มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1893

แม้ว่าเฉินหยูจะจงใจยั่วโมโห แต่เป่ยบูฉีก็เกือบระเบิดอารมณ์ออกมา แต่ก็ไม่มีทางเลือกเพราะนั่นคือนางฟ้าที่เขาฝันถึงทุกวันคืน

ด้วยเหตุนี้ การเจรจาระหว่างตระกูลเฉินกับรัฐบาลจึงล่มลงโดยสิ้นเชิง มีเพียงเจ้าหน้าที่บางส่วนที่ภักดีต่อตระกูลเฉินที่เดินออกจากอาคารรัฐบาลกลางไปพร้อมกับพวกเขา

เป่ยบูฉีสูดลมหายใจลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนจะเผยรอยยิ้มเย้ยหยันอีกครั้ง คราวนี้รัฐบาลหนานหยางแสดงท่าทีแข็งกร้าว ส่วน ประธานาธิบดีก็ไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว

ถึงแม้เฉินหยูจะชาญฉลาดเพียงใด แต่สถานการณ์ครั้งนี้ก็ยากที่เธอจะพลิกเกมได้

ระหว่างที่เดินอยู่ เฉินหยูกล่าวกับฉีเติ่งเสียนว่า"ส่งข้อความถึง วิลเลียม เชสเตอร์ ฉันต้องพบเขาและพูดคุยกันอย่างจริงจัง"

ฉีเติ่งเสียนมองเธอแวบหนึ่งก่อนกล่าวว่า "คิดจะดึงอำนาจของประเทศมี่เข้ามาแล้วสินะ"

เฉินหยู ตอบกลับ "รัฐบาลยืนกรานไม่ถอย แสดงว่าไม่มีอะไรให้เจรจาอีกแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้ประโยชน์จาก ประเทศมี่ การปรับโครงสร้างใหม่ของหนานหยางควรเป็นไปในทางที่ต่างฝ่ายต่างได้ผลประโยชน์ แล้วทำไมจะไม่ทำล่ะ"

ฉีเติ่งเสียน พยักหน้า การให้ประเทศมี่เข้ามามีบทบาทอย่างเปิดเผยอาจไม่ใช่แผนที่ดีที่สุด แต่ในสถานการณ์ปัจจุบัน พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น วิลเลียม เชสเตอร์ ยังเป็นพวกสายกลางที่พูดคุยได้ง่าย หากเป็น คลาร์กแล้วล่ะก็ คงไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย

หากปล่อยให้คลาร์กฉวยโอกาสนี้ เขาจะต้องขอข้อเสนอที่เกินขอบเขต และกวาดทุกอย่างที่กลืนกินได้ไปทั้งหมด

"แต่อย่าลืมว่าประเทศมี่ ก็ไม่ใช่พวกที่ใช้ประโยชน์ได้ง่าย หากพวกเขาได้โอกาสเมื่อไร จะไม่มีทางปล่อยไปง่าย ๆ" ฉีเติ่งเสียนกล่าวต่อ

เฉินหยู ยิ้มบาง ๆ และกล่าวว่า "ฉันรู้ แต่วิลเลียม เชสเตอร์ ถือว่าใช้ได้ สามารถเจรจากับเขาได้ โอกาสดีขนาดนี้เขาคงไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆหรอก"

"ยิ่งไปกว่านั้น ชื่อเสียงของ ประเทศมี่ ในเวทีระหว่างประเทศช่วงนี้ก็ไม่ได้ดีนัก หากพวกเขาทำให้ หนานหยาง ปั่นป่วนไปอีก มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับพวกเขาเลย"

"ตราบใดที่ผลประโยชน์ของ ระเทศมี่ ได้รับการรับรอง พวกเขาก็จะไม่ล้ำเส้นมากเกินไป"

"อย่าลืมว่า ตระกูลเฉิน สร้างรากฐานในหนานหยางมาหลายปี พวกเขาจะมาเหยียบย่ำเราได้ง่าย ๆ อย่างนั้นหรือ"

เฉินหยู แสดงความมั่นใจเต็มเปี่ยม การเชิญประเทศมี่เข้ามาเกี่ยวข้องไม่ต่างจากการเล่นกับไฟ แต่เธอมั่นใจว่า ด้วยอำนาจและสติปัญญาของเธอ เธอสามารถควบคุมเสือร้ายตัวนี้ได้

ที่สำคัญฉีเติ่งเสียนก็อยู่ที่นี่ด้วย คลาร์ก เองก็ตายด้วยน้ำมือของเขา การที่เขายืนเคียงข้างเฉินหยูถือเป็นภัยคุกคามสำคัญสำหรับประเทศมี่

ยิ่งกว่านั้นฉีเติ่งเสียนยังมีตำแหน่งเป็น พระอัครสังฆราชแห่งเขตภาคใต้ และเป็นผู้ก่อตั้ง มหาวิหารอวตาร ซึ่งยิ่งใหญ่เป็นอันดับสองรองจาก นครรัฐวาติกัน นี่จึงเป็นศูนย์กลางการพัฒนาของ ศาสนาศักดิ์สิทธิ์ ในอนาคต สมเด็จพระสันตะปาปา ไม่มีทางยอมให้ ประเทศมี่ ทำลาย หนานหยาง เพราะหากศาสนาศักดิ์สิทธิ์ถูกขัดขวางในการเผยแผ่ศรัทธา นั่นย่อมเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้อย่างแน่นอน

"เธอมั่นใจแบบนี้ก็ดีแล้ว เดี๋ยวฉันจะบอกให้ เชลบี ติดต่อ วิลเลียม เชสเตอร์ แล้วเธอก็ไปเจรจากับเขา" ฉีเติ่งเสียนกล่าว

"ไม่ต้องรอ เดี๋ยวนี้เลย" เฉินหยู ส่ายหน้าแล้วยิ้ม "อีกเดี๋ยวพวกตระกูลเฉินรู้ว่าฉันเจรจากับรัฐบาลล่ม พวกเขาคงได้หัวร้อนกันหมดแน่"

ฉีเติ่งเสียนมองเธอแล้วอดคิดไม่ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้ใจเย็นเกินไป ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ยิ้มได้เสมอ ที่สำคัญยิ้มของเธอดูดีมากจริง ๆ

จากนั้นเขาก็ติดต่อเชลบีให้เป็นคนไปคุยกับวิลเลียม เชสเตอร์

ด้าน วิลเลียม เชสเตอร์ เองก็ติดตามสถานการณ์ใน หนานหยาง อยู่แล้ว เมื่อรู้ว่า เฉินหยู เจรจากับรัฐบาลล้มเหลว เขาก็มั่นใจว่าต้องมีการดึง ประเทศมี่ เข้ามาเกี่ยวข้องแน่นอน บนใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มก่อนจะนัดหมายการพบกันทันที