มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 190

“บัตรเอทีเอ็มทำอะไรได้ ก็ถอนเงินได้ไงล่ะ!”

ฉีเติ่งเสียนมองหยางกวนกวนด้วยความประหลาดใจและพูดแปลกๆ “ไอคิวอย่างคุณไม่น่ามีคุณสมบัติพอที่จะไปเรียนต่างประเทศรึเปล่า”

ฉีเติ่งเสียนเกือบจะกระอักเลือด ภาพตรงหน้ากลายเป็นสีดำ ขาอ่อนแรงและเกือบทรุดลงกับพื้นเพราะหยางกวนกวน

หลี่อวิ๋นหว่านปิดปากและแอบหัวเราะเบาๆ ฉีเติ่งเสียนก็เป็นแบบนี้ บางครั้งก็ชอบย้อนถามด้วยคำถามทดสอบอีคิวที่ทำให้คนฟังโมโหจนแทบเป็นบ้า!

“คุณมีเงินในบัตรเท่าไร” ฉีเติ่งเสียนถามขณะมองหยางกวนกวน

“ก็หลายล้านอยู่” หยางกวนกวนตอบด้วยสีหน้าบึ้งตึง

ในตอนที่เธอศึกษาหาความรู้ในสหรัฐอเมริกา เธอก็สตรีมเกมให้ผู้ชมในประเทศดูไปด้วยและเนื่องจากเธอหน้าตาดีจึงมีผู้ใหญ่ใจดีให้รางวัลอยู่ไม่ขาด

แม้ว่าจะไม่ได้โด่งดังมากนัก แต่เธอก็สามารถสร้างรายได้มากกว่าแสนหยวนต่อเดือนได้ง่ายๆ

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “เอาบัตรเอทีเอ็มของคุณมาให้ผม ผมจะถอนออกมาใช้ก่อนสักสองสามแสน”

หยางกวนกวนกระตุกมุมปากก่อนจะพูดด้วยความโมโห “เงินแค่นี้จะทำอะไรได้ ที่นี่มีคนเป็นสิบๆ คน!”

ฉีเติ่งเสียนตอบว่า “ประเด็นอยู่ที่ว่าจะใช้มันยังไง!”

หยางกวนกวนยื่นบัตรเอทีเอ็มใส่มือฉีเติ่งเสียนอย่างไม่พอใจและพูดว่า “รหัสคือวันเกิดของฉัน!”

“ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าคุณเกิดวันไหน คุณไม่ใช่ภรรยาผมนะ!” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความตกใจ “บอกเลขมาเถอะเจ๊!”

มุมปากของหยางกวนกวนกระตุก เธอโมโหจนอยากจะถอดรองเท้าส้นสูงออกแล้วใช้ส้นรองเท้าทุบหัวหมาหัวทู่ของอีกฝ่ายให้แตกไปเลย

หลี่อวิ๋นหว่านยิ้มและพูดว่า “ฉันรู้ ฉันบอกนายแล้ว...”

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจอย่างจนปัญญา จากนั้นก็พูดกับหยางกวนกวนว่า “ในอนาคตช่วยทำตัวให้ฉลาดกว่านี้หน่อยเถอะ ผมไม่อยากให้พวกผู้บริหารระดับสูงของบริษัทมองว่าผมตาไม่มีแววและใช้เส้นสายให้คุณเข้ามาเป็นเลขา! เข้าใจไหม”

หน้าอกของหยางกวนกวนกระเพื่อมด้วยความโมโห ทุกการสูดและผ่อนลมหายใจทำให้คนอื่นกังวลว่ากระดุมเสื้อของเธอจะระเบิดออก

ฉีเติ่งเสียนส่ายหน้าและเดินออกไป

หยางกวนกวนหันไปพูดกับหลี่อวิ๋นหว่าน “คุณไม่โมโหตานั่นเหรอ!”

“เขาทำให้ฉันโมโหจนแทบบ้าอยู่บ่อยๆ เลยล่ะ แต่หลังๆ ก็ชินไปเอง” หลี่อวิ๋นหว่านพูดด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจและดึงหยางกวนกวนให้หลบไปอยู่ข้างๆ เพื่อป้องกันไม่ให้มีคนจำเธอได้

“หึ...ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าตานั่นเป็นคนแบบไหน! ฉันจะรอดูว่าเขาจะใช้เงินสองสามแสนช่วยเมิ่งเมิ่งยังไง!” หยางกวนกวนกัดฟันพูด

“ถ้าเขากล้าเอาเงินฉันไปใช้มั่วซั่วละก็ ฉันไม่ปล่อยเขาไว้แน่!”

“ตาบ้าเอ๊ย...”

หลี่อวิ๋นหว่านหัวเราะอย่างอดไม่ได้ “วางใจเถอะ เขาบอกว่ามีวิธีก็แปลว่าเขามีวิธี!”

