มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 196

เห็นฉีเติ่งเสียนใส่ลูกธนู และเล็งไปที่ม้าใหญ่ที่ได้รับบาดเจ็บหนักอยู่บนพื้น ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

สีหน้าของหยางเฟยเฟยดำเหมือนก้นหม้อ ก็กัดฟันพูด“เขียนเสือให้วัวกลัว?!”

“ถ้าหากนายกล้าลงมือกับม้าของฉัน ฉันจะให้ทั้งตระกูลนายฝังพร้อมกับมัน!”

“ความน่าเกรงขามของตระกูลหยางแห่งโมตู นายห้ามละเมิด!”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูด“ฉันก็อยากจะดู ความน่าเกรงขามของตระกูลหยางแห่งโมตู จะร้ายกาจขนาดไหน!”

อย่าพูดว่าแค่ตระกูลหยาง ต่อให้เป็นนักโทษที่รวยที่สุดในเมืองหัวกั๋ว ในสายตาของเขาก็แค่คนธรรมดา

รวมถึง กูซินสกี้ที่กุมอำนาจสูงสุดของประเทศเสวี่ย บอสใหญ่ที่ควบคุมเส้นทางเศรษฐกิจของประเทศขนาดใหญ่ เขาเคยเห็นอยู่ในสายตา?

“พลั่ก!”

ลูกธนูคลายออก ก็ลอยออกไปอย่างรวดเร็ว!

“ผลัวะ!”

เสียงดังขึ้น หัวม้าถูกเจาะทะลุ ม้าตัวนี้ไม่มีเสียงร้องออกมา ชั่วพริบตาเดียวก็ตายคาที่

“มา บอกฉัน เธอมีอะไรน่าเกรงขาม?”ฉีเติ่งเสียนวางธนูลง และพูดถามเสียงเรียบเฉย

หยางเฟยเฟยก็ระเบิดความโกรธออกมา ท่วมตัวสั่นเทาขึ้นมา ม้าของเธอเป็นเรื่องเล็ก หกสิบล้านสำหรับเธอขนหน้าแข้งไม่ร่วง!

แต่ว่า ฉีเติ่งเสียนอยู่ต่อหน้าเธอ ก็ยิงม้าของเธอตายแล้ว ทำแบบนี้เหมือนกับตบหน้าเธอโดยตรงสองครั้ง!

หยางกวนกวนเห็นฉากนี้ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา เธออยู่ในตระกูลหยางมาหลายสิบปี ได้รับความขมขื่นไม่น้อย หวาดกลัวกับคนตระกูลหยางมาก เห็นความโกรธบนใบหน้าของหยางเฟยเฟย ก็ยิ่งมือไม้อ่อนไปหมด

เฉียวชิวเมิ่งก็อดไม่ได้ที่จะปวดหัวขึ้นมา ฉีเติ่งเสียน ไปที่ไหน ก็กวนโมโหที่นั่น ตอนนี้ นึกไม่ถึงว่าจะล่วงเกินตระกูลหยางแห่งโมตูแล้ว!

โมตูคือนครการเงิน ตระกูลหยางสามารถสูงตระหง่านมั่นคงดั่งขุนเขาได้ สามารถจินตนาการได้ว่ามีเงินทุนมากแค่ไหน และแข็งแกร่งมากแค่ไหน

ฉีเติ่งเสียนเป็นแค่หุ่นเชิดที่ถูกผลักมาอยู่ด้านหน้าเท่านั้นเอง สามารถถูกสลัดทิ้งได้ทุกเวลา ทำแบบนี้ได้ยังไง กล้าฆ่าม้าต่อหน้าตระกูลหยาง?!

“หมอนี่บ้าไปแล้ว เป็นหนุ่มหน้าตาหล่อที่ถูกเลี้ยงดูเท่านั้นเอง นึกไม่ถึงว่าจะกล้าฆ่าม้าของคุณหยาง!”

“นี้คือไม่ได้เห็นตระกูลหยางอยู่ในสายตา!เขาคิดว่าตระกูลหยางอยู่ห่างไกลกับเขา ทำอะไรเขาไม่ได้?ไร้เดียงสาจริงๆ!”

“กล้าล่วงเกินคนของตระกูลหยางแห่งโมตู ก็คือคนโง่!”

“ฉันจำได้ว่ามีลูกชายของบอสใหญ่เมืองจงไห่คนหนึ่งล่วงเกินคนของตระกูลหยาง ผลลัพธ์คือ ภายในหนึ่งเดือน บอสใหญ่คนนี้ถูกปลดออก ลูกชายของเขา ถูกตัดแขนขาทั้งสี่ จนกระทั่งตอนนี้ยังเป็นคนเสียสติอยู่บนถนน”

ทุกคนพูดคุยปรึกษากันเสียงเบาใช้สายตามองฉีเติ่งเสียนเหมือนมองคนตาย คิดว่าเขาชะตาขาดแล้ว

หยางเฟยเฟยมองสังเกตฉีเติ่งเสียนกับหยางกวนกวนอย่างละเอียด และพูด“ดี ดีมาก!หยางกวนกวนเธอคนเถื่อนก็มีฝีมือ หาผู้ชายเถื่อนกล้ามาหาเรื่องฉัน!”

หยางกวนกวนหน้าแดง สีหน้าหวาดกลัว ไม่กล้าพูดโต้ตอบ

เธอซาบซึ้งใจที่ฉีเติ่งเสียนช่วยเธอ แต่เธอก็กลัดกลุ้มที่ฉีเติ่งเสียนฆ่าม้าของหยางเฟยเฟย ตอนนี้ ไม่มีทางหนีทีไล่แล้ว

ก็เป็นเวลานี้ จ้าวเหมิงหลงเจ้าของสโมสรกีฬาก็ขี่ม้าสีดำเข้ามา มองเห็นม้าเหงื่อโลหิตนอนอยู่บนพื้น ยังมีลูกธนูปักอยู่บนหัว อดไม่ได้ที่จะชะงักไป

“คุณหยาง มีอะไรเหรอ?ม้าของคุณเกิดอะไรขึ้น?”จ้าวเหมิงหลงก็พูดถามด้วยความแปลกใจ

“หัวหน้าจ้าวมาพอดี!”หลังจากที่หยางเฟยเฟยมองเห็นจ้าวเหมิงหลงสีหน้าก็ดีขึ้นมา

จ้าวเหมิงหลงกระโดดลงมาจากหลังม้า สีหน้าเย็นชา และพูด“มีคนมาสร้างความวุ่นวายให้คุณหยาง?!”

“สโมสรกีฬานี้เป็นของจ้าวเหมิงหลง…สโมสรกีฬามีสมาคมการค้ามังกรดำคอยควบคุม จ้าวเหมิงหลงเป็นน้องชายของจ้าวเฮยหลง!”

“หา…จ้าวเหมิงหลงหนึ่งในสมาคมการค้ามังกรดำ?นี้พวกเขาตายแน่นอน คุณหยางไม่ต้องอำนาจของตระกูลหยางแห่งโมตู!”