มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1921

ฉีเติ่งเสียนแอบรู้สึกถอดถอนใจกับสถานการณ์พลิกผันอย่างกะทันหันที่เฉินหยูกล่าวเช่นนี้ หรืออาจจะกล่าวได้ว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์พลิกผันแต่อย่างใดแต่เป็นความประหลาดใจ

สวีเอ้าเสวี่ยถึงกับรู้สึกว่าตัวเธอเองเป็นผู้พ่ายแพ้อย่างราบคาบ อันดับแรกถูกฉีเติ่งเสียนแย่งผลงานชิ้นใหญ่ไป และครั้งนี้ยังเจอแผนการยอดเยี่ยมของจ้าวซือชิงผู้ที่ไม่เคยพบหน้ามาก่อนเล่นงานอีก

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะถามเฉินหยูว่า "เมื่อครู่ผมเห็นว่ามีเพียงแค่คุณที่ไม่ได้รู้สึกตกใจอะไรเลย ไม่ได้รู้สึกแปลกใจสักนิดเลย"

เฉินหยูยิ้มและกล่าวว่า "ใช่สิคะ เพราะฉันคาดเดาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคุณจ้าวต้องลงมือแน่นอน"

สวีเอ้าเสวี่ยในที่สุดก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วถามว่า "คุณเอาอะไรมามั่นใจขนาดนี้งั้นเหรอคะ!"

เฉินหยูกล่าว "เธอคอยติดตามสถานการณ์ของหนานหยางมาโดยตลอดหรือจะกล่าวได้ว่าเธอสนใจในตัวคุณมากนั่นเองค่ะ"

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า "ดังนั้นคุณถึงคาดเดาแผนการของเธอได้ทั้งหมดว่าจะลงมือในช่วงเวลาสำคัญใช่ไหม"

เฉินหยูพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า "ถูกต้องค่ะ คุณน้าจ้าวเป็นบุคคลสุดยอดความชาญฉลาด ทุกสิ่งทุกอย่างที่คิดใคร่ครวญจะต้องเหนือชั้นมากกว่าพวกเราเป็นหลายเท่า ไม่แปลกอะไรหรอกที่เธอจะรู้ทุกอย่างในหนานหยาง"

ฉีเติ่งเสียนกระเดาะปากรู้สึกว่าเฉินหยูเป็นคนสุดยอดคนหนึ่งที่สามารถคาดเดาได้ว่าจ้าวซือชิง(ผู้เป็นมารดา)จะต้องมีแผนการและการจัดการที่จะลงมือในช่วงเวลาสำคัญแน่นอน

มิน่าล่ะเธอถึงมั่นใจมาก บอกว่ามีสานการณ์พลิกผันอะไรกัน แต่กลับเก็บไว้เป็นความลับ เธอไม่รู้เลยว่าสถานการณ์พลิกผันครั้งนี้คืออะไร แต่เธอรู้ดีว่าถ้าการที่จ้าวซือชิงลงมือนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

สวีเอ้าเสวี่ยไม่เพียงแต่รู้สึกล้มเหลวเพิ่มมากขึ้น ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอถูกจ้าวซือชิงทำให้พ่ายแพ้ ทว่าเฉินหยูกลับมองออกในจุดนี้ก่อนแล้ว แต่เธอกลับไม่รู้สึกถึงลางสังหรณ์เลยสักนิด

เฉินหยูดูเหมือนจะรับรู้ถึงความล้มเหลวและความหดหู่ของสวีเอ้าเสวี่ยจึงกล่าวว่า "คุณเองก็ไม่ต้องรู้สึกล้มเหลวไป ถึงอย่างไรคุณก็ไม่เคยเจอจ้าวซือชิง คุณไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นคนอย่างไร"

สวีเอ้าเสวี่ยกล่าว "ถ้างั้นเธอเป็นคนอย่างไรกันล่ะ"

เฉินหยูกล่าว "เธอเป็นคนอบอุ่นอีกทั้งเป็นคนที่ทำอาหารอร่อย หากคุณมีเวลาคุณต้องลองชิมตุ๋นลำไส้ใหญ่ที่เธอทำ รสเลิศเป็นที่หนึ่งเลยทีเดียว"

ฉีเติ่งเสียนเมื่อได้ยินประโยคนี้จึงหลุดยิ้มและคิดว่าเฉินหยูผู้นี้นิสัยไม่ดีจริง ๆ กล้าที่จะโกหกสวีเอ้าเสวี่ยแบบนี้ได้

หากว่าสวีเอ้าเสวี่ยได้ทานตุ๋นลำไส้ใหญ่ที่จ้าวซือชิงทำโดยใช้น้ำที่ใช้ล้างลำไส้ใหญ่จริง ๆ ล่ะก็ ถุย…… ตุ๋นลำไส้ใหญ่ เกรงว่าเธอจะเหมือนกับฉีเฟิงหยุนที่ไม่กล้าแตะต้องเครื่องในสัตว์อีกเลย

"ทำอาหารอร่อยเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วย "สวีเอ้าเสวี่ยรู้สึกว่าเฉินหยูกำลังหยอกล้อเธอเล่น เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง

"การปกครองชาติใหญ่เหมือนทอดปลาตัวน้อย ๆ ทักษะการทำอาหารของเธอนั้นยอดเยี่ยมมากจนคุณสามารถเห็นเธอในบางส่วนได้" เฉินหยูกล่าวอย่างใจเย็นพร้อมทั้งชื่นชมทักษะการทำอาหารชั้นยอดเยี่ยมของจ้าวซือชิงด้วย

ริมฝีปากของฉีเติ่งเสียนกระตุก คงเป็นเพราะได้ยินทักษะการทำอาหารของจ้าวซือชิงกระมัง เขาและฉีปู้อวี่เพียงแค่คิด ต่างก็รู้สึกหวาดกลัวแล้ว คงมีแค่เฉินหยูที่ฝืนทนกินได้โดยสีหน้าไม่เปลี่ยนสีเลย อีกทั้งยังตั้งใจชื่นชมว่าอร่อยจากใจจริง

สวีเอ้าเสวี่ยกลับรู้สึกว่าสิ่งที่เฉินหยูพูดนั้นมีเหตุผลอยู่บ้าง ถึงอย่างไรคำพูดนี้ก็เป็นคำพูดที่เหลาจื่อหลี่ตันได้กล่าวไว้

สวีเอ้าเสวี่ยกล่าว "มิน่าล่ะ เทียนลั่วเหอถึงมีคำพูดมากมายขนาดนี้ หึหึหึ…… จ้าวซือชิงคุณนี่เก่งกาจจริง ๆ !"

เฉินหยูถาม "บางทีคุณอาจจะไม่ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ก็ได้ คุณไม่สู้ไปถามเธอที่เมืองหลวงเลยล่ะว่าเธอจัดการอย่างไร และถือโอกาสลองชิมอาหารที่เธอทำด้วย"

ฉีเติ่งเสียนไร้คำพูด เขารู้สึกว่าคนรอบตัวเขาเหล่านี้แต่ละคนนิสัยแย่บ้าบอทั้งนั้น พวกเขาอยากเจาะร่มคนอื่นให้เป็นรูรั่ว เพียงเพราะว่าตนเองเปียกฝนงั้นเหรอ

"แพ้ก็คือแพ้ ไม่มีเหตุผลใดที่ไม่ยอมจำนน" สวีเอ้าเสวี่ยส่ายหน้าถอนหายใจ