มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 213

หลังจากที่เลขาหลู่จากไปหยางกวนกวนก็พูดด้วยความประหลาดใจ: “คุณต้องการห้างนี้เหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนเหลือบมองเธอแล้วพูดอย่างใจเย็น: “เธออยากซื้อของราคาพันล้านเหรอ? เธอจะซื้อ? เธอจะจ่ายไหวเหรอ? แต่ฉันไม่จ่ายแน่!”

หยางกวนกวนสำลัก พยักหน้าและกล่าวว่า: “คุณฉี ฉันต้องขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องวันนี้... ฉันไม่คิดว่าหยางเฟยเฟยจะยังตามหลอกหลอนฉันแบบนี้”

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ด้วยนิสัยชอบแกล้งคนอ่อนแอกว่ากลัวคนที่แข็งแกร่งกว่าของหยางกวนกวนมันจึงเป็นเรื่องปกติที่ตระกูลหยางที่จะรังแกเธอ

ยิ่งไปกว่านั้นหากหยางกวนกวนไม่สละสิทธิในการรับมรดก ตระกูลหยางจะไม่มีวันปล่อยเธอไป

แต่นั่นคือสิ่งที่หยางกวนกวนสมควรได้รับ เธอและแม่ของเธอต้องทนทุกข์ทรมานมานานหลายปีไม่ใช่เพราะเงินส่วนนั้นหรือ?

ฉีเติ่งเสียนจะไม่กล่าวโทษเธอถึงความโลภที่เธอมี แต่เขากลับรู้สึกว่าเธอน่าสงสารมากกว่า

“เธอไปเดินกับฉัน ทำหน้าที่เป็นเลขาที่ปรึกษา ซื้อเสื้อผ้าสองชุดสำหรับหลี่อวิ๋นหว่าน แล้วกลับบ้านไปทานอาหารเย็นกับฉัน” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ

“ฮะ? กลับไปกินข้าวกับคุณ.....แบบนั้นเหรอ?” หยางกวนกวน พูดด้วยความประหลาดใจ

“ถ้าเธอไม่กลัวหยางเฟยเฟยจะแอบตาม ตอนเธอออกไปข้างนอก ก็แล้วแต่เธอ”ฉีเติ่งเสียนยิ้มเย็น

บุคคลที่มีบุคลิกแบบหยางเฟยเฟย ซึ่งประสบความสูญเสียครั้งใหญ่สองครั้งติดต่อกัน คงกำลังวางแผนใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหาแน่นอน

จริงๆ แล้วเธอมีความคล้ายคลึงกับคังเสวียเฉวียน ยกเว้นว่าตระกูล หยางไม่มีรากฐานที่ลึกซึ้งเท่ากับตระกูลคัง และไม่สามารถส่งผู้เชี่ยวชาญเช่นคังเซี่ยงหร่งได้

ตามที่คาดไว้หยางกวนกวนรู้สึกหวาดกลัวกับคำพูดของฉีเติ่งเสียนมากจนหน้าซีด ลง ก่อนพยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ วันนี้ฉันจะไปทานอาหารเย็นที่บ้านของคุณ”

หลังจากซื้อเสื้อผ้าสองสามชุดในห้างสรรพสินค้าหยางกวนกวนก็เข้าไปใน รถของฉีเติ่งเสียนและกลับไปพร้อมกับเขา

หลังจากที่รถมายังวิลล่าอวิ๋นติ่ง หยางกวนกวนก็ถามด้วยความประหลาดใจ: “คุณยังอยู่ที่นี่หรือ?”

ฉีเติ่งเสียนถาม: “เธอหมายความว่ายังไง ว่าฉันยังคงอยู่ที่นี่น่ะ?!”

หยางกวนกวนบอกว่า: “ตอนแรกเมิ่งเมิ่ง บอกว่าประธานลึกลับให้คุณเซี่ยงเช่าวิลล่าเพื่อจัดงานปาร์ตี้ จึงให้คุณพักอาสัยอยู่ชั่วคราว เพื่อให้คุณได้ดูแลเรื่องต่างๆ ของงาน แต่งานปาร์ตี้ได้จบไปนานแล้ว แต่คุณยังคงอยู่ที่นี่ซึ่งทำให้ฉันสับสนนิดน้อย บังเอิญจัง.....”

ฉีเติ่งเสียนจึงกล่าวว่า “ที่นี่เป็นของฉันแล้ว ถ้าฉันไม่ได้อยู่ที่นี่ ฉันต้องไปอยู่บ้านเธอเหรอ?”

หยางกวนกวนพูดไม่ออก แต่ในใจรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนกำลังคุยโว้อยู่

ไม่ว่าประธานลึกลับจะใจกว้างแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถมอบวิลล่ามูลค่าสองถึงสามพันล้านให้ได้แน่!

