มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1991

เมื่อมีชุดอุปกรณ์นี้บนตัวของจิ่วเฮิง ก็สามารถจับตัวคนร้ายตัวจริงเบื้องหลังขององค์กรค้ามนุษย์นี้ได้อย่างไม่พลาดแน่นอน

ฉีเติ่งเสียนปิดคอมพิวเตอร์อย่างสบายใจ แล้วก็นอนหลับอย่างสบายตลอดคืน

พอถึงช่วงบ่าย ฉีเติ่งเสียนก็ได้รับโทรศัพท์จากสารวัตรสถานีตำรวจ ลู่หยู่ไห่ โดยบอกว่าจะเลี้ยงข้าว พร้อมหารือเรื่องบางอย่าง

ฉีเติ่งเสียนคิดว่าสารวัตรลู่เป็นคนที่ค่อนข้างดี ก็เลยตอบตกลง

ก่อนออกจากบ้านเขาก็พูดบอกกับหยางกวนกวนไว้ แต่อีกฝ่ายนั้นยังยุ่งอยู่กับการเพิ่งซื้อหุ้นของกลุ่มไจ้เย่ จึงไม่ได้สนใจมากนัก

วันนี้ลู่หยู่ไห่ใส่ชุดลำลองเต็มยศ หลังจากพบกับฉีเติ่งเสียน ก็เชิญเขานั่งลงด้วยความสุภาพ

"สารวัตรลู่ คุณมาหาผมมีธุระอะไรครับ? พูดกันตรงๆ เลยดีกว่า จะกินข้าวหรือไม่ก็ไม่สำคัญ" ฉีเติ่งเสียนกล่าว

ลู่หยู่ไห่ดูเหมือนจะรู้สึกว่าเรื่องนี้พูดยาก เงียบและลังเลอยู่นาน แต่ก็ยังไม่พูดออกมา

ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วพูดว่า: "คุณพูดมาตรงๆ เลย เรื่องที่ผมช่วยได้ ผมไม่ปฏิเสธหรอก"

เขาก็รู้ดีว่าลู่หยู่ไห่เป็นคนที่มีนิสัยอย่างไร จึงพูดรับเต็มที่โดยไม่ลังเล

ลู่หยู่ไห่พยักหน้า แล้วสูดหายใจลึกก่อนพูดว่า: “เมื่อไม่นานมานี้ ใกล้สถานีรถไฟเมืองเทียนหร่าง มีนักท่องเที่ยวหายตัวไปอีกสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง เจ้าหน้าที่ของเรากำลังสืบสวนเรื่องนี้อยู่"

หลังจากฉีเติ่งเสียนได้ยิน ก็อดตกใจเล็กน้อยไม่ได้ และเริ่มครุ่นคิด นักท่องเที่ยวที่หายไปที่ลู่หยู่ไห่พูดถึง จะไม่ใช่จ้าวหงหนีกับจิ่วเฮิงหรอกเหรอ?

จ้าวหงหนีน่ะ เป็นซูเปอร์ไซย่าที่สามารถแปลงร่างเป็นจ้าวหงซิ่วได้ตามใจ......

ส่วนจิ่วเฮิงนั้นไม่ต้องพูดถึงเลย เป็นบุคคลระดับราชาปีศาจโลกเหมือนเฉิงเหย่าจิน

เขาเองยังรู้สึกเศร้าแทนองค์กรค้ามนุษย์นี้เลย จับจ้าวหงหนีคนเดียวก็พอแล้ว ยังดันไปพัวพันกับจิ่วเฮิงอีก นี่มันเล่นใหญ่เกินไปแล้วจริง ๆ

“ยังเป็นฝีมือขององค์กรที่คุณพูดถึงก่อนหน้านี้หรือเปล่า?” ฉีเติ่งเสียนถาม

“ส่วนใหญ่น่าจะใช่” ลู่หยู่ไห่ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง

“งั้นคุณอยากให้ผมช่วยอะไรล่ะ?” ฉีเติ่งเสียนถาม

ลู่หยู่ไห่ใช้ปลายนิ้วเรียวยาวเคาะโต๊ะเบาๆ ที่นิ้วชี้และง่ามนิ้วมือมีตาปลาหนามาก เป็นรอยที่เกิดจากการฝึกยิงปืนมานานหลายปี

หลังจากพิจารณาอยู่สักพัก เธอก็พูดอย่างจริงจังว่า: “เอาจริง ๆ ไม่ได้อยากขอให้คุณช่วย แต่อยากขอให้คุณหยางช่วยมากกว่า แต่เพราะคุณกับเธอมีความสัมพันธ์ที่พิเศษ ฉันเลยมาคุยกับคุณก่อน"

ฉีเติ่งเสียนชะงักเล็กน้อย ขอให้หยางกวนกวนช่วย?

ลู่หยู่ไห่พูดต่อ: “พวกอาชญากรพวกนั้นมันเจ้าเล่ห์มาก ถึงเราจะจับคนสามคนได้ผ่านคุณหยาง แต่พวกนั้นเป็นแค่พวกนอกขอบองค์กร ให้ข้อมูลที่มีประโยชน์ไม่ได้ แถมหลังจากจับได้แล้ว เบาะแสทั้งหมดก็ถูกผู้บังคับบัญชาตัดขาดทันที”

"สิ่งที่ฉันคิดคือ คุณหยางฝีมือยอดเยี่ยม มีทักษะร้ายกาจขนาดนี้ สามารถเป็นสายลับให้ตำรวจเราได้"

"เธอมีทั้งหน้าตาและบุคลิกโดดเด่น ถ้าปลอมตัวเป็นนักท่องเที่ยวก็จะถูกเล็งแน่ ๆ และสามารถแทรกซึมเข้าองค์กรนี้ได้ง่าย"

"แต่คุณไม่ต้องห่วงนะ ทางตำรวจเราจะรับรองความปลอดภัยของเธอแน่นอน จะไม่ประมาทเพียงเพราะเธอเก่ง"

คำพูดตอนท้ายของเธอดูรีบร้อน เห็นได้ชัดว่าแม้ตัวเองก็ยังรู้สึกว่าขอแบบนี้มันเกินไปในมุมมองของคนอื่น จึงพูดอย่างรีบร้อนแบบนั้น

ส่วนฉีเติ่งเสียนก็ตั้งใจฟังจนจบ แล้วก็ยิ้มพูดว่า: "เธอน่ะเต็มใจเสี่ยงชีวิตก็จริง แต่เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องใช้เธอหรอก"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน