มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 197

คำขอของจ้าวเหมิงหลง ทำให้ทุกคนนั้นมีสีหน้าที่ซีดขาว ไม่คิดเลยวิธีลงโทษของเขานั้นจะแปลกใหม่แหวกแนว!

หยางเฟยเฟยปรบมือแล้วพูด: “ดี ไม่คิดเลยว่าประธานจ้าวนั้นจะมีความคิดแบบนี้ ฉันชอบจุดนี้ของคุณ!ใช้วิธีนี้เพื่อลงโทษเขา!”

เขาทำนายได้แล้ว เหมือนจ้าวเหมิงหลงจะยิงฉีเติ่งเสียนลงในตะแกรง

“จ้าวเหมิงหลงเป็นแชมป์การแข่งขันยิงธนูประจำจังหวัด นกบนท้องฟ้าก็สามารถยิงให้ตกลงมาได้ ให้เขายิงธนูสิบครั้งเท่ากับว่าตาย!”

“สมควร ใครให้ไอ้หมอนี่ตอแหล ยิงม้าสุดที่รักของคุณหยางตาย!ตอนนี้ถึงคิวซวยของเขาแล้ว”

“ระดับการยิงธนูของประธานจ้าวเป็นที่หนึ่งของจังหวัดตงไฮ่ เขาตั้งใจฝึกซ้อมมาเป็นสิบกว่าปี อาจสามารถแข่งขันในเวทีระดับมืออาชีพได้เลย”

“ฉันเดาว่าจ้าวเหมิงหลงไม่ยิงเขาจนตาย ส่วนใหญ่จะยิงให้ไอ้หมอนี่กลายเป็นคนพิการ หลังจากนี้ก็ต้องนอนอยู่บนเตียงไปจนตาย!”

หลังจากที่ทุกคนสั่นสะเทือนต่างก็เริ่มออกความเห็นขึ้น แต่ละคนมองไปทางฉีเติ่งเสียนสายตาเปลี่ยนไปรู้สึกเหมือนดูเกมอะไรรู้สึกว่าน่าสนุกมาก

หยางกวงกวงสีหน้าซีดจนทำเอาทุกคนตกใจพูดขึ้น: “ประธานจ้าว....ทั้งหมดนี้เพราะเริ่มจากฉัน คุณปล่อยเพื่อนฉันไปเถอะ ทุกอย่างให้ฉันมารับผิดชอบ!”

“คุณรับผิดชอบ?”

“คนไร้ประโยชน์ รับผิดชอบไหวหรอ?”

“ใครให้ความกล้าที่พูดเสียงดังขนาดนี้แก่คุณ?”

“คุณรู้สึกว่าคุณเหมาะสมไหม?”

หลังจากหยางเฟยเฟยได้ยินที่หยางกวงกวงพูดก็หัวเราะขึ้นมาสีหน้าดูถูก

ในมือของจ้าวเหมิงหลงถือธนูแล้วพูด: “ถอดเสื้อของคุณออกให้ทุกคนดู ถ้าทุกคนมีความสุขฉันก็สามารถลองคิดทบทวนดู”

เฉียวชิวเมิ่งพูดอย่างกดดัน: “ฆ่าคนโดยไม่ต้องพยักหน้า พวกคุณแกล้งคนมากเกินไปแล้ว?หยางกวงกวงไม่ว่ายังไงก็มีความเกี่ยวข้องทางเลือดเนื้อกับคุณหยางเฟยเฟย?”

“เกี่ยวข้องทางเลือดเนื้อ?ถุย!ไอ้หมอนี่เป็นความอับอายของตระกูลหยางเรา”หยางเฟยเฟยกอดอกแล้วหัวเราะเย็นชาพูดขึ้น

ฉีเติ่งเสียนยกมือแล้วแคะไปที่หูของตัวเองพูดอย่างโกรธๆ: “นี่มันเป็นคำหยาบคายอะไรกัน?”

