มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 191

ผู้คนที่พักอาศัยชั้นล่างก็ทุบประตูที่ปิดลานบ้าน อยากจะทุบประตูใหญ่ของลานบ้านให้เปิดออก

“เงินของพวกเราก็ไม่ใช่ลมพัดมาให้ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรให้ราคาต่ำขนาดนี้ ก็จะให้พวกเรารื้อแล้วย้ายออก?”

“ใช่ พวกคุณเป็นผู้ประกอบการที่ใจดำ ก็ควรจะตกนรก!ชดใช้เงินของพวกเรา!”

“เงินของทุกคนหามาด้วยความลำบาก ไม่มีของดีตกลงมาจากฟ้า พวกคุณใจดำขนาดนี้”

ทุกคนโกรธอย่างเต็มอก พากันพูดประณาม

“แม่ง เงินตกลงมาจากฟ้า!”

ทันใด มีคนก็ร้องตกใจขึ้นมา

“พูดอะไรแบบนั้น เงินตกลงมาจากบนฟ้า?นายสมองมีปัญหาไหม?”

“นายโง่เหรอ เงินตกลงมาจากบนฟ้า?ถ้าอย่างนั้นนายก็ไปเก็บสิ!”

หลายคนพากันพูดสบถ พูดตอบอย่างเย็นชา

หลังจากนั้น คนนั้นที่พูดก็ถลันออกมาแล้ว กระโดดขึ้นไปจับ จับได้ธนบัตรใบใหญ่หนึ่งใบ

มีเงินหลายใบก็เพราะว่าถูกลมพัดเข้ามาในนี้ ทุกคนเงยหน้ามอง ก็งงทันที บนท้องฟ้า เต็มไปด้วยธนบัตร!

ธนบัตรแต่ละใบพลิกไปมาอยู่ในอากาศและตกลงมา เหมือนกับสายฝน

“ยังยืนงงอะไรล่ะ รีบเข้าไปเก็บเงินสิ！”

ไม่รู้ว่าป้าคนไหนพูดตะโกนขึ้นมา หลังจากนั้นก็พุ่งเข้าไป คนที่เหลือก็ได้สติกลับมา รีบพุ่งออกไปเก็บเงินทันที

บางคนเพื่อแย่งธนบัตร จนกระทั่งดันกันไปมา เกือบจะทะเลาะกัน

โชคดีที่บนท้องฟ้าเวลานี้ก็มีเงินลอยอยู่หลายร้อยใบ ไม่อย่างนั้น พวกเขาคงจะสู้กันแล้ว

หลี่อวิ๋นหว่านนำเงินโยนออกไป มองเห็นคนด้านล่างกำลังรีบเก็บเงิน ก็มีความสุขมาก อีกเดี๋ยว คนที่พักอาศัยเหล่านี้ก็ไม่มีเวลาไปโอบล้อมประตูลานบ้านแล้ว!

เรื่องแบบนี้ ไม่ใช้เงินหลายสิบล้านก็ยากที่จะแก้ไข แต่ฉีเติ่งเสียนกลับใช้เพียงสามแสนก็สามารถจัดการได้แล้ว เป็นคนเก่งจริงๆ!

“พวกเธอปล่อยเงินต่อไป ฉันจะลงไปรับชิวเมิ่งออกมา”ฉีเติ่งเสียนพูด

“อย่าเป็นเพราะสะใจก็โยนเร็วเกินไป และก็อย่าเสียดายจนโยนลงไปน้อย…”

“รักษาความเร็วกับปริมาณ หลังจากที่ฉันช่วยคนเสร็จแล้ว พวกเธอก็สามารถหยุดได้เลย”

หลี่อวิ๋นหว่านโยนด้วยความสะใจ ถึงยังไงก็ไม่ใช่เงินของตัวเอง และเงินก้อนใหญ่นี้โยนขึ้นไปบนฟ้า เรื่องแบบนี้ เธอยังไม่เคยมีประสบการณ์

คนที่เสียดายก็คือหยางกวนกวน เงินก้อนนี้ล้วนเป็นหยาดเหงื่อของเธอ บอสใหญ่ต้องการใช้ เวลาที่โยนก็รู้สึกเจ็บปวดมาก

เพียงแต่ ทำแบบนี้ก็มีประสิทธิภาพ ทุกคนรีบเข้ามาเก็บเงิน ไม่มีเวลาไปสนใจบ้านของเฉียวชิวเมิ่งแล้ว

ฉีเติ่งเสียนเร็วมากก็ลงไปชั้นล่างแล้ว หลังจากนั้นก็โทรศัพท์หาเฉียวชิวเมิ่ง ให้เธอรีบออกมา

เฉียวชิวเมิ่งผลักประตูออกมาดู กลุ่มคนที่พักอาศัยที่เพิ่งจะล้อมเธอไว้ก็ออกไปเก็บเงินแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะมึนงง

