มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 227

"นายยังอยากจะกู้เงินอีกไหม?"

"ถ้านายแตะต้องฉัน ฉันรับประกันได้เลยว่า ทั้งเมืองตงไห่ จนถึงทั้งมณฑลตงไห่!"

"นายไม่มีทางได้กู้เงินสักแดงเดียวแน่นอน!"

ซุนเสวี่ยเหวินเห็นว่าฉีเติ่งเสียนดูเหมือนจะลงมือจริงจัง ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาและคำรามด้วยความโกรธ

เหล่าประธานที่อยู่โดยรอบมีสีหน้าเคร่งขรึม ต่างพากันเอ่ยปากพูดทันที

"คุณคือประธานของเทียนไล่แคปปิตอลใช่ไหม? ผมจะบอกคุณให้นะ ถ้าวันนี้คุณกล้าแตะต้องแม่แต่ปลายนิ้วก้อยของผู้อำนวยการซุน คุณตายแน่!"

"เราจะใช้เส้นสายของเรา ส่งข้อความถึงผู้อำนวยการธนาคารทั่วประเทศ ให้พวกเขาปฏิเสธการปล่อยเงินกู้ให้กับเทียนไล่แคปปิตอล"

"ใช่ ถ้าคุณแตะต้องผู้อำนวยการซุน กู้เงินไม่ได้ บริษัทของคุณก็ตายท่าเดียว!"

พวกเขาไม่ลังเลเลยที่จะรวมพลังเพื่อยับยั้งฉีเติ่งเสียน ซุนเสวี่ยเหวินเป็นผู้อำนวยการที่พวกเขาทุกคนต้องการประจบประแจง ฉีเติ่งเสียนบอกว่าจะจัดการก็จัดการ อย่างนี้ต่อไปพวกเขาจะเงยหน้าขึ้นมาได้อย่างไร?

ฉีเติ่งเสียนยิ้ม แล้วพูดว่า:"พวกคุณจะทำยังไง ผมแล้วแต่เลย!"

"แต่ที่เขารังแกลูกน้องของผมเมื่อวาน ถูกผมจัดการไปแล้ว"

"วันนี้ผมมาเยี่ยมเขา เทโถฉี่ให้เขา เรื่องราวก็ควรจะสะสางได้แล้ว"

"พวกคุณก็เห็นแล้ว เขาไม่ยินยอมปรับคสามเข้าใจ ยังคิดจะรังแกผม สั่งให้ผมคุกเข่า"

"คนอย่างผม ไม่ชอบเสียเปรียบ............"

ในระหว่างที่พูด ฉีเติ่งเสียนกระชากคอเสื้อของซุนเสวี่ยเหวินขึ้น ง้างมือขึ้นแล้วตบไปที่ปากของเขา

ถ้าซุนเสวี่ยเหวินรู้ว่าฉีเติ่งเสียนยินยอมเทโถฉี่ให้ตนเพื่อฉวยโอกาสนี้ก่อกบฎ ให้ตายยังไงเขาก็ไม่มีทางพูดแบบนี้ขึ้นมา

ใครจะไปรู้ว่าฉีเติ่งเสียนจะอารมณ์ร้ายขนาดนี้ จะระเบิดก็ระเบิดออกมา?

"จะเป็นคนเลว วางยาผู้หญิงรึ?"

"เผี่ยะ!"

"จะแก้แค้นฉัน ยึดเงินกู้กลับไปใช่ไหม?"

"เผี่ยะ!"

"แถมยังร่วมมือกับผู้อำนวยการธนาคารมากมายขนาดนี้เพื่อปฏิเสธการกู้เงินบริษัทของฉันใช่ไหม?"

"เผี่ยะ!"

"แถมยังให้ฉันคุกเข่าต่อหน้านายใช่ไหม?"

"เผี่ยะ!"

ฉีเติ่งเสียนตบปากของซุนเสวี่ยเหวินหกครั้งติดต่อกัน เขาตบจนใบหน้าของซุนเสวี่ยเหวินเต็มไปด้วยเลือด สันจมูกของเขาที่เพิ่งประสานกันก็หักอีกครั้ง

เหล่าประธานที่อยู่รอบ ๆ ต่างสั่นเทาเมื่อเห็นสิ่งนี้ พวกเขาขนลุกซู่ และรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง

"ฉันไม่ปล่อยนายไปแน่นอน.............." ซุนซิวเหวินพูดด้วยความยากลำบากโดยมีฟองเลือดอยู่ในปาก และแทบจะลืมตาไม่ขึ้นเลย

"ไม่ปล่อยฉันรึ?" ฉีเติ่งเสียนง้างมือขึ้นตบอีกครั้ง

"ฉัน............." ซุนเสวี่ยเหวินกัดฟัน

"ฉันรึ?" ฉีเติ่งเสียนตบอีกครั้ง

ซุนเสวี่ยเหวินไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ฉีเติ่งเสียนยักคิ้วขึ้น ง้างมือตบไปอีกครั้ง แล้วพูดยิ้ม ๆ ว่า:"ไม่พูดใช่ไหม?"

