มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 286

คนที่มาเยือนนั่นก็คือสวีเอ้าเสวี่ย!

เธอมองเห็นคนที่กว่าเธอจะเชิญมาได้ คนที่เธอยอมทุ่มทนเเละประมูลสร้างเชฟเชนโก้ที่จังหวัดตงไห่ เเต่ตอนนี้กำลังถูกฉีเติ่งเสียนทุบตีงั้นเหรอ?!

แล้วมากับบสวีเอ้าเสวี่ยและยังมีหวงเหวินหลั่งแห่งเมืองจงไห่ เเละเขาเองก็เห็นฉีเติ่งเสียนทำร้ายเเขกคนอื่นๆอีกด้วย เพราะเหตุนี้จึงทำให้อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงทักท้วงออกไป

“เพี๊ยะ!”

ฉีเติ่งเสียนกลับไม่ได้สนใจฟังเลยเเม้เเต่น้อย เธอง้างมือขึ้นหมายตบอีก เเละจากนั้นเธอก็ทุ่มเชฟเชนโก้ลงบนพื้นทันที

สวีเอ้าเสวี่ยเดินไปข้างหน้าด้วยท่าทางที่โกรธจัด จากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เดือดดาลต่ออีกว่า “ฉีเติ่งเสียน นี่คุณกำลังทำอะไร? คุณรู้ไหมว่าเชฟเชนโก้คือคนที่ฉันเชิญมา แล้วนี่คุณมาทำร้ายทุบตีเขาเเบบนี้อย่างนั้นเหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนทำท่ายักไหล่เชิงกวนประสาทแล้วพูดว่า “เธอเชิญมาเเล้วยังไงล่ะ? ถึงเเม้ว่าจะเป็นระดับผู้นำประเทศเชิญมา ฉันก็จะทำเเบบนี้เหมือนเดิม”

สวีเอ้าเสวี่ยโกรธจัดจนหน้าเขียว ร่างสั่นเทาจากนั้นพูดออกไปว่า “หนอยเหนะ กล้าดียังไง ฉันเองก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าอย่างคุณจะมีจุกจบยังไง!”

หวงเหวินหลั่งเองก็พูดด้วยสีหน้าที่โกรธจัดเช่นกัน “นี่ปรมาจายร์ฉี แบบนี้คุณก็ทำเกินไปนะ ทำร้ายทุบตีจนเขาตกอยู่สภาพนี้!”

ฉีเติ่งเสียนกลับยักไหล่อีกครั้งและไม่ได้เเยเเสอะไรทั้งสิ้น เขาจึงหัวเราะออกมาเสียงดัง

“พวกคุณก็เเค่เห็นว่าฉันทำร้ายเขา แต่กลับไม่ถามเลยซักคำว่าทำไมฉันถึงทำร้ายเขางั้นเหรอ?”

“ฉันเป็นคนมีเหตุผลพอ ถ้าหากว่าเขาไม่สมควรโดนทำร้ายฉันก็จะไม่ลงมือทำร้ายใครหรอก”

ฉีเติ่งเสียนมองไปที่ทั้งคู่แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

“คุณเชฟเชนโก้เป็นเเขกต่างชาติ เขาเป็นเเขกผู้มีเกียรติของจังหวัดตงไห่ของพวกเรา! เเต่คุณดันทำร้ายเขาถึงขนาดนี้ ถ้าเกิดว่าเขาเอาเรื่องขึ้นมา พอถึงตอนนั้นจังหวัดตงไห่ของเราจะเอาหน้าที่ไหนไปสู้เขา!” หวงเหวินหลั่งพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจมาก

ถึงเเม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่าเขาเเละฉีเติ่งเสียนนั้นจะดีต่อกัน แต่ทว่า ตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ท่าทางที่ควรมีต่อเขานั้นกลับยังต้องมีอยู่

สวีเอ้าเสวี่ยเองก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ไม่ผิดเลย คุณเองคงทนเห็นที่พวกเราหาบริษัทต่างชาติที่ดีมาได้สินะ ที่พวกเราจะได้สิทธิ์ก่อสร้างในพื้นที่ของอ่าวท่าเรือน้ำลึกของตงไห่สินะ เพราะฉะนั้นจึงใช้วิธีนี้เพื่อที่จะมาฉุดรั้งและหยุดพวกเรา!”

