มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 194

ม้าสูงใหญ่ตัวนั้นกำลังพุ่งชนมาทางตัวเอง หยางกวนกวนก็นิ่งอึ้งไปทันที!

คนรอบข้างพากันร้องด้วยความตกใจ ทุกคนรีบหลบออกไป

“กวนกวน รีบหลบไป!”เฉียวชิวเมิ่งก็อดไม่ได้ที่ร้องตะโกนขึ้นมา และนึกถึงฉากที่หยางกวนกวนถูกม้าชนแล้ว

หลี่อวิ๋นหว่านก็ตกใจมาก สีหน้าซีดเผือด ม้าตัวนี้ใหญ่มาก ความเร็วขนาดนี้ ถ้าถูกชน ก็ไม่แตกต่างอะไรกับถูกรถชน!

เวลานี้ฉีเติ่งเสียนกลับหายไปแล้ว ชั่วพริบตาเดียว ก็ปรากฏอยู่ด้านหน้าร่างของหยางกวนกวน

“บ้าไปแล้ว!”

“คนนี้เป็นบ้าเหรอ อยากจะเป็นสุภาพบุรุษช่วยสาวสวย นำชีวิตของตัวเองเสี่ยงเข้าไป?”

“พระเจ้า…ในเมื่อเขาอยากช่วยคน ถ้าอย่างนั้นก็นำคนผลักออกไปสิ ตัวเองขวางไว้ด้านหน้าทำไม?”

“ไม่เจียมตัว!”

ทุกคนเห็นฉีเติ่งเสียนไปขวางอยู่ตรงหน้าของหยางกวนกวน ก็ตกใจมาก ในใจก็กะพริบความคิดขึ้นมา

ชั่วพริบตาเดียวที่ม้าใหญ่เข้ามา ฉีเติ่งเสียนก็กระโดดท่าเท้าแปดทิศ เข้าไปด้านหน้า ไปถึงตรงหน้าหัวม้า!

ชั่วพริบตาเดียวที่ม้าใหญ่กำลังจะชนร่างกายของฉีเติ่งเสียนเขาก็เอนตัวต่ำลงไป ทั้งร่างก็หดเข้าไปใต้ท้องของม้า หลังจากนั้น เขาใช้มือทั้งสองข้างยกขึ้น จับอานม้าทั้งสองข้างของท้องม้า ร่างกายก็ยกขึ้นสูงทันที

“ฮี้ๆ!”

ม้าหนักหลายร้อยกิโลกรัมก็ถูกเขายกขึ้นจากด้านล่าง หยางเฟยเฟยที่นั่งอยู่บนหลังม้าก็ร้องขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนยกไม้ใหญ่ขึ้นไว้ กระดูกสันหลังขยับราวกับมังกร ไหล่ออกแรง ใช้มือสะบัดม้าตัวใหญ่โยนออกไป

หยางเฟยเฟยที่นั่งอยู่บนหลังม้าก็เสียการทรงตัว ตกลงบนพื้น และม้าตัวใหญ่ตัวนี้ราคาหกสิบล้าน ถูกโยนลอยออกไปอย่างน่าเวทนา!

ม้าใหญ่น้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัมลอยออกไปสี่ถึงห้าเมตร หลังจากนั้นก็กระแทกลงกับพื้นเสียงดัง เจ็บจนร้องคำรามออกมา กีบม้าทั้งสองข้างหัก ปืนขึ้นมาไม่ได้

มองเห็นฉากนี้ ทุกคนก็ตะลึงจนตาค้าง ทุกคนก็พูดไม่ออก!

หมอนี่เป็นมนุษย์ไหม?

ม้าใหญ่วิ่งด้วยความเร็วที่รวดเร็ว นึกไม่ถึงว่าเขาจะยกม้าขึ้นได้ หลังจากนั้นก็ยังโยนออกไป?

ฉีเติ่งเสียนนี้เรียกว่า คนเชือดหมูแบกหมู แต่นี่ไม่ได้แบกหมู แต่เป็นแบกม้าแทน ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงมาก!

เวลานี้หยางกวนกวนเพิ่งจะได้สติกลับมา สีหน้าซีดเผือด ขาทั้งสองข้างอ่อนแรง เกือบจะยืนไม่ไหว

เมื่อกี้ ถ้าไม่ใช่ฉีเติ่งเสียนปรากฏตัวได้ทันเวลา ขวางด้านหน้าของเธอไว้ หยุดม้าไว้ได้ ตอนนี้เธอเกรงว่าน่าจะถูกชนตายไปแล้ว!

ทำทุกอย่างเสร็จแล้วฉีเติ่งเสียนก็สีหน้าเย็นชา ดีดร่างกายขึ้นมายืนปัดฝุ่น

หลี่อวิ๋นหว่านรีบเข้ามา พูดด้วยความตกใจมาก“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?ได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า?”

