มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 200

“เชี้ย!ผู้ชายคนนี้มันบ้า ความอึดอัดมันแตกออก!”

“คุณจ้าวเฮยหลงมาแล้ว เขายังกล้าลงมืออีก?”

“คุณพระ....ถีบจนอ้วกเลือด ลงมือหนักไปหน่อย นี่กำลังเตรียมตัวตบหน้าประธานจ้าวหรอ?”

ทุกคนมองไปที่จ้าวเหมิงหลงที่ถูกฉีเติ่งเสียนนั้นถีบจนปางตาย ทุกคนหนังหัวชาขึ้นมา

หยางเฟยเฟยเห็นภาพนี้ถึงกับตกตะลึง เมื่อกี้ฉีเติ่งเสียนไม่ใช่ยอมแพ้แล้ว?ทำไมตอนนี้กล้าลงมือ!

แต่ว่าคิดกลับไปเขาก็เข้าใจขึ้นมา รู้ว่าหมดหนทางจะหนีแล้วก็เลยระเบิดความออกมาเลย

ทุกคนมองไปทางจ้าวเฮยหลงดวงตาเต็มไปด้วยความรอคอย อยากดูว่าเขานั้นจะจัดการเรื่องนี้ยังไง

จ้าวเฮยหลงอ้าเปิดค้างไม่รู้พูดอะไร ยิ่งไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง

เมื่อกี้พูดไปเยอะเลยนะ เสือเจ้าป่ามาก็ต้องถอนหนังของเขา...

“พูดว่าไงนะ?”ฉีเติ่งเสียนก็ยังพิงอยู่ยังเก่าแล้วมองไปทางจ้าวเฮยหลงแล้วถาม

จ้าวเฮยหลงสีหน้านั้นดูแย่มาก เดินไปตรงหน้าฉีเติ่งเสียนแล้วเสียงพัพด้วยขึ้นคุกเข่าลงไป!

ทุกคนถึงกับตกใจในทันที!

“ทำอะไร?ประธานจ้าวคุกเข่าให้กับไอ้หมอนี่?”

“พระเจ้า จ้าวเฮยหลงเป็นคนก่อตั้งสมาคมการค้ามังกรดำ แล้วคุกเข่าต่อหน้าคนที่เกาะผู้หญิงกิน?”

“คนคนนี้เป็นใครมาจากไหน ถึงได้ทำให้จ้าวเฮยหลงนั้นกลัวขนาดนี้?!”

ภาพตรงนี้ทำให้คนนั้นเหมือนฝันไป แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

เฉียวชิวเมิ่งก็ถึงกับตกใจ ดวงตาแทบจะหลุดออกมา ตกใจอย่างมากที่จ้าวเฮยหลงนั้นคุกเข่าให้กับฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนไม่เป็นอะไรเลย ไม่พูดอะไร ถามคำถามง่ายๆต่อจ้าวเฮยหลงไม่กี่คำก็ทำให้เขานั้นคุกเข่าลง?

หยางกวงกวงก็ตกใจเพิ่มมากขึ้น จ้าวเฮยหลงเป็นถึงคนชนชั้นสูงในเมืองไห่จง ฉีเติ่งเสียนนั้นทำให้เขานั้นคุกเข่าลงได้?!

หลี่อวิ๋นหว่านไม่มีการตอบสนองที่มากมายอะไร ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขานั้นคาดคิดเอาไว้

ครั้งก่อนที่ฉีเติ่งเสียนนั้นออกหน้าช่วยเฉียวชิวเมิ่งจัดการอวี๋ไคเหอ หลังจากที่จ้าวเฮยหลงนั้นปรากฏ ก็เป็นภาพที่ทำให้ทุกคนนั้นตกใจ

เฉียวชิวเมิ่งนั้นสับสน แต่ผู้ชมอย่างเขานั้นเห็นภาพได้อย่างชัดเจน

“รองหัวหน้าใหญ่ น้องของฉันนั้นยังเล็กไม่รู้เรื่อง ล่วงเกินรองหัวหน้าใหญ่ ขอให้รองหัวหน้าใหญ่นั้นให้อาภัย!”จ้าวเฮยหลงพูดอย่างขมขื่น

แม้ว่าเขานั้นจะเข้าใจมาก การคุกเข่าครั้งนี้ของเขานั้นขายหน้ามาก!

แต่เขารู้ดีว่าถ้าหากตัวเองไม่คุกเข่า อย่างนั้นจ้าวเหมิงหลงนั้นจะถูกฉีเติ่งเสียนทำจนตายในไม่ช้า

อยู่เรือนจำโยวตูมาสองปีจ้าวเฮยหลงนั้นไม่มีทางไม่เข้าใจและรู้จักฉีเติ่งเสียนดี คนพวกที่โหดกว่าเขาและดุกว่าเขาหลายเท่าเมื่อเจอฉีเติ่งเสียนเหมือนตากับหลานเลย

ครั้งก่อนอวี๋ไคเหอและหลินว่านชิวนั้นทำให้เฉียวชิวเมิ่งนั้นหวานกลัว ครั้งนี้น้องชายของตัวเองนั้นทำให้เขาโกรธ จ้าวเฮยหลงคิดถึงเรื่องตายแล้ว!