“ประธานลึกลับอาจคิดว่าการปล่อยคุณฉีเป็นหุ่นเชิดนั้นอาจจะส่งผลดี ดังนั้นจึงให้เขาใช้วิลล่าได้ชั่วคราว!” หยางกวนกวนคิดในใจ

หลี่อวิ๋นหว่านตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นหยางกวนกวนมา

หยางกวนกวนเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งทำให้เธอโกรธ

“เพื่อความปลอดภัย ฉันขอแนะนำให้เธออยู่ที่นี่สักพักจนกว่าอารมณ์ของหยางเฟยเฟยจะเย็นลง หรือจนกว่าเธอจะกลับไปที่โมตูได้” หลี่อวิ๋นหว่านกล่าวอย่างครุ่นคิด

“อ่า? นั่นไม่จำเป็น ฉันควรอยู่บ้านของตัวเองดีกว่าและฉันต้องไลฟ์สดด้วย!”หยางกวนกวนรีบบอกปัด คิดว่าเรื่องนี้ไม่ร้ายแรงอย่างที่หลี่อวิ๋นหว่านพูด

ยิ่งไปกว่านั้นเฉียวชิวเมิ่งเพิ่งหย่ากับฉีเติ่งเสียน ในฐานะเพื่อนที่ดีของเฉียวชิวเมิ่ง เธอกลับมาอยู่กับฉีเติ่งเสียน จะเกิดอะไรขึ้น?

เธอไม่ได้ทำอะไรตามใจอย่างหลี่อวิ๋นหว่าน และแน่นอนว่าเธอไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับฉีเติ่งเสียนเหมือนหลี่อวิ๋นหว่านเป็น

วันนี้ฉีเติ่งเสียนอารมณ์ดีทั้งวัน แม้ว่าจะเกิดเรื่องที่ห้างก็ตาม

เพราะเพิ่งมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ดังนั้นอารมณ์ของเขาจึงไม่แย่นัก

“มีผู้ชายที่พึ่งพาได้ จะไม่ถูกรังแกง่ายๆ แบบนี้อีก”

ใบหน้าของหยางกวนกวนอดเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อได้ยิน และพูดว่า: “ฉันยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ ดูๆกันก่อน แต่ฉันต้องขอบคุณเขาคนนั้นมากๆ!”

ฉีเติ่งเสียนได้ทำความสะอาดห้องครัวเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกับหลี่อวิ๋นหว่านและหยางกวนกวนอยู่พักหนึ่งเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับทิศทางของบริษัท

เมื่อเห็นว่าใกล้จะค่ำแล้วหยางกวนกวนก็เตรียมตัวจะกลับ

หลี่อวิ๋นหว่านจึงกล่าวว่า: “คุณฉี ไปส่งเธอหน่อย จะได้รู้สึกปลอดภัย”

หยางกวนกวนปฏิเสธโดยบอกว่าเธอไปคนเดียวได้สบาย

“เป็นบ้าบออะไรกัน? ถ้าฉันไปส่งเธอจะไม่มีความสุขใช่ไหม? ！” ฉีเติ่งเสียนถามอย่างดุดัน

“เอ่อ ตกลงก็ได้” หยางกวนกวนหดคอทันทีด้วยความตกใจ ตอบรับด้วยเสียงเบา

หลี่อวิ๋นหว่านตกใจขณะที่เธอเฝ้าดูสถานการณ์อยู่ ใช่หยางกวนกวนที่เคยโจมตี ฉีเติ่งเสียนด้วยหมัดหนักๆ ก่อนหน้านี้ใช่ไหม? ทำไมตอนนี้สถานะระหว่างทั้งสองดูเหมือนจะกลับกันแล้ว?

ฉีเติ่งเสียนต่อยหยางกวนกวนด้วยหมัดหนักๆหรือไง?!

ฉีเติ่งเสียนยังจำท่าทางของหยางกวนกวนที่มีความเข้มแข็งละดูไม่อ่อนแอได้ แม้ว่าภายนอกบางครั้งเธอจะดูแข็งแกร่ง แต่จริงๆ แล้วเป็นเพียงการปกป้อง ตัวเองจากสภาพแวดล้อมตั้งแต่วัยเด็กทำให้เธอเปราะบางมาก

“ขึ้นรถ เธอกำลังยืนทำอะไรอยู่? เธอจะรอให้ฉันเชิญเธอหรือไง?” คิ้วของฉีเติ่งเสียน เลิกขึ้นและดวงตาของเขาดูดุดัน

“เอ่อ เอ่อ อย่าดุฉันนักเลย ฉันเข้าใจแล้ว...” หยางกวนกวนรีบตอบก่อนจะเปิดประตูแล้วขึ้นรถ

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขันเล็กน้อย ถึงกับคิดว่าได้แกล้งเลขาตัวน้อยนี่มันสนุกดีเหมือนกัน！