มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 192

เฉียวชิวเมิ่งในใจก็คิดไปคิดมา รู้สึกว่าไม่มีอะไรที่ร้ายแรง แต่ว่าก็ยังรู้สึกไม่สบายใจมาก

ทำให้เธอไม่เข้าใจก็คือ หลี่อวิ๋นหว่านทำไมถึงใกล้ชิดกับฉีเติ่งเสียนขนาดนี้ เธอจำได้ ตั้งแต่แรกหลี่อวิ๋นหว่านเข้าข้างเธอ และดูถูกฉีเติ่งเสียนมาก

แต่ตอนนี้ ความสัมผัสของทั้งสองคน ทำให้เธอรู้สึกไม่ถูกใจ!

รวมทั้ง มู่จื่อกรุ๊ปก็อยู่ในเค้กชิ้นใหญ่นี้ด้วย นึกไม่ถึงว่าจะได้รับพื้นที่เต็มหนึ่งร้อยเอเคอร์

หลี่อวิ๋นหว่านพูดว่าตอนนั้นได้รับจากในมือของจังกรุ๊ป แต่หลี่อวิ๋นหว่านในใจกลับคิดว่าไม่ใช่แบบนั้น ทำไมรู้สึกว่าเกี่ยวข้องกับฉีเติ่งเสียนล่ะ

ยิ่งคิด เธอก็ยิ่งใจร้อนอยู่ไม่สุข เพียงแต่ คำพูดที่พูดออกไปก็เหมือนน้ำ เธอไม่สามารถเพราะว่าเหตุผลนี้จึงไปพูดซักถามหลี่อวิ๋นหว่าน

เวลาที่กินข้าว เฉียวชิวเมิ่งดึงหยางกวนกวนมาด้านข้าง ก็แอบถาม“กวนกวน ระหว่างหลี่อวิ๋นหว่านกับฉีเติ่งเสียน เกิดอะไรขึ้น?ฉันเห็นพวกเขาสองคน ผิดปกติ?”

“เอ่อ…”

หยางกวนกวนได้ฟังก็ชะงักไป ไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไง แต่ไม่สามารถจะบอกเฉียวชิวเมิ่งว่า ทั้งสองคนนั่งจูบกันในห้องทำงานเถอะ?

หยางกวนกวนส่ายหน้า ก็พูดชุ่ยๆ“ฉันก็คิดว่าผิดปกติ แต่หลี่อวิ๋นหว่านคงจะไม่สนใจเขาเถอะ?”

เฉียวชิวเมิ่งถอนใจ ในใจก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากยิ่งขึ้น

“เธอไม่ถือสา?”หยางกวนกวนมองเฉียวชิวเมิ่ง และพูดด้วยความตกใจ

“ฉันมีอะไรต้องถือสาล่ะ?”

“หลี่อวิ๋นหว่านชอบคนไร้ประโยชน์แบบนี้ ถ้าอย่างนั้นก็ให้เธอชอบเถอะ”

“ถึงยังไง ฉันกำลังเตรียมหาโอกาสที่เหมาะสมจะหย่ากับเขา”

“ถ้าหากเธอชอบ เธอก็สามารถลองได้…”

เฉียวชิวเมิ่งพูดเหมือนไม่สนใจ แต่ในน้ำเสียง ฟังยังไงก็ยังมีความไม่พอใจ

เธอดูถูกฉีเติ่งเสียน ตามหลักก็ไม่ควรจะสนใจเรื่องนี้ จนกระทั่งตัวเองควรจะดีใจที่สามารถหลุดพ้นนรกแห่งความทุกข์ แต่ตอนนี้เธอกลับไม่สบายใจ!

เวลาที่อยู่บนเรือ หวงฉิงเกอกับหลี่อวิ๋นหว่านทยอยกับเต้นรำกับฉีเติ่งเสียนก็ทำให้เธอไม่พอมาก วันนี้ รู้สึกว่าหลี่อวิ๋นหว่านกับฉีเติ่งเสียนยิ่งใกล้ชิดกัน เธอก็ยิ่งไม่พอใจ!

เพียงแต่ เธอยังคงหยิ่งยโส ยังคงทำท่าทางไม่สนใจ

“คือ…ฉันก็ไม่ได้ชอบเขา ก็ไม่รู้ว่าหลี่อวิ๋นหว่านทำไมถึงใกล้ชิดกับเขาขนาดนั้น”หยางกวนกวนส่ายหน้าพลางพูด

เอ่ยถึงฉีเติ่งเสียน เธอก็รู้สึกโกรธ หน้าอกถูกถู ตอนบ่ายก้นก็ยังถูกดันอีก!

นึกไม่ถึงว่าตัวเองจะถูกผู้ชายแบบนี้เอาเปรียบ คิดยังไงก็มีความโกรธคุกรุ่นเต็มอก!

เฉียวชิวเมิ่งยิ้มและพูด“เธอกลับมาแล้ว พวกเรายังไม่เคยไปเที่ยวด้วยกัน พรุ่งนี้หยุดสองวันติด พวกเราไปเที่ยวสโมสรกันเถอะ!”

หยางกวนกวนก็พูด“ได้สิ ฉันนานมากแล้วที่ไม่ได้ขี่ม้า พรุ่งนี้เตรียมให้ฉันอย่างเหมาะสม!”

“ไม่มีปัญหา ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เจอกัน อีกเดี๋ยวฉันจะบอกหลี่อวิ๋นหว่าน”เฉียวชิวเมิ่งพยักหน้าและพูด

หลังจากที่กินข้าวเสร็จ เฉียวชิวเมิ่งก็เตรียมจะไปส่งหยางกวนกวน ก็ให้ฉีเติ่งเสียนไปส่งหลี่อวิ๋นหว่านกลับบ้าน

เธอชอบไม่ใช่เหรอ ก็มอบให้เธอไปเลย!

ในใจเธอยังมีความโกรธ งั้นก็ถือโอกาสทำให้เรียบร้อย

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้ไปส่งหลี่อวิ๋นหว่านกลับบ้าน แต่พาเธอกลับบ้าน

หลี่อวิ๋นหว่านคุ้นเคยกับเรื่องไปนอนค้างกับฉีเติ่งเสียนที่หมู่บ้านคฤหาสน์อวิ๋นติ่งแล้ว เป็นธรรมชาติที่จะไม่กระดากอาย

หลี่อวิ๋นหว่านได้รับโทรศัพท์จากหลี่หลงอี้ หลังจากนั้นก็เปิดปากพูด“อวิ๋นหว่าน ทำไมยังไม่กลับมาล่ะ?”

“อ้อ…พ่อ หนูเตรียมไปพักผ่อนบ้านคุณฉี พรุ่งนี้ไปเที่ยวพอดี”หลี่อวิ๋นหว่านพูดตอบ

สองวันก่อนเธอค้างคืนที่บ้านของฉีเติ่งเสียน หลี่หลงอี้โทรศัพท์มาหาเธอก็ยังพูดโกหกว่าอยู่ที่บ้านตระกูลเฉียวหรืออยู่บ้านเพื่อนผู้หญิง แต่ตอนนี้ ก็เปิดเผยตรงไปตรงมา

หลี่อวิ๋นหว่านเข้าไปใกล้ในอ้อมกอดเขา ยื่นมือออกไปกอดเขา พูดเสียงอ่อนพริ้ว“ไปเถอะ..ถ้าคุณไม่ไป ฉันก็ไม่อยากไปแล้ว ฉันอยากจะเรียนฟันดาบกับคุณ!”

ฉีเติ่งเสียนยังไม่เคยมีผู้หญิงสวยขนาดนี้มาออดอ้อนและกอดตัวเอง ในสมองก็มึนงงไปเล็กน้อย

ยังไม่ได้สติกลับมา ก็รู้สึกถึงกลิ่นหอมหวานจูบลงบนริมฝีปากของตัวเอง ลิ้นอุ่นๆก็ฉวยโอกาสเข้ามา

หลังจากได้สติกลับมาแล้ว ฉีเติ่งเสียนก็ลูบแก้มที่เปียกชื้นของตัวเอง หัวใจก็เต้นอย่างบ้าคลั่ง

หลี่อวิ๋นหว่านยิ้มและพูด“ไปเถอะนะ?ฉันอ้อนคุณแล้วนะ!”

“ไป!”ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะดีใจ ยิ้มเหมือนคนโง่

หลี่อวิ๋นหว่านฉับพลันก็แสดงความดีใจ นี้สำหรับเธอนี้คือชัยชนะ ถ้าหากเธอทำแบบนี้ ฉีเติ่งเสียนยังโกรธเฉียวชิวเมิ่งและไม่ยอมไป สำหรับเธอ นั่นคือความล้มเหลวมาก

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่ทอดถอนใจ และพูด“จูบกับเธอ ก็เหมือนท่องเที่ยวไปทั่วโลก”

หลี่อวิ๋นหว่านเสแสร้งเป็นผู้หญิงกร้านโลกก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง และพูด“ไปเรียนพูดยั่วสวาทมาจากที่ไหน! วันนี้รีบไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้จะได้เที่ยวอย่างสดชื่น”

ฉีเติ่งเสียนนอนอยู่บนเตียง รู้สึกว่าคืนนี้นอนหลับได้ยากเล็กน้อย

ระหว่างที่นอนก็ฝัน ผู้หญิงที่อยู่ในฝัน รูปร่างเหมือนหยางกวนกวน สวดหยาดเยิ้มเหมือนหลี่อวิ๋นหว่าน สีหน้าเย็นชาเหมือนอวี้เสี่ยวหลง…

“ผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มคนนี้ จะทำให้ตบะของฉันแตก！”ฉีเติ่งเสียนตื่นขึ้นมาด้วยความอกสั่นขวัญหาย และตบหน้าผากของตัวเองเบาๆ

เช้าวันต่อมา หลี่อวิ๋นหว่านเปลี่ยนเป็นใส่ชุดกีฬา ก็พาฉีเติ่งเสียนไปที่สโมสรแล้ว

อยู่ที่ประตูหน้าสโมสร ก็พบกับเฉียวชิวเมิ่งและหยางกวนกวนสองคน

ทั้งสองคนก็ใส่ชุดกีฬา เพียงแต่ หยางกวนกวนค่อนข้างจะเว่อร์…

เสื้อกั๊กตัวเล็กใต้โค้ตกีฬาสีบางนั่นของเธอ เหมือนมีภาพลวงตาซ้อนออกมา

ฉีเติ่งเสียนหันไปมองก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงฝันประหลาดเมื่อคืน รีบหันหน้าไปทางอื่น ใช้กลยุทธ์ไอแห้งขึ้นมาสองครั้ง