มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 285

“ฉันให้โอกาสนายคุกเข่าลงและขอโทษดีๆ แล้วฉันจะปล่อยให้นายออกจากประเทศจีนโดนมีมือมีเท้าครบสมบูรณ์”

“แต่ถ้านายยังดื้อดึงดันต่อไป ฉันจะทำให้นายรู้ว่าประเทศจีนไม่ใช่บ้านป่าเมืองเถื่อนเหมือนประเทศนาย”

ฉีเติ่งเสียนพูดเบาๆกับเชฟเชนโก้ โดยไม่สนใจบอดี้การ์ดที่ดุร้ายตรงหน้าเขาที่เคยต่อสู้กับหมีดำมา

เชฟเชนโก้แสยะยิ้มและพูดว่า: “นายพูดอะไร? ให้โอกาสฉัน? น่าตลกสิ้นดี! หักมือและเท้าของผู้ชายคนนี้ แล้วฉันจะบอกให้เขารู้ว่าฉันเก่งแค่ไหน!”

หลังจากพูดเสร็จ จู่ๆ บอดี้การ์ดของเชฟเชนโก้ก็ลงมืออย่างรวดเร็ว เขาเร็วและแข็งแกร่งมาก เกือบจะแข็งแกร่งพอๆ กับหมีดำตัวจริง

บอดี้การ์ดออกแรงชก และลมที่พัดจากแรงหมัดของเขาอาจทําให้ใบหน้าของผู้คนเสียรูป ซึ่งสามารถจินตนาการได้ว่าความแข็งแกร่งของหมัดนี้น่ากลัวแค่ไหน!

ถ้าคนธรรมดาถูกต่อยเข้าแบบนี้ เกรงว่าหัวของคนนั้นคงจะระเบิดเหมือนแตงโมเป็นแน่

ผู้ชมในที่เกิดเหตุก็อดไม่ได้ที่จะอุทานขึ้น และปาดเหงื่อแทนฉีเติ่งเสียน

“หึ!”

ฉีเติ่งเสียนกลับตะคอกอย่างเย็นชา เขาก้าวเท้าขวาไปข้างหน้า พร้อมกับปล่อยมัดด้วยมือขวา

ด้วยเสียงที่ดังคมชัด หมัดกระทบกับกําปั้นของบอดี้การ์ด ซึ่งทําให้บอดี้การ์ดขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวดและรีบถอนกําปั้นออก

บอดี้การ์รู้ว่าตัวเองได้พบกับคนที่มีความสามารถสูงเข้าแล้ว และไม่อาจจะประมาทได้ เขารีบก้าวเท้ามาข้างหน้า ยกมือขึ้นเพื่อฟาดไปที่ลำคอของฉีเติ่งเสียน และอีกกําปั้นก็มาลงที่ซี่โครงด้านล่าง!

“ระวังนะ!”

ผู้ชมอุทานและเตือนฉีเติ่งเสียน ให้ระวังหมัดจากบอดี้การ์ดคนนั้น

มือขวาของฉีเติ่งเสียนปาดไปที่คอของเขาเบาๆ พร้อมกับยกขาขวาขึ้นเหนือเข่า แล้วตีไปข้างหน้าโดยตรง!

“ปึก!”

กําปั้นกระทบกับเข่าอย่างแรง ทำให้เกิดเสียงดังอู้อี้

หมัดของบอดี้การ์ดแข็งแกร่งเพียงพอที่จะทําลายหินแข็งและทําลายน้ําแข็งของที่ราบสูงชนบทหิมะเป็นเวลาหลายพันปีได้ แต่กลับเขาถูกฉีเติ่งเสียนโจมตี

ฉีเติ่งเสียนก้าวข้ามไปอีกข้างหนึ่งและมองไปข้างหน้า ก่อนจะใช้มือคว้าเอาไปที่ใบหน้า!

บอดี้การ์ดรีบยกมือขึ้นปกป้องศีรษะและใบหน้าของเขา อย่างไรก็ตามฉีเติ่งเสียนได้ใช้นิ้วประสานปลายแขนของเขาและดึงมันลง

“แควก!”

เสียงเสื้อผ้าที่ขาดดังขึ้น

เสื้อผ้าของบอดี้การ์ดถูกกรงเล็บฉีกออกในทันที ทำให้ผิวหนังและเลือดกระเด็นออกมาด้วย!

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงแล้วรู้สึกกลัวขึ้นเล็กน้อย กรงเล็บของผู้ชายคนนี้ทำจากเหล็กเหรอ? มันคมกว่ากรงเล็บของหมีดำเสียอีก ทันทีที่ข่วนมันออกไปสามารถฉีกผิวหนังของอีกฝ่ายออกได้โดยตรง!

บอดี้การ์ดเจ็บปวดมาก แต่เขาเป็นปรมาจารย์ที่ได้รับการฝึกฝนในที่ราบสูงตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศเสวี่ย ชายที่ดุร้ายที่เคยต่อสู้กับหมีดำ ตอนนี้เขาพยายามกัดฟันอย่างอดทนและยกเท้าขึ้นเพื่อถีบไปที่หน้าอกของฉีเติ่งเสียน!

