มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1886

การปราศรัยครั้งนี้ของคาปูซานครั้งนี้ ได้กวาดล้างไปทั่วทั้งหนานหยางทันที การปราศรัยของเขาถูกถ่ายทอดผ่านสถานีโทรทัศน์แห่งชาติ ทำให้ผู้คนทั่วทั้งหนานหยางได้รับชม

ประชาชนหนานหยางเองก็ตื่นเต้นอย่างมากหลังจากฟังคำปราศรัยนี้ ถูกปลุกเร้าด้วยกระแสชาตินิยมสุดโต่ง

สถานการณ์ในหนานหยางในขณะนี้ไม่มั่นคงอย่างรุนแรง ชาวพื้นเมืองต่างมีความคับแค้นใจอยู่แล้ว หลังจากได้ฟังคำพูดของคาปูซาน พวกเขากลับรู้สึกเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมา “อ๋อ ที่แท้ไม่ใช่เราไม่มีความสามารถ แต่เพราะพวกคนจีนแย่งงานเราไป”

ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้สถานีโทรทัศน์หนานหยางก็ได้มีการปลุกปั่นและกล่าวหาตระกูลเฉินอย่างลับๆ อยู่แล้ว

คำปราศรัยของคาปูซาน จึงกลายเป็นเชื้อไฟ จุดระเบิดอารมณ์ผู้คนในหนานหยางจนพวกเขาตกอยู่ในสภาวะสุดโต่ง

แน่นอนว่ายังมีคนส่วนน้อยที่ยังคงมีสติ คนกลุ่มนี้คือผู้ที่มีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่หลงเชื่อการปลุกปั่นง่าย ๆ และไม่เกลียดชังคนที่พวกเขาไม่เคยพบเจอ

แต่ก็เป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น คนส่วนใหญ่ในหนานหยางตกอยู่ในภาวะคลุ้มคลั่งแทบจะควบคุมไม่ได้

ฉีเติ่งเสียนได้ดูการถ่ายทอดสดครั้งนี้จนจบ เขานั่งดูอยู่กับเฉินหยู สีหน้าของเขาเคร่งเครียดพลางพูดว่า “เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ คาปูซานอดทนไม่ไหวแล้ว ลงมือแล้ว!”

เฉินหยูก็สีหน้าไม่ดีเช่นกัน ตอบกลับว่า “สถานการณ์กำลังจะวุ่นวายแล้ว! ฉันจะสั่งการทันที ให้เตรียมพร้อมรับมือ”

เมืองซูลาเป็นเมืองแรกที่เกิดความวุ่นวาย เพราะคาปูซานปราศรัยที่นั่นโดยตรง

ชาวเมืองซูลาตอบรับการปลุกระดม พวกเขาหยิบอาวุธขึ้นมาและเริ่มโจมตีชาวจีน

แม้คาปูซานจะพูดว่าเป็นการขับไล่ แต่เมื่อฝูงชนที่ถูกล้างสมองด้วยความคิดสุดโต่งมารวมตัวกัน ไม่มีใครสนใจอีกแล้วว่ามันคือการขับไล่หรือการสังหาร

ฉีเติ่งเสียนได้วางแผนไว้ล่วงหน้า โดยส่งคนจากกลุ่มโครงกระดูกเลือดไปกระจายตามเมืองใหญ่ต่าง ๆ ของหนานหยางและติดต่อกับผู้นำชาวจีนท้องถิ่นเพื่อเตรียมการล่วงหน้า

แต่ เมื่อคลื่นความบ้าคลั่งถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง ก็ยังทำให้ทุกคนรู้สึกหมดหวังเหมือนอาคารขนาดใหญ่กำลังจะพังถล่มลงมาทั้งหลังโดยไม่ทันตั้งตัว

เมืองซูลาเกิดการจลาจลครั้งใหญ่ในทันที ไม่รู้ว่ามีชาวจีนถูกลากออกมาจากบ้าน ร้านค้ามากี่คน ก็ถูกกลุ่มคนคลั่งทำร้าย ทุบทำลาย ปล้นสะดม และเผาทุกสิ่งทุกอย่าง

แม้แต่ทหารและตำรวจท้องถิ่นยังถอดเครื่องแบบออก และเข้าร่วมกับฝูงชนบ้าคลั่ง ตามพวกเขากลืนกินหนานหยางไปจนแทบไม่เหลือชิ้นดี

“ขับไล่คนจีน คืนความรุ่งเรืองสู่หนานหยาง!”