“ไปเถอะ!”ฉีเติ่งเสียนไม่พูดไร้สาระ ดึงเฉียวชิวเมิ่งรีบวิ่งออกไปทันที

ผู้บริหารสูงสุดสองสามคนของเฉียวกรุ๊ปที่ตามเฉียวชิวเมิ่งก็ผ่อนคลายลง ตามทั้งสองคนออกไปจากที่นี่

หลังจากที่ช่วยคนได้สำเร็จแล้ว หลี่อวิ๋นหว่านกับหยางกวนกวนก็ไม่ได้โยนเงินอีกต่อไป

คนที่อยู่ด้านล่างก็รอนานมาก ก็มองเห็นว่าไม่มีเงินตกลงมาจากบนฟ้าแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะผิดหวังขึ้นมา

“แย่แล้ว ให้พ่อค้าหน้าเลือดหนีไปแล้ว!”

ไม่รู้ว่าใครร้องตะโกนขึ้นมา ก็วิ่งเข้าไปที่พักอาศัยที่เฉียวชิวเมิ่งอยู่เมื่อกี้ทันที

ทุกคนก็ได้สติกลับมา ก็ร้องตะโกนแล้ววิ่งกลับไป

เฉียวกรุ๊ปเปรียบเทียบกับบริษัทเซี่ยงกรุ๊ปที่มีเงินแล้วจะพูดเสียงดังได้ไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป สำหรับเฉียวกรุ๊ป ไม่ใช่เรื่องที่ดี

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบหาคนที่ปลุกปั่นอยู่เบื้องหลังของพวกเขา จัดการจากต้นตอของปัญหา”ฉีเติ่งเสียนพูด

ทำรุนแรงเกินไปก็ไม่ได้ เขายังเตรียมนักข่าวมาแล้ว ถ้ามีเรื่องทำร้ายร่างกาย เปิดเผยออกไปก็จะมีกระทบที่เลวร้าย จนกระทั่งอาจมีผลกระทบกับการวางแผนของจังหวัด

และ ผู้ที่พักอยู่อาศัยถึงแม้จะน่ารังเกียจ แต่ก็เป็นเพราะถูกปลุกปั่น ก็ไม่สามารถใช้วิธีรุนแรงจัดการได้

ทุกคนพยักหน้า ฉีเติ่งเสียนก็พูด“ฉันจะเตรียมคนไปจัดการเรื่องนี้ พวกเธอไม่ต้องกังวล รออย่างสบายใจเถอะ”

เฉียวชิวเมิ่งคิดว่าฉีเติ่งเสียนก็ไม่ได้น่ารังเกียจขนาดนั้น และยิ่งเขายังช่วยตัวเอง ก็อยากจะไปพูดกับเขาสองสามประโยค

ผลลัพธ์คือ ฉีเติ่งเสียนพูดจบก็หมุนตัวกลับไปพูดคุยหัวเราะกับหลี่อวิ๋นหว่านและเดินออกไปแล้ว

และ หลี่อวิ๋นหว่านยังชมเขาว่าฉลาดมาก แนวคิดนี้ก็สามารถคิดออกมาได้…

ฉีเติ่งเสียนก็พูดอย่างลำพองใจว่าก็ต้องดูว่าตัวเองเป็นใคร

บทสนทนาของทั้งสองคน เห็นได้ชัดเจนว่ามีความสัมผัสสนิทสนมกันมาก

เฉียวชิวเมิ่งรู้สึกหึงขึ้นมา คำพูดที่อยู่ในปากก็กลืนลงไป อดไม่ได้ที่จะแอบคิด“ฉันต้องหึงทำไม?”

“ตอนนั้นฉันก็พูดชัดเจนแล้ว ถ้าอวิ๋นหว่านชอบ ก็พยายามหยิบไป!แค่เธอชอบหมอนี่!”

“อนาคตของฉันจะกลายเป็นคนที่น่าชื่นชม จะกลายเป็นอวี้เสี่ยวหลงในโลกธุรกิจ คนที่สามารถคู่ควรกับฉัน ก็คือคนที่มีระดับเดียวกันกับประธานลึกลับ!”

เธอกัดฟัน หมุนตัวเดินออกไป พูดเสียงเรียบเฉย“ไปเถอะ ฉันเลี้ยงข้าวทุกคน หลังจากก็พักผ่อนเสร็จแล้ว ก็ถือว่าปลอบใจที่วันนี้ทำให้ทุกคนตกใจ”

หยางกวนกวนพูดออกความคิด พูดกับหลี่อวิ๋นหว่าน“เมิ่งเมิ่งเหมือนจะหึงแล้ว เธอระวังหน่อย”

“เธอหึงอะไร?เธอไม่ได้ชอบคุณฉี”หลี่อวิ๋นหว่านยิ้มไม่สนใจ“และ พวกเราก็พูดคุยกันตามปกติ”

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะยิ้ม นี้คือปกติเหรอ ถ้าหากในห้องทำงาน เดี๋ยวก็คงนั่งลงบนขาของเขาแล้ว!