ในเวลานี้หยางเฟยเฟยตะโกนอย่างโกรธพูดขึ้น: “ประธานจ้าว คุณเป็นถึงผู้ก่อตั้งสมาคมการค้ามังกรดำ คุกเข่าให้กับคนไร้ค่าแบบนั้น?”

“คุณทำแบบนี้ กะจะท้วงคืนความยุติธรรมกับพวกเราแล้ว?”

“หน้าของตระกูลหยางในโมตูคุณกะจะไม่ให้แล้ว?!”

ในใจของจ้าวเฮยหลงนั้นอึดอัดมาก: “ตระกูลหยางโนตูเมื่อเทียบกับรองหัวหน้าใหญ่เทียบไม่ได้เลย หากปล่อยนักโทษคนใดเขาจะฆ่าคุณสิบครั้ง!”

ฉีเติ่งเสียนและจ้าวเฮยหลงไม่สนใจหยางเฟยเฟย แม้ว่าเขานั้นจะตะโกนพูดตรงนั้น

“เขายังอายุน้อยไม่รู้เรื่อง?ยังเป็นเยาว์วัยอยู่?”ฉีเติ่งเสียนหัวเราะแล้วมองไปทางจ้าวเฮยหลงแล้วถามขึ้น

จ้าวเหมิงหลงที่ถูกฉีเติ่งเสียนนั้นถีบจนคุกเข่าลงพื้นทั่วร่างกายสั่นขึ้นแล้วกลัวอย่างมาก!

“วันนี้ฉันจะให้คุณสูญเสียทั้งฐานะและชื่อเสียงเกียรติภูมิ!”

หลังพูดจบหยางเฟยเฟยก็หันตัวจากไป

ฉีเติ่งเสียนก็ไม่ได้ดักเอาไว้ ในเมื่อวันนี้เขาไม่ได้เสียเปรียบให้กับหยางเฟยเฟย

ม้าอาหรับร้อยล้านของหยางเฟยเฟยตายที่นี่คนที่เสียเปรียบคือเขา

หลัวหยางกวงกวงได้ยินคำขู่ของหยางเฟยเฟย สีหน้าซีดลง ดูออกว่ากลัว เพราะว่าเขานั้นถูกคนของตระกูลหยางรังแกมาหลายปี มันเหมือนปมในใจไม่ง่ายที่จะรักษาได้!

“เอาเถอะ เอาแบบนี้ดีแล้ว รีบพาคนแล้วออกไปอย่ามาก่อกวนอารมณ์ดีๆของฉัน”ฉีเติ่งเสียนพูดกับจ้าวเฮยหลงอย่างนิ่งๆ

จ้าวเฮยหลงพูด: “รับทราบ!สัญญาโอนเดี๋ยวให้คนส่งให้คุณ ฉันพาไอ้เด็กนี้ไปก่อน กลับไปสั่งสอนเขาดีๆหน่อย”

ฉีเติ่งเสียนรำคาญแล้วโบกมือ

จ้าวเฮยหลงไม่พูดอะไร รีบพาตัวจ้าวเหมิงหลงจากไปแล้วรีบพยุงตัวจากไป

ทุกคนถึงกับอ้าปากตาค้าง รอสักจนจ้าวเฮยหลงจากไปตั้งนานถึงตอบสนองขึ้นมาได้

หยางกวงกวงถอนหายใจแล้วเดินไปตรงหน้าของฉีเติ่งเสียนแล้วโค้งคำนับเบาๆพูดถึง: “ขอบคุณคุณมาก ประธานฉี!”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะแล้วพูขึ้น: “หลังจากนี้คุณไม่สามารถทำร้ายฉันในอนาคตแล้วนะ เมื่อเผชิญกับคนพวกนี้ก็ต้องแข็งหน่อย”

“รับทราบ”หยางกวงกวงตอบอย่างทำตัวไม่ถูก

เขาเผชิญหน้ากับตระกูลหยางเป็นความกลัวตามธรรมชาติไม่สามารถเอาอะไรมาชนะได้

สมาชิกที่อยู่ตรงสนามม้า ทุกๆคนกระจายออกไป เมื่อกี้พวกเขานั้นพูดคำดีๆไปไม่น้อยแล้ว กลัวโดนตำหนิ

ฉีเติ่งเสียนก็ไม่สนใจ ให้เจ้าหน้าที่พาไปที่คอกม้าเพื่อเลือกม้า

เฉียวชิวเมิ่งเดินถึงสุดท้าย ดวงตานั้นเปลี่ยนไปซับซ้อนขึ้นอย่างมาก.....