มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 25

ใบหน้าของจางจื่อหลงมืดลง เขาได้อยู่ที่นั่นแล้วแต่ฉีเติ่งเสียนยังคงทำให้ผู้ช่วยของเขาหมดสติ!

“คุณควรหาข้อแก้ตัวที่ดีที่สุดมาให้ผมฟังนะ ไม่เช่นนั้นเฉียวกรุ๊ปจะต้องล้มละลายวันนี้แน่!” จางจื่อหลงเดินเข้าไปในสำนักงานและพูดอย่างเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนขี้เกียจเกินกว่าจะพูด เขาโยนบุหรี่ที่เขาเล่นอยู่กลับลงบนโต๊ะ จากนั้นก็นั่งลงบนเก้าอี้

เมื่อเห็นท่าทีที่ไม่เมินเฉยของฉีเติ่งเสียน ไฟจางๆก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของจางจื่อหลง

ฉีเติ่งเสียนรอสักครู่ก่อนจะพูดว่า “ผมจะให้โอกาสคุณ คุณต้องสวมชุดนี้ จากนั้นวิ่งไปรอบ ๆ อาคารธนาคารสามรอบให้ผม และชำระหนี้เงินกู้ของตระกูลเฉียวให้ผมด้วย”

“แล้วผมก็แสร้งทำเป็นว่าสิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้น!”

ทันทีที่ฉีเติ่งเสียนพูดออกไป จางจื่อหลงก็อดหัวเราะไม่ได้

พนักงานข้างนอกก็หัวเราะและส่ายหัวคิดว่าคนนี้บ้าไปแล้ว

จางจื่อหลงเป็นคนสนิทของผู้อำนวยการซุนซิงจัง เขามีตำแหน่งสำคัญในธนาคารและมีลูกค้ารายใหญ่จำนวนมากภายใต้อำนาจของเขา!

ทำไมเฉียวกรุ๊ปเล็กๆ ที่มีทรัพย์สินเพียงไม่กี่ร้อยล้านถึงกล้ามาทำตัวหยิ่งยโสต่อหน้าจางจื่อหลง?

ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้เฉียวกรุ๊ปเป็นหนี้ธนาคารประชาชนจีน100 ล้าน แม้แต่จางจื่อหลงก็สามารถใช้ความสัมพันธ์ของเขาเพื่อทำให้เฉียวกรุ๊ปต้องทนทุกข์ได้

“คนนี้เป็นใคร? ฉันสงสัยว่ามีชายหนุ่มโง่ ๆ ในเฉียวกรุ๊ปหรือเปล่า เขาคิดว่าเขาเป็นพี่ใหญ่ของสังคมสำส่อน?”

“พี่ใหญ่ของสังคมสำส่อนไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรับมือ กล้ายั่วยุผู้จัดการจางแบบนี้ ก็มีแต่จะล้มละลายเท่านั้น!”

“คนในเฉียวกรุ๊ปคงจะสติไม่ดีแน่ๆ พวกเขาส่งคนโง่มาแก้ปัญหาเงินกู้จริงๆเหรอ ฉันคิดว่าเขามาที่นี่เพื่อแสวงหาความตายชัด!”

ทุกคนมองไปที่ฉีเติ่งเสียนราวกับว่าพวกเขากําลังมองไปที่คนโง่และรู้สึกว่าเขากระโดดขึ้นและลงเช่นนี้เพื่อฝังทั้งกลุ่มอย่างหมดจด

จางจื่อหลงยิ้มแล้วพูดว่า "ถ้าฉันปฏิเสธล่ะ?"

“ถ้าอย่างนั้น ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยให้ผู้อำนวยการซุนจัดการเรื่องนี้” ฉีเติ่งเสียนยักไหล่ด้วยท่าทางไม่แยแส

เมื่อพวกเขาได้ยินฉีเติ่งเสียนพูดเรื่องย้ายผู้อำนวยการซุนซิงจัง ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงแล้วตกใจ

“ผู้ชายคนนี้บอกว่าเขาขอให้ผู้อำนวยการซุนจัดการเรื่องนี้จริงใช่ไหม ฉันได้ยินคุณถูกต้องหรือเปล่า?”

“ฮ่าฮ่า เขาดึงหนังเสือมาทำธงใหญ่ที่นี่! ดูเขาสิ เขาจะรู้จักผู้อำนวยการซุนได้ยังไง เรื่องมันตลกจริงๆ!”

“ถ้าเขารู้จักผู้อำนวยการซุนจริงๆ ฉันจะตัดหัวเขาและเตะให้เป็นลูกบอลเลย!”

