มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 195

“นายจะลงมือเอง หรือว่าให้ฉันเรียกคนมาช่วยนาย?”

หยางเฟยเฟยมองฉีเติ่งเสียน ถามด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้ว และพูดย้อนถาม“เธอป่วยเหรอ?ให้ฉันเรียกหมอให้เธอไหม?เป็นเธอที่ขี่ม้าชนคน ตอนนี้กลายเป็นฉันผิดแล้ว?”

หยางเฟยเฟยพูดเสียงเย็นชา “ม้าเหงื่อโลหิตตัวนี้ฉันซื้อมาจากอาหรับ ใช้เงินหกสิบล้าน!สามารถถูกม้าที่สูงส่งของฉันชนตาย เป็นเกียรติของหยางกวนกวนคนเถื่อนเถอะ!”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดถาม“เธอเคยเรียนกฎหมายไหม รู้จักการป้องกันอันตรายฉุกเฉินไหม?ชีวิตคนสำคัญที่สุด ต่อให้ฉันทำให้หมีแพนด้าตาย ฉันก็ไม่ต้องรับโทษทางกฎหมาย”

“หมอนี่สมองมีปัญหาเถอะ ช่วยศัตรูของคุณหยาง ยังพูดจากำเริบ รังเกียจที่ตัวเองมีชีวิตยืนยาวเหรอ?”

“เขาต้องคุกเข่าลงต่อหน้าคุณหยาง หลังจากนั้นก็เอาศีรษะกระแทกบนพื้น ไม่แน่คุณหยางอารมณ์ดีอาจจะปล่อยเขาไป!”

“ก็ใช่ เขาฐานะอะไร สามารถเปรียบเทียบกับคนโมตูได้?ยังกล้าพูดจาแบบนี้?พญายมต้องมาจัดการเขา!”

หลังจากที่ทุกคนได้ฟังคำพูดของฉีเติ่งเสียน ก็พากันส่ายหน้า คิดว่าเขาไม่สนใจความหวังดีของคนอื่น นึกไม่ถึงว่าจะหาเรื่องกับคนตระกูลหยางแห่งโมตู

“เธอคนแบบนี้ เปิดปากพูดว่าคนอื่นเถื่อน ฉันว่าเธอก็ไม่ได้สูงส่งขนาดนั้น หรือว่าเธอเป็นสายพันธุ์แท้?”ฉีเติ่งเสียนพูดถามพลางยิ้ม

หยางเฟยเฟยหัวเราะขึ้นมา และพูด“ไอ้ลูกหมา นายกล้าหาญมาก กล้าพูดกับฉันหยางเฟยเฟย นายเป็นคนแรก!”

คนที่อยู่รอบข้างก็ตกใจมาก นี่คือหยางเฟยเฟย ลูกสาวของตระกูลหยางแห่งโมตู!

ตระกูลหยางแห่งโมตู นั่นเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลระดับประเทศ ไม่ว่าขาวหรือดำก็ทำ!

ล้วนพูดว่าคนต่างถิ่นไม่ว่าจะแน่มาจากไหนก็สู้เจ้าถิ่นไม่ได้ แต่ตระกูลหยางแห่งโมตู ไม่ว่าไปที่ไหน ก็สามารถจะปราบเจ้าถิ่นได้!

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ก็รีบไสหัวไปเถอะ อย่ามาทำตัวหยิ่งในศักดิ์ศรีแถวนี้”ฉีเติ่งเสียนพูด

“ทำตัวหยิ่งในศักดิ์ศรี?”

“นายโยนม้าเหงื่อโลหิตของฉันได้รับบาดเจ็บ ก็คิดจะพูดแบบนี้แล้วจบ?”

“นายคิดว่า ฉันจะปล่อยนาย?”

หยางเฟยเฟยมองม้าของตัวเองที่ปืนขึ้นมาไม่ได้ สายตาก็มืดครึ้ม เล็บจิกลงไปกลางฝ่ามือ

ฉีเติ่งเสียนหรี่ตามองและพูด“อย่าพูดว่าม้าตัวนี้ราคาหกสิบล้าน ถึงแม้ว่าจะราคาร้อยล้าน ฉันก็จะทำแบบนี้!ชีวิตคนสำคัญที่สุด เธออยากขี่ม้าชนคน นั่นก็คือผิด!”

“ผิด?”

“ฮ่าๆ…”

“นายพูดกับฉันหยางเฟยเฟย นี้คือฉันผิด?”

“ฉันอยากจะชนคนเถื่อนที่คิดเพ้อฝันให้ตาย และ ต่อให้ชนเธอตาย ก็ไม่มีใครกล้าว่าอะไรฉัน!”

“เธอถูกม้าของฉันชนตาย นั่นเป็นเกียรติที่ได้ตาย!”

“แต่ว่านายช่วยเธอ ทำร้ายม้าของฉัน นั่นคือนายผิด!”

หยางเฟยเฟยพูดตอบด้วยสีหน้าหยิ่งยโส และยื่นมือชี้ไปทางหยางกวนกวน“นายถามเธอดู ดูว่าเธอกล้าจะคิดไหม?!”

เป็นไปอย่างที่คิดหยางกวนกวนไม่กล้าพูด อยู่ต่อหน้าหยางเฟยเฟยทำให้ฉีเติ่งเสียนแทบไม่อยากเชื่อ

ถึงยังไง หยางกวนกวนปฏิบัติกับเขาคือการโจมตี และ เขายังเป็นหัวหน้าระดับสูงของหยางกวนกวน หรือว่า หยางกวนกวนเก่งแต่ในบ้าน?

“คนของตระกูลหยาง พูดอะไรก็ต้องแบบนั้น พวกเราล่วงเกินไม่ได้!”

“ใช่ ขอโทษและยอมรับผิดเป็นทางเลือกเดียว!”

“ล่วงเกินตระกูลหยางแห่งโมตู ก็เหมือนรนหาที่ตาย เธอมีอำนาจและอิทธิพล การฆ่าคนก็ง่ายดายเหมือนกับการเหยียบตั๊กแตน”

หลังจากที่ทุกคนได้ฟังคำพูดของหยางเฟยเฟยก็ไม่รู้สึกแปลกใจ กลับคิดว่าปกติมาก คนของตระกูลหยางแห่งโมตู น่าจะใช้อำนาจบาตรใหญ่

หยางกวนกวนกัดฟัน สุดท้ายก็พูด“มีเรื่องอะไรก็มาลงที่ฉัน ฉันไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อน!”

“ไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อน?”