หยางกวนกวนกลอกตาใส่หลี่อวิ๋นหว่าน

“ยังไงเขาก็เป็นเจ้านายของเรา ต่อไปคุณก็ระวังคำพูดหน่อย” หลี่อวิ๋นหว่านกล่าว

“เขาไม่ใช่เจ้านายเทวดาสักหน่อย คิดว่ากลัวเหรอ” หยางกวนกวนพูดอย่างเหยียดหยาม

ขณะพูดถึงเรื่องนี้ เธอก็นึกถึงเรื่องที่เธอถูกเขาบีบหน้าอกอย่างแรงในวันนี้และเธอก็ยิ่งโมโหมากขึ้น

ใช้ชีวิตมาจนโตขนาดนี้ นอกจากตัวเธอเองกับเพื่อนสาวอีกสองสามคนก็ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนเอารัดเอาเปรียบเธอแบบนี้มาก่อน!

หลี่อวิ๋นหว่านส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ บางทีเมื่อเซี่ยงกรุ๊ปเปิดศึกกับพวกสวีเอ้าเสวี่ยกับหวังหู่เมื่อไร คนพวกนั้นคงได้ตะลึงเพราะฉีเติ่งเสียน!

ฉีเติ่งเสียนไปที่ธนาคารและถอนเงินออกมาสามแสนหยวน ในบัตรยังมีเงินเหลืออีกมาก เขาจึงจัดอยู่ในลูกค้าวีไอพี ผู้จัดการธนาคารจึงรองรับเขาด้วยตนเองและถอนเงินให้อย่างรวดเร็ว

หลังจากกลับมาพร้อมเงินก้อนโตสองกอง ฉีเติ่งเสียนก็เรียกหลี่อวิ๋นหว่านและหยางกวนกวนให้ขึ้นไปบนบ้านเดี่ยวห้าชั้นกับเขา

“นี่นายคิดจะทำอะไร” หยางกวนกวนขมวดคิ้วถามด้วยความประหลาดใจ

ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถระบายความโกรธในใจได้ ทำได้เพียงอดกลั้นไว้

ฉวยโอกาสคนอื่นและทำเป็นไม่รู้เรื่องราวไม่ใช่สไตล์ของฉีเติ่งเสียนหรอก

หยางกวนกวนส่งเสียงหึออกมาและมองฉีเติ่งเสียนอย่างเย็นชา จากนั้นก็กระแทกส้นสูงและเดินตามหลี่อวิ๋นหว่านไป ขณะเดินก็เอามือมากันสะโพกของเธอไปด้วย

ฉีเติ่งเสียนถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อเห็นฉากนี้ ยังดีที่วันนี้หยางกวนกวนไม่ได้สวมกระโปรง ไม่อย่างนั้นเขาคงถูกกล่าวหาว่าเป็นถ้ำมองไปแล้ว

ในไม่ช้าทั้งสามก็มาถึงชั้นบนสุดของอาคาร

เมื่อยืนอยู่ตรงนี้สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์เบื้องล่างได้

“ที่นี่ไม่มีใครอยู่สักคน คุณใช้เงินสามแสนยังไง” หยางกวนกวนกอดอกและพูดเย้ยหยัน

“คุณฉี นายมีวิธีอะไรกันแน่ รีบบอกมาเถอะ!” หลี่อวิ๋นหว่านมองลงไปที่กำแพงและถามอย่างกังวลใจ

ฉีเติ่งเสียนโยนเงินสองถุงไปที่ริมผนัง จากนั้นก็ฉีกเทปออก คว้าเงินมาหนึ่งกำและพูดว่า “ใช้ยังไงน่ะเหรอ ฉันมีเงินเยอะ โยนทิ้งไม่ได้เหรอ”

หยางกวนกวนตะลึงเมื่อเห็นฉีเติ่งเสียนคว้าเงินมาปึกใหญ่ ดูแล้วน่าจะประมาณสองสามพันได้ แล้วเขาก็โยนทั้งหมดลงไป!

“เฮ้ย!”

หยางกวนกวนตะโกนออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ นี่คือเงินที่ถอนจากบัตรของเธอ เธอรู้สึกปวดใจมาก

ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูดว่า “พวกคุณก็มาช่วยกันสิ โยนครั้งละร้อยละพันก็ได้ อย่าโยนน้อยเกินไป แล้วก็อย่าโยนเยอะเกินไปด้วย เข้าใจไหม”

หลี่อวิ๋นหว่านชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “แค่นี้เองเหรอ!”

หยางกวนกวนคำรามด้วยความโมโห “คุณฉี นายเอาเงินที่ฉันหาด้วยน้ำพักน้ำแรงของฉันมาโยนให้เสียเปล่า ฉันยกโทษให้นายไม่ได้!”

“พูดพล่ามอะไรเยอะแยะ!”

ฉีเติ่งเสียนโยนเงินจำนวนหนึ่งออกไปอย่างทนไม่ไหวและนั่นก็ทำให้หยางกวนกวนโกรธมาก