“ฮึ่ม แม้ว่าเขาจะโทรหาผู้อำนวยการซุน แต่ก็ไม่มีทางที่ผู้อำนวยการซุนจะหันมาหาเขา ผู้จัดการจางคือคนสนิทของผู้อำนวยการซุนต่างหาก!”

“รู้จักก็คือรู้จัก แต่ฉันไม่รู้ว่าผู้อำนวยการซุนรู้จักเขาหรือเปล่า”

จางจื่อหลงมองไปที่ฉีเติ่งเสียนจากนั้นหัวเราะพร้อมกับพูดเบา ๆ “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นคุณสามารถขอให้ผู้อำนวยการซุนเข้ามาจัดการกับมันได้!”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น “อย่าหาว่าผมไม่ให้โอกาสคุณแล้วกัน”

“เป็นเรื่องดีที่คุณสามารถโทรหาผู้อำนวยการซุนได้ หากคุณทำไม่ได้ ผมจะแจ้งให้คุณทราบราคาที่คุณจะจ่ายสำหรับการแกล้งทำเป็นเท่ห์ต่อหน้าผม!” แววตาดุร้ายแวบผ่านดวงตาของจางจื่อหลง และด้วยการโบกมือของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย คนหลายคนได้มายืนอยู่ที่หน้าประตูแล้ว

ฉีเติ่งเสียนขี้เกียจเกินกว่าจะพูด ดังนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดหมายเลขของหวงเหวินหลั่ง

“ฮ่าฮ่าฮ่า อาจารย์ฉี ในที่สุดคุณก็โทรหาฉันแล้ว คุณพร้อมมาที่ประตูเพื่อจัดการกับเด็กสาวแล้วหรือยัง?” หวงเหวินหลั่งถามด้วยรอยยิ้ม แสดงความเคารพต่อเขา

จางจื่อหลงไม่มีความคิดที่จะใช้มือป้องกันเปลวไฟ เขาจึงยกบุหรี่ขึ้นมา พร้อมกับไขว้ขา จุดบุหรี่ และสูดบุหรี่เข้าลึกๆ

ท่าทีแบบนี้ไม่ใช่ท่าทีของคนทั่วไปจริงๆ

“นี่ไอ้หนู อย่าหาว่าว่าฉันไม่ให้โอกาสนายนะ! ไม่ว่านายจะแสร้งทำหรือโทรจริงๆ ทางที่ดีที่สุดคือหาคนที่สามารถปราบฉันได้ภายในสิบนาทีจะดีกว่านะ” จางจื่อหลงกล่าวขณะที่สูบบุหรี่

“ถ้าหากว่านายปราบฉันไม่ได้ก็ต้องขอโทษด้วย!”

“เฉียวกรุ๊ปจะต้องล้มละลายในคืนนี้ ไม่ว่าเฉียวชิวเมิ่งจะสวมชุดสาวอยู่หรือไม่ก็ตาม”

“นอกจาก ไอ้เด็กสารเลวนายกล้าทุบตีลูกน้องของฉันในห้องทำงานของฉันอีกเหรอ มันไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ดีเลยนะ!”

“ฉันจะหักแขนหักขาของนาย และทำให้นายต้องคลานออกจากห้องทำงานของฉันเหมือนสัตว์เลื้อยคลานเลยคอยดู”

คำพูดของจางจื่อหลงทำให้พนักงานที่อยู่รอบตัวเขาอ้าปากค้าง จากนั้นก็ระเบิดออกมา

“ผู้จัดการจางมีน้ำใจในงานของเขาจริงๆ อันดับแรกเขาให้โอกาสเจ้าเด็กเหลือขอคนนี้สร้างความประทับใจ แล้วจึงจัดการกับเขา ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะกลายเป็นบุคคลระดับผู้จัดการได้ และกลายเป็นคนสนิทของผู้บริหารซุน!”

“ถ้าฉันอายุครึ่งหนึ่ง ไม่สิ หนึ่งในสิบ ของผู้จัดการจาง ตอนนี้ฉันอาจจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าทีมไปแล้ว!”

“ผู้จัดการจางสมควรที่จะเป็นผู้จัดการจาง เขาเป็นไอดอลของฉันจริงๆ ฉันหวังว่าสักวันหนึ่งฉันจะกลายเป็นคนสำคัญเหมือนผู้จัดการจาง”

ทีมงานทุกคนต่างชื่นชมจางจื่อหลงในเวลานี้ ซึ่งทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของจางจื่อหลงหนาขึ้นเรื่อยๆ และเขาก็สูดบุหรี่เข้าลึก ๆ อีกครั้ง

ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างสบายๆ และกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ในมือ รอให้หวงเหวินหลั่งโทรหาซุนซิงจัง