มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 199

เมื่อเผชิญกับคำขู่ฆ่า จ้าวเหมิงหลงไม่กล้าสั่งยามลงมือเขารู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนเหมือยคนบ้าไปแล้วเขากล้าทำหมด

หยางกวงกวงและเฉียวชิวเมิ่งทั้งสองกลัวมาก รู้สึกว่าภัยอันตรายนับหมื่นอยู่ตรงหน้าถ้าไม่ทันระวังก็จะกลายเป็นผงขี้เถ้าได้เลย

“ยังอยากคุยกับคุณจ้าวเฮยหลง?ฉันดูแล้วสมองเขาเต็มไปด้วยขี้ ทำร้ายน้องชายของจ้าวเฮยหลงจนบาดเจ็บขนาดนี้ยังอยากจะทำดีใส่?”

“จ้าวเหมิงหลงเป็นน้องชายแท้ๆของจ้าวเฮยหลง ถูกเขาทำร้ายจนบาดเจ็บขนาดนี้ฉันเดาว่าเดี๋ยวจ้าวเฮยหลงมาต้องแยกร่างเขาออกเป็นชิ้นๆแน่!”

“ใช่แล้ว...จ้าวเฮยหลงนั้นดุตามชื่อเลย เป็นคนมีชื่อเสียงเพราะความใจดำ ถ้าหากแตกคนของเขาไม่มีใครสักคนก็จะจบด้วยดี!”

ทุกคนต่างส่ายหัวรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนปล่อยตัวของจ้าวเหมิงหลงไปไม่ใช่ความคิดที่ฉลาด

สิ่งที่วางไว้ตรงหน้าเขามีเพียงแค่ตายทางเดียว มีทางเดียวอย่างนั้นก็ลักพาตัวจ้าวเหมิงหลงออกจากซางตงคลับ จากนั้นก็รีบหนี สามารถหนีได้ไกลแค่ไหนก็หนีไป!

ตอนนี้เขานั้นปล่อยตัวของจ้าวเหมิงหลงไป อีกทั้งยังพูดว่าจะนั่งรอให้จ้าวเฮยหลงนั้นมาคุยกับเขา?

เขารู้สึกว่าตัวเองคือใคร?!

เฉียวชิวเหมิ่งกัดฟันพูด: “คุณเลิกเล่นละครได้แล้ว อย่าโอ้อวดได้ไหม?!”

“เรื่องเมื่อครั้งก่อน คุณใช้หนี้บุญคุณที่จ้าวเฮยหลงติดค้างจนหมดแล้ว!”

“อีกทั้ง ครั้งนี้คุณทำร้ายน้องชายเขายังทำร้ายเขาได้หนักขนาดนี้!”

“คุณรู้สึกว่า จ้าวเฮยหลงนั้นจะมีกระจิตกระใจนั่งลงคุยกับคุณไหม?”

“ไอ้สารเลว คุณทำให้พวกเรานั้นตายแน่!”

หลี่อวิ๋นหว่านรีบพูด: “เมิ่งเมิ่ง อย่าใจร้อน ให้คุณฉีจัดการก็พอแล้ว!อีกทั้งเรื่องนี้คนที่ผิดไม่ใช่เขา ทำไมเธอต้องโทษเขา?”

เฉียวชิวเมิ่งโกรธมากจนอยากจะเยาะเย้ยกลับ แต่เห็นว่าหยางกวงกวงนั้นพยักหน้าต่อคำพูดของหลี่อวิ๋นหว่าน ก็ทำได้เพียงกลืนความโกรธนี้ลงไป

เขาไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่ดีที่สุดทั้งสองของเขานั้น เพราะฉีเติ่งเสียนไอ้หมอนี่เขาคัดค้านความเห็นของตัวเอง

เหมือนกับว่าถูกทรยศ แม้ว่าความคิดจะถูกโดดเดี่ยวแต่ก็เกิดขึ้นไปแล้ว

หยางกวงกวงทำอะไรไม่ได้ แทนที่จะคุกเข่าลงมาขอร้องแต่ควรเชื่อใจฉีเติ่งเสียน ในเมื่อซ้ายขาวก็มีแค่คำเดียวคือตาย

จ้าวเฮยหลงก็ถึงที่อย่างรวดเร็ว หยางเฟยเฟยก็เดินไปต้อนรับ

“คุณหยาง!”หลังจากที่จ้าวเฮยหลงเห็นหยางเฟยเฟยเดินมา ดูออกอย่างชัดเจนมากว่าเคารพ

โมตูตระกูลหยาง ความยับยั้งชั่งใจของคำทั้งสี่นี้ปรากฏชัด แม้ว่าจ้าวเฮยหลงผู้ครองพื้นที่จงไห่จะมาพบกันก็ตาม ก็ต้องเคารพกัน!

หยางกวงกวงพยักหน้าแล้วพูดขึ้น: “ประธานจ้าว คุณมาได้ทันเวลามากเลย...”

จ้าวเฮยหลงถามขึ้น: “มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?”