“ฟึบ!”

จู่ๆ ฉีเติ่งเสียนก็ย่อตัวลงและก็ก้าวไปมา และร่างกายของเขาหดตัวลงกับพื้นเหมือนลิงที่นั่งยองๆ กับพื้น

เคล็ดลับของ "ลิงนั่งยอง" นี้ถูกใช้อย่างเต็มตา แม้ว่าจะเป็นการสาธิตของลิงจริงๆ ก็ตาม

ในขณะที่นั่งยองๆ ของเขาสามารถหลบการเตะได้ จากนั้นฉีเติ่งเสียนก็ยกมือขึ้นแล้วคว้าข้อเท้าของบอดี้การ์ดไว้ ก่อนจะฟาดนิ้วทั้งห้าลงไปบนน่องของเขา

“แกร็ก……”

ทุกคนได้ยินเสียงกระดูกหัก และในที่สุดบอดี้การ์ดก็ทนไม่ไหวและส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

เขาเป็นชายร่างใหญ่ที่เป็นผู้มีอํานาจในประเทศเสวี่ยเท่านั้น ครั้งนี้เมื่อเขามาเพื่อลงทุนที่จีน แม้แต่สวี่เอ้าเสวี่ยก็ยังยกย่องให้เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติ เขาไม่คิดว่าจะมีคนกล้าปฏิบัติอย่างหยาบคายกับเขาขนาดนี้?

มันแค่ตบก้นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ? มันแค่ตบเธอสองครั้งไม่ใช่เหรอ? มันควรจะเป็นเกียรติที่ผู้หญิงคนนั้นได้พบกับตัวเขา ผู้หญิงคนนั้นควรจะต้องคุกเข่าลงและรู้สึกขอบคุณเขาด้วยซ้ำ!

“ฆ่านายให้ตาย? ก็ดีนะสิ งั้นฉันจะทำตามที่นายขอแล้วกัน” ฉีเติ่งเสียนยิ้มและแสงที่ดุร้ายก็เบ่งบานในดวงตาของเขา

เมื่อเชฟเชนโก้เห็นท่าทางของฉีเติ่งเสียนเป็นเช่นนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เขารู้สึกรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าเจตนาฆ่าที่รุนแรงกําลังเล็ดลอดออกมาจากฉีเติ่งเสียน

เชฟเชนโก้พูดด้วยเสียงต่ำ: “นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? สถานะของฉันในประเทศเสวี่ยเป็นนอย่างไร?”

“ฉันมาที่จงไห่ครั้งนี้ เพราะฉันได้รับเชิญจากสวีเอ้าเสวี่ย ประธานของสวี่กรุ๊ป!”

“ต่อให้นายจะเป็นนายกของจังหวัด เมื่อนายเจอฉัน นายก็ต้องปฏิบัติต่อฉันในฐานะแขกคนสำคัญ!”

“นายกล้าทําแบบนี้กับฉัน นั่นหมายถึงว่านายกำลังรนหาที่ตายชัดๆ!”

หลังจากฟังแล้ว ฉีเติ่งเสียนก็ยักไหล่ ก่อนจะต่อยเข้าที่ใบหน้าของเชฟเชนโก้อีกครั้ง แล้วพูดเบาๆว่า : “แล้วไง? พวกเขาปฏิบัติต่อนายในฐานะแขก นั่นมันก็ไม่ใช่เรื่องของฉันเหรอ? ฉันควรจะฆ่านาย แล้วฉันจะฆ่านาย!”

หลังจากได้ยินคําพูดของเชฟเชนโก้ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะขนหัวลุก โดยไม่คาดคิดว่าพื้นหลังของเขาจะใหญ่มาก!

แต่หลังจากเห็นฉีเติ่งเสียนตบเขาอีกครั้ง ผู้คนต่างก็พากันตัวสั่นไปหมด เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายมีภูมิหลังเช่นนี้ ฉีเติ่งเสียนยังกล้าที่จะลงมือทําต่อไปอีก ซึ่งมันไร้ยางอายเกินไป!

หยางกวนกวนมองไปยังฉีเติ่งเสียนที่โกรธแทนเธอ ในใจของเธอก็รู้สึกขอบคุณมาก แต่คำพูดที่น่ากลัวของ ก็ทำให้เธอรู้สึกกลัว ถ้าถึงเวลานั้นเธอกลัวว่าจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นมาก็ได้……

“พูดมา นายอยากตายแบบไหน?!” ฉีเติ่งเสียนยกมือขึ้นและต่อยเขาอีกครั้ง เพื่อให้เชฟเชนโก้ฟันหลุดออกมา

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

ในเวลานั้นเอง ก็มีเสียงที่โกรธดังขึ้นมาจากนอกประตู