ซุนเสวี่ยเหวินแทบจะเป็นบ้าแล้ว

ตนพูดก็โดนตบ ไม่พูดก็โดนตบ!

ฉีเติ่งเสี่ยนยิ้มตาหรี่แล้วพูดกับซุนเสวี่ยเหวินว่า:"อันที่จริง ฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะจัดการกับนาย เริ่มแรกที่คุยดี ๆ กับนาย เทโถฉี่ให้นาย ฉันก็แค่ล้อนายเล่น"

"ถ้านายรู้จักเอาตัวรอดปล่อยเงินกู้ออกมา แสร้งทำเป็นว่าเรื่องเมื่อวานไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ไม่แน่ฉันอาจจะอารมณ์ดีแล้วปล่อยนายไปก็ได้"

"ทำธุรกิจแล้วมีปัญหากับธนาคารเป็นเรื่องที่โง่มาก! พวกเรามาดูกันว่าผู้อำนวยการใหญ่จะจัดการกับเขาอย่างไร!"

เหล่าประธานที่มาเยี่ยมต่างก็หัวเราะเยาะ เตรียมตัวดูละครน้ำดี

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า:"ผมมาคุยธุระกับเขา เขาบอกให้ผมเทโถฉี่ก่อนค่อยว่ากัน ผมก็เทให้แล้ว"

"ผลสรุปว่า เขากลับคำ ตั้งใจจะรังแกผม"

"คนอารมณ์ร้ายอย่างผมแน่นอนว่าต้องทนไม่ได้ ดังนั้นผมก็เลยลงมือกับเขาซะเลย!"

"คุณดูสิผมได้รับความไม่เป็นธรรมขนาดไหน อุตส่าทนความสกปรกเทโถฉี่ให้เขา และยังเบามือขนาดนี้ เสียเปรียบจะตายอยู่แล้ว..........."

ทุกคนหมดคำจะพูดขึ้นมาทันที สงสัยว่าคนคนนี้มีคําว่า "ตรรกะ" อยู่ในหัวหรือไม่

เมื่อวานซุนเสวี่ยเหวินถูกเขาทุบตีขนาดนี้แล้ว วันนี้มาขอกู้เงิน ช่วยเทโถฉี่ให้เขามันไม่ยุติธรรมเหรอ?

เบามือ? ตอนนี้ใบหน้าของซุนเสวี่ยเหวินเต็มไปด้วยเลือด นี่เบามือ?

"ผู้อำนวยการซุนคุณลองชั่งใจดู ผมควรจัดการกับเขาไหม?" ฉีเติ่งเสียนถามขึ้น

ใบหน้าของซุนซิงจังเปลี่ยนเป็นมืดมนราวกับก้นหม้อเมื่อได้ยินคำพูดนี้ โกรธจนตัวสั่น แล้วพูดด้วยความโกรธว่า:"ฉีเติ่งเสียน คุณมันน่าเกรงขามและกล้าหาญเกินไปแล้ว!"

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าเขาเอะอะโวยวายเสียงดัง เอานิ้วมาอุดหูอย่างอดไม่ได้ แล้วพูดว่า:"ผู้อำนวยการซุนมีอะไรจะสอนผมไหม?"

ซุนซิงจังสีหน้าเย็นชา พูดขึ้นว่า:"ผมให้คุณเลือกสองทาง!"

"หนึ่ง รับผิดชอบค่ารักษาหลานชายผมทั้งหมด แล้วลงขอโทษในหนังสือพิมพ์ ดูแลปรนนิบัตเขาในห้องผู้ป่วยจนกว่าจะออกจากโรงพยาบาล!"

"สอง คุณสามารถเลือกที่จะไม่ทำก็ได้ แต่อย่าหาว่าผมไม่ให้เกียรตินายกหวง ใช้เส้นสายให้ธนาคารทุกแห่งกีดกันบริษัทของคุณ!"

ซุนซิงจังรู้ว่าความสัมพันธ์ของฉีเติ่งเสียนกับตระกูลหวงไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้ ยากที่จะอดกลั้นความโกรธไว้ได้

ซุนเสวี่ยเหวินยิ้มด้วยความพอใจอยู่ข้าง ๆ คุณลุงของตนลงมือ เช่นนั้นเรื่องนี้ก็เป็นข้อตกลงที่เสร็จสิ้นแล้ว เทียนไล่แคปปิตอลจบเห่แน่!

เรื่องที่จะกู้เงินสองร้อยล้านฉีเติ่งเสียนเลิกคิดได้เลย ไม่ว่าขอสินเชื่อจากธนาคารไหนก็เป็นเรื่องที่ยากมาก!