ฉีเติ่งเสียนชี้นีิ้วไปที่หยางกวนกวนและพูด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “พวกนายดูที่หน้าของเลขาของฉัน เพราะเธอถูกไอหมอนี้ตบยังไงล่ะ ฉันถึงได้ลงมือสั่งสอนมัน แบบนี้ไม่สมควรเหรอ?”

สวีเอ้าเสวี่ยกลับตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัดว่า “ก็เเค่เลขาคนเดียว!”

ประโยคนี้ของสวีเอ้าเสวี่ย ทำให้สายตาของเซี่ยงตงฉิงมองท่าทางนั้นอย่างเปรียบเทียบ

ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าเซี่ยงตงฉิงนั้นเป็นคนเลือดเย็น เเล้วตอนนี้ใครกันเเน่ที่เลือดเย็น?

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ฟังประโยคนั้นเเล้วก็ทำให้เขาโกรธ จากนั้นเขาจึงหัวเราะออกมาเเล้วพูดต่อ

ด้วยน้ำเสรยงที่เย็นชาว่า “เเค่เลขาคนเดียวอย่างนั้นเหรอ? เลขาก็ไม่ใช่คน? มีเเค่เเขกที่นายเชิญมาเป็นคนอย่างนั้นหรอกเหรอ?”

หวงเหวินหลั่งพูดเเทรกขึ้น “ปรมาจารย์ฉี เรื่องมันก็เกิดขึ้นไปแล้ว งั้นพวกเรามานั่งคุยกันดีๆเพื่อหาทางออกกันดีไหม ไม่ต้องถึงขั้นต้องลงไม้ลงมือกัน”

“ถ้าเกิดว่าฉันไปจับก้นของภรรยานาย จากนั้นตบอีกสองฉาด จากนั้นค่อยมานั่งปรึกษาหาทางออกกับนายแบบนั้นได้ไหมล่ะ?” ฉีเติ่งเสียนเองก็เริ่งโกรธขึ้นมามากกว่าเก่า เเต่ทว่ากลับมองไปที่หวงเหวินหลั่งพร้อมกับเอ่ยถามกลับด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยัน

หวงเหวินหลั่งชะงักกับคำพูดนั้น และคำพูดนั้นทำให้เขาโกรธจัด ตัวเขาเองเป็นถึงผู้นำของที่นี่ แต่ฉีเติ่งเสียนกลับกล้าใช้คำพูดเเบบนี้กับเขาอย่างนั้นเหรอ?!

“ถ้ารู้ว่านายจะเลวได้ขนาดนี้ ตอนนั้นฉันจะไม่ช่วยชีวิตนาย!” ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเเล้วพูดออกมา

หวงเหวินหลั่งทำให้ฉีเติ่งเสียนโกรธจนทนเเทบไม่ไหว เขาเองก็เเค่อย่ากจะสงบศึกนี้ให้ไม่เสรยหายไปมากกว่านี้ แต่จะใครจะไปรู้ว่าคำพูดของเขาจะทำให้ฉีเติ่งเสียนโกรธจนเลือดขึ้นหน้าได้ขนาดนี้?

“หวงซื่อโฉว อย่าไปเสียเวลาคุยกับคนนอกรีดเเบบนี้เลยนะ! เดี๋ยวฉันจะไปหาคุณเชฟเชนโก้เพื่อให้เขาสงบสติอารมณ์ก่อน ว่าเขาจะตัดสินยังไงนั่งก็ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของเขาเองเเล้วล่ะ” สวีเอ้าเสวี่ยพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเฉยชา

เเต่ว่า นี่ก็เป็นเรื่องปกติ เพราะทหารมีไว้เพื่อปกป้องประเทศของตัวเอง

ส่วนเรื่องนี้เชฟเชนโก้เป็นคนที่ทำผิด อวี้เสี่ยวหลงเป็นทหารที่บริสุทธิ์ เธอจะตามใจเขาได้อย่างไรกัน?

ด้วยเหตุการณ์นี้ทำให้ฉีเติ่งเสียนอดที่จะรู้สึกขอบคุณเธอไม่ได้ที่ให้ความยุติธรรมกับเรื่องนี้ ที่เมื่อผลประโยช์อยู่ตรงหน้าเเท้ๆ แต่หาได้น้อยคนที่จะเหมือนกับอวี้เสี่ยวหลงที่ยังคงยึดมั่นกับหลักการและจิตใจที่เที่ยงตรงของตัวเอง

“ฉันขอโทษคุณผู้หญิงท่านนี้ ณ ที่ตรงนี้ บางทีวัฒนธรรมของประเทศเสวี่ยและวัฒนธรรมของเมืองหัวกั๋วของพวกคุณคงไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นจึงทำให้ผมทำเรื่องที่เสียมารยาทต่อคุณ” เชฟเชนโก้หันไปกล่าวขอโทษหยางกวนกวน

หยางกวนกวนไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้หน้าของเธอที่ถูกตบยังคงทิ้งความรู้สึกเจ็บเอาไว้อยู่ หากจะให้เธอให้อภัยคนประเทศเสวี่ยที่มุทะลุแบบนี้ มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?

สีหน้าของสวีเอ้าเสวี่ยนั้นถมึนทึงไม่พอใจสักเท่าไหร่ เเต่อวี้เสี่ยวหลงนั้นได้แสดงออกอย่างชัดเจนกับหลักการของเธอเเล้ว เธอเองก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก และอีกทั้งไม่สามารถขัดอวี้เสี่ยวหลงได้ด้วยเช่นกัน

“จำไว้นะ ต่อจากนี้ไปห้ามมาทำตัวมุทะลุเเบบนี้ก้บคนเมืองหัวกั๋ว ที่นี่ไม่ใช่ประเทศเสวี่ยของพวกคุณ!” ฉีเติ่งเสียนเตือนด้วยเสียงเย็นและหัวเราะเย้ยหยัน

เซี่ยงตงฉิงเหลือบมองนาฬิกาข้อมือของตน เขาดูนิ่งขรึมเเละไม่ได้สนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จากนั้นพูดขึ้นว่า “ไปกันเถอะครับประธานฉี การประชุมการลงทุนกำลังจะเริ่มเเล้วครับ พวกเราสายไม่ได้นะครับ”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้ารับรู้แล้วตอบกลับ “โอเค งั้นพวกเราไปกันเถอะ”

เขาหันไปคว้าหมับเข้าที่เเขนของหยางกวนกวน เขาเองก็รู้สึกสงสารเธออยู่บ้าง เพราะสองวันมานี้เธอ โดนตบทั้งสองวันติดกัน เเละชายคนนี้เองก็ไม่ได้เข้าใจความหน้าทะนุถนอมของหญิงสาวเลยเเม้เเต่น้อย!

หยางกวนกวนรู้สึกนอยเนื้อต่ำใจจนทำให้น้ำตาไหลร่วงลงอาบใบหน้าที่แต่งเเต้มด้วยเครื่องสำอางสวยงามจนเประเปื้อนไปหมด จากนั้นเธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างบางเบาว่า “ขอบคุณค่ะประธานฉี”

“ผิดที่ฉันเองเเหล่ะ ฉันไม่ควรปล่อยให้เธออยู่จ่ายบิล” ฉีเติ่งเสียนกล่าวโทษตัวเองจากนั้นเขาเอื้อมมือไปที่ด้านหลังเเล้วตบเบาๆไปที่ไหล่ของเธอ

เเล้วท้ายที่สุด หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะปล่อยโฮออกมาอย่างเจ็บปวดใจ ก่อนหน้านี้เธอเองก็แอบโทษฉีเติ่งเสียนอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ เธอคงต้องโทษตัวเองที่ดวงไม่ดีเอง