เฉียวชิวเมิ่งมองเห็นหลี่อวิ๋นหว่านเป็นห่วงฉีเติ่งเสียนขนาดนี้ มุมปากกระตุกเล็กน้อย ก็เดินไปที่หยางกวนกวนที่อยู่ด้านข้างด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็น?อีกเดี๋ยวเขาก็ต้องเป็นแน่นอน!”

ก็เป็นเวลานี้ หยางเฟยเฟยที่ล้มลงบนพื้นกัดฟันปืนขึ้นมา สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

หยางกวนกวนรีบเข้าไปข้างหน้า พูดเสียงเคร่งขรึม “หยางเฟยเฟย เธออย่าข่มเหงรังแกกันเกินไป ฉันออกมาจากโมตูมาหลายปีแล้ว ทำไมเธอยังตามรังควานไม่หยุด?”

ทุกคนตกใจมาก คิดไม่ถึงว่าหยางกวนกวนกับผู้หญิงที่ขี่ม้าคนนี้รู้จักกัน!

“เหอะ เธอคนเถื่อน มีคุณสมบัติพูดจากับฉันแบบนี้เหรอ?”

“ฉันอยากจะจัดการเธอยังไง ยังต้องการเหตุผลเหรอ?”

“เธอลืมไปแล้ว ตอนเด็กเธอถูกฉันจับกดลงบนพื้นแล้วตบหน้าเธอยังไง?”

หยางเฟยเฟยหันหน้ากลับไป มองทางหยางกวนกวน สีหน้าหยิ่งยโส เหมือนกำลังมองมดตัวหนึ่ง

หลังจากวันนั้น หยางกวนกวนก็ถูกคนตระกูลหยางกลั่นแกล้งจนน่าเวทนา

หลังจากที่หยางกวนกวนอายุมากขึ้น ก็เป็นฝ่ายออกมาจากโมตู มาอยู่ที่จงไห่ หลังจากเรียนจบก็ไปอยู่ต่างประเทศ เพราะกลัวคนของตระกูลหยางจะมาสร้างความยุ่งยากให้เธอ

ผู้อาวุโสอายุยิ่งมากขึ้น อาจจะปกป้องเธอไม่ได้

“นกจีจิวขันร้องเรียกหาคู่ อยู่บนเกาะแก่งกลางแม่น้ำ สาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม”ชื่อของหยางกวนกวนแม่เป็นคนตั้งให้ ตามบทกวี《ซือจิง》ของ《กวานจวี》 คือหวังว่าหลังจากที่เธอเติบโต สามารถให้เธอได้พบกับคนรักที่ดี อย่ามีชีวิตที่ขมขื่นเหมือนกับแม่

หยางเฟยเฟยหัวเราะออกมา และพูดเสียงเย็นชา“ลูกพี่ลูกน้อง?เธอคนป่าเถื่อนคู่ควรจะเป็นญาติของฉัน?”

หยางกวนกวนสายตาหม่นหมอง เม้มปากไม่กล้าพูดโต้ตอบ

ฉีเติ่งเสียนก็แปลกใจเล็กน้อย เลขาหยางคนนี้ กับครอบครัวตัวเอง ก็ทำความคิดตามผู้อื่น แต่กับเขาที่เป็นบอสใหญ่ ก็ออกโจมตีเหรอ?

“อีกเดี๋ยวฉันค่อยจัดการเธอคนเถื่อน!”หยางเฟยเฟยพูดเสียงเย็นชา

หยางกวนกวนปิดบังว่าเป็นญาติกับตระกูลหยาง เพราะขี้ขลาด น้อยเนื้อต่ำใจ เธอในเวลานี้ ไม่กล้าจะพูดอะไรออกมา…

หยางเฟยเฟยหันหน้ากลับไปมองฉีเติ่งเสียน ด้วยสีหน้ามืดครึ้ม

ม้าของเธอถูกโยนจนขาหัก เมื่อกี้เธอก็ล้มลงบนพื้น ต่อหน้าทุกคน น่าอับอายมาก!

“นายโยนม้าฉันจนขาหักแล้ว ฉันก็จะเอาขานายทั้งสองข้าง นายไม่มีความคิดต่างใช่ไหม?”หยางเฟยเฟยมองฉีเติ่งเสียน พลางพูดถามเสียงเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนได้ยินคำพูดนี้ก็อดไม่ได้ที่จะชะงักไป

หยางกวนกวนก็พูด“พี่เฟย เมื่อกี้เขาทำมีเหตุผล คุณ…”

“หุบปาก ถ้ายังพูดอีก ฉันจะตบหน้าเธอสิบครั้ง !”หยางเฟยเฟยหันกลับไป พูดเสียงเย็นชา

หยางกวนกวนตกใจจนไม่กล้าพูดอีก ร่างกายอดไม่ได้ที่จะสั่นเทาขึ้นมา

คนของตระกูลหยาง เป็นฝันร้ายที่เธอไม่มีวันลืม