“เรื่องมันเป็นแบบนี้ ฉันเจอคนสารเลวที่นี้แล้วอยากจะสั่งสอนเขา แล้วสุดท้ายผู้ชายสารเลวของเขาก็เอาธนูนั้นยิงม้าฉันจนตาย!”

“จ้าวเหมิงหลงช่วยฉัน ไม่คิดเลยว่าจะถูกทำร้ายจนบาดเจ็บหนัก มือข้างหนึ่งถึงกับพิการไปเลย!”

“ประธานจ้าว คุณคือผู้นำของสมาคมการค้ามังกรดำ ต้องขอความยุติธรรมกลับมาให้ได้!”

หยางเฟยเฟยพูดกับจ้าวเฮยหลงขึ้นแล้วเสียงของเขาเย็นชาแล้วเจ้าคิดเจ้าแค้นมาก

จ้าวเฮยหลงได้ยินคำพูดแบบนี้ก็ถึงกับโกรธมากพูดขึ้น: “มีคนกล้ามาทำร้ายคนในที่สมาคมการค้ามังกรดำของพวกเราและล่วงเกินคุณหยางที่มาโมตู!”

“และยังกล้าทำร้ายน้องชายฉันเจ็บหนัก?”

“เท่ากับว่าไม่เอาสมาคมการค้ามังกรดำฉันไว้ในสายตาเลย?”

“ไม่เอาฉันจ้าวเฮยหลงไว้ในสายตาหรอ?!”

ในเวลานี้จ้าวเหมิงหลงก็กระปรี้กระเปร่าขึ้น ร่างที่แข็งแรงเปิดปากพูด: “พี่ใหญ่....พวกเขาทำร้ายฉัน ยังทำให้มืออีกข้างหนึ่งของฉันนั้นพิการ อีกทั้งยังจะให้เอาซางตงคลับให้พวกเขาพวกเขาถึงจะหยุด!”

จ้าวเฮยหลงตกใจแล้วหัวเราะอย่างโกรธๆ

“น้อยมากที่จะเห็นคุณจ้าวเฮยหลงนั้นโกรธ...”

“นี้มันโกรธระดับฟ้าลั่นเลยนะ ถุยๆๆ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินคนนี้จะถูกทำร้ายตายด้วยวิธีไหน!”

“ไม่ใช่จะเอามืออีกข้างฉันให้หักหรอ?”

“ไม่ใช่จะให้เอาซางตงคลับนั้นให้คุณหรือ?”

“ตอนนี้ไม่กล้าแล้วหรอ?”

“พูดสิ คุณจะแกล้งทำเป็นหูหนวดหรอ?!”

จ้าวเหมิงหลงจะบังคับคน พอพูดหนึ่งคำก็จะเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวดูแล้วทรงพลังมาก

“ฮ่าๆๆ กลัวแล้วหรอ!แต่ว่า นี่ก็ปกติ ไม่มีใครที่หลังจากเห็นจ้าวเฮยหลงแล้วไม่กลัว!”

“ใช่ๆ คุฯจ้าวเฮยหลงคือใคร ใครอยู่ต่อหน้าเขาแล้วกล้าเสแสร้ง?ไม่มีสิทธิ์นั้นด้วยซ้ำ!”

“ถุยๆๆ ความโอ้อวดของเมื่อกี้ตอนนี้หายไปในทันทีเลย”

ทุกคนเห็นฉีเติ่งเสียนไม่พูดอะไร ก็ทนไม่ไหวที่จะหัวเราะเขา แต่ละคนชี้นิ้วไปทางเขาและรู้สึกว่าเขานั้นเป็นเหมือนเต่าในกระดอง

หยางกวงกวงสีหน้าขาวซีด จ้าวเฮยหลงก็คือบอสใหญ่คนนั้น ฉีเติ่งเสียนก็ไมกล้าอวดเก่งแล้ว

“เชี้ย!”

“ไอ่สารเลว พูดสิอย่าแกล้มทำเป็นใบ้!”

จ้าวเหมิงหลงเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว มือเหมือนกับว่าจะไปโดยจมูกของฉีเติ่งเสียนแล้ว

จ้าวเฮยหลงเวลานี้ถึงเห็นอย่างชัดเจนว่าคนที่จ้าวเหมิงหลงนั้นเผชิญอยู่คืนใคร รู้สึกแค่ว่าตรงหน้าของตัวเองนั้นมืดไปหมดสมองก็เริ่มส่งเสียง วุ่นๆๆ ขึ้น

“บูม!”

ฉีเติ่งเสียนยกหนังตาขึ้น แล้วถีบออกไปหนึ่งขา!

ตรงกลางอกของจ้าวเหมิงหลง สองขาคุกลงตรงพื้น ร่างของเขาเลื่อนไปข้างหลังและเขาก็คุกเข่าลงห่างออกไปกว่าสามเมตร

ทันใดนั้นเขาก็อ้าปากแล้วอาเจียนออกมาอย่างรุนแรงมีเลือดปนเป็นสีเหลืองพุ่งเต็มพื้น......