“เอาแบบนี้ คุณชื่อจ้าวเหมิงหลงใช่ไหม?ฉันก็ให้คุณโอกาสหนึ่งครั้ง”

“ฉันรู้จักกับพี่ชายคุณจ้าวเฮยหลง”

“คุณชอบให้คนแก้ผ้าให้คุณดู?”

“อย่านั้นตอนนี้คุณไปเอาหยางเฟยเฟยมาแก้ผ้าให้ทุกคนดู ฉันสามารถปล่อยคุณไปเพื่อเห็นแก่พี่ชายของคุณได้”

คำพูดของฉีเติ่งเสียนออกมา ทุกคนก็โกรธขึ้นทั้งที!

ทุกคนต่างใช้สายใจที่แปลกๆมองไปทางฉีเติ่งเสียน หยางเฟยเฟยและจ้าวเหมิงหลงทั้งสองก็ถึงกับงงอย่างยิ่ง

สีหน้าของเฉียวชิวเมิ่งซีดขาว รู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนบ้าไปแล้ว ครั้งที่แล้วเขานั้นเห็นกับตาว่าฉีเติ่งเสียนให้จ้าวเฮยหลงนั้นถอย แต่ว่าหลังจากเกิดเรื่องฉีเติ่งเสียนบอกว่าเพราะว่าตอนที่เขาอยู่ที่คุกเขาเคยดูแลจ้าวเฮยหลง

ผ่านเรื่องครั้งก่อนหนี้บุญคุณมันก็ใช้หมดแล้ว!

ตอนนี้เขายังกล้าพูจาที่เย้ยหยิ่งขนาดนี้?

จ้าวเหมิงหลงเป็นน้องชายแท้ๆของจ้าวเฮยหลง จ้าวเฮยหลงจะใช้หนี้บุญคุณแค่นั้นมาปกป้องเขา?แต่ไม่ช่วยน้องชายตัวเอง?เป็นไปไม่ได้!

หยางกวงกวงก็มองฉีเติ่งเสียนยังสั่นสะเทือน ตั้งแต่เล็กจนโตเขาถูกญาติๆตระกูลหยางรังแกไม่น้อยเลย

ออกไปข้างนอกคนที่เดินผ่านไปมาก็พูดกัน

แต่ว่าไม่ว่าใคร จะเป็นนับสืบเจ้าหน้าที่ตำรวจหลังจากรู้ว่าเป็นคนของตระกูลหยาง ก็จะแกล้งทำเป็นว่าเมื่อกี้มีอะไรเกิดขึ้น

ฉีเติ่งเสียนเป็นคนแรกที่รู้สถานะของฝ่ายตรงข้ามเป็นคนแรก ยังกล้าออกมาค้านเพื่อเขา!

“คุณบ้าไปแล้วหรอ?พูดคำพวกนี้ไปเรื่อยสมองน้ำเข้าหรอ?”

“ไอ้เชี้ย ยิงม้าฉันจนตายยังกล้าพูดคำพูดที่น่าอับอายแบบนี้กับฉัน?”

“ดูแล้วคุณไม่ให้ความสำคัญแก่ตระกูลหยางพวกเรา!”

“อย่าพูดว่าคุณรู้จักประธานจ้าวเฮยหลง แม้ว่าคุณรู้จักปลัดหยางหลิงกวงวันนี้ฉันก็จะให้คุณตายตรงนี้!”

หยางเฟยเฟยตั้งสติขึ้นแล้วพูดอย่างโกรธ

สีหน้าของจ้าวเหมิงหลงเปลี่ยนเป็นเย็นชาแล้วหัวเราะพูดขึ้น: “เห็นแก่พี่ชายฉัน?คุณคิดว่าคุณคิดใคร เป็นผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกิน พี่ชายฉันยังต้องให้คุณไว้หน้าอีกหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าแล้วพูด: “ไม่อย่างนั้นคุณลองโทรถามพี่ชายคุณดู ฉันไว้หน้าเขาแล้ว เขายังไม่กล้าไม่รับมัน?”