เหล่าผู้ก่อจลาจลตะโกนคำขวัญอย่างภาคภูมิใจ แต่พวกเขากลับลงมือสังหารชาวจีนผู้บริสุทธิ์ที่ไร้ทางสู้

ในเวลาเพียงแค่ชั่วโมงเดียว เมืองซูลาก็กลายเป็นทะเลเพลิง ถนนหนทางเต็มไปด้วยซากปรักหักพัง ร้านค้าของชาวจีนถูกทุบทำลาย ถูกปล้นสะดม ผู้คนผู้บริสุทธิ์ถูกลากออกมาจากบ้านถูกซ้อมจนเสียชีวิต แม้แต่ผู้หญิงก็ยังถูกล่วงละเมิดอย่างโหดเหี้ยม

ผู้นำชาวจีนในเมืองซูลาได้รวมกลุ่มผู้ที่มีความสามารถในการต่อสู้ไว้ พวกเขามีทั้งปืนและมีด โดยมีสมาชิกกลุ่มโครงกีฝระดูกเลือดเป็นผู้นำ พวกเขาใช้โรงงานขนาดใหญ่เป็นฐานที่มั่นเพื่อต่อสู้กลับ และพยายามช่วยเหลือพี่น้องร่วมชาติที่ติดอยู่ในความวุ่นวาย

ความโกลาหลในเมืองซูลาถูกถ่ายทอดสดออกไปทั่วหนานหยาง ทำให้เมืองอื่น ๆ เห็นแล้วก็ลุกขึ้นทำตาม โทษความลำบากที่ตัวเองตกงานไปที่ชาวจีน

การจลาจลอันน่าสะพรึงกลัวได้ลุกลามไปทั่วหนานหยางในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง

ที่เหมืองหินดำของสวีเอ้าเสวี่ยก็กลายเป็นเป้าหมายของผู้ก่อจลาจลเช่นกัน แต่เธอมีหน่วยรักษาความปลอดภัยส่วนตัวที่แข็งแกร่ง พร้อมด้วยทหารจากกลุ่มกองกำลังท้องถิ่น

เรื่องที่เกิดตรงหน้านี้ ตอนนี้เหมือนโลกถล่ม ทั่วทั้งหนานหยางวุ่นวายไปหมด แม้แต่ผู้คนที่ไม่เคยคิดจะก่อจลาจลก็ถูกดึงเข้ามาในกระแสนี้ พวกเขาถูกความโกรธเกลียดครอบงำ หยิบมีดและขวานตามผู้ก่อจลาจลไปสังหารชาวจีนอย่างไร้เหตุผล

“นี่มันขัดต่อมนุษยธรรม! มันเหยียบย่ำศีลธรรมอย่างไร้ปรานี ฉันกับตระกูลจ้าว ไม่มีวันเดินบนเส้นทางเดียวกันได้อีกแล้ว!” สวีเอ้าเสวี่ยคิดในใจ จากนั้นเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหากลุ่มกองกำลังต่าง ๆ สั่งให้ดำเนินแผนการที่เตรียมไว้

แม้เมืองกาดาจะเป็นเมืองหลวงและอยู่ภายใต้การควบคุมของตระกูลเฉิน แต่หลังจากการจลาจลในเมืองซูลาก็เริ่มเกิดความวุ่นวายตามไปด้วย

มีคนแอบปลุกปั่น คนว่างงานในหนานหยางก็พากันไปที่ถนนทีละคน ชี้นิ้วไปที่ตระกูลเฉิน!

อาคารของเฉินกรุ๊ปถูกโจมตีเป็นเป้าหมายแรก แต่พวกเขามีอาวุธพร้อม ทำให้ป้องกันเอาไว้ได้

จากนั้น บ้านพักตระกูลเฉินก็ถูกโจมตีอย่างหนัก คนจำนวนมากเข้ามาต้องการรีบเข้าไปปล้นสะดม

อย่างไรก็ตาม กองกำลังส่วนตัวของตระกูลเฉินมีอำนาจการยิงเพียงพอ และยังอยู่ภายใต้การควบคุมของตระกูลเฉินด้วย ต่อสู้อย่างกล้าหาญทีละคน ขับไล่ผู้ก่อจารจลทีละคน

รัฐบาลกลางของหนานหยางยังคงเงียบ ไม่แสดงท่าที เหมือนจะปฏิเสธกับเรื่องเหล่านี้ พวกเขาก็หวังใช้กระแสนี้ผลักตระกูลเฉินให้คว่ำ และตนจะได้รับผลประโยชน์

ที่มหาวิหารอวตารของฉีเติ่งเสียน ก็มีผู้ลี้ภัยตามกันมากลุ่มหนึ่ง บ้างเป็นคนหนานหยาง บ้างก็เป็นคนจีน พวกเขาต่างมาของให้วิหารคุ้มครอง

ฉีเติ่งเสียนก็รีบมาถึงวิหารโดยทันที เขาพาเฉินหยูมาด้วย เพื่อไม่ให้เธอไปก่อเรื่อง