มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 290

“เฟยเสวี่ยอินเตอร์เนชั่นแนล”

ฉีเติ่งเสียนมองสวีเอ้าเสวี่ยด้วยใบหน้าไร้อารมณ์และเอ่ยประโยคดังกล่าวออกมาด้วยท่าทางเรียบเฉย

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”

“ให้ตายเถอะ ตลกจริงๆ!”

“ตลกที่สุดในโลกเลยเนอะพี่น้องทั้งหลาย!”

ก่อนที่สวีเอ้าเสวี่ยจะได้พูดอะไรต่อ นายทุนที่อยู่รอบๆ ก็พากันหัวเราะลั่น

“ฮ่าฮ่าฮ่า ตลกจริงๆ นายทำร้ายเลขาของบ็อกดานอฟไปขนาดนั้น แล้วบ็อกดานอฟยังจะอยากร่วมลงทุนกับนายเนี่ยนะ”

“นายอย่าทำตัวโง่ขนาดนี้สิ เห็นๆ กันอยู่ว่านายทำร้ายอีวานอฟ แล้วบอสของเขาจะยังอยากลงทุนด้วยงั้นเหรอ”

“เข้าใจแล้ว งั้นฉันจะบินไปต่อยบิลเกตส์ที่ประเทศมี่สักยก จากนั้นก็ให้เขาลงทุนเงินหมื่นล้านให้ในวันพรุ่งนี้!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า จับกลุ่มกันไปสิ คุณไปเล่นงานบิลเกตส์ ผมจะไปเล่นงานซักเคอร์เบิร์ก”

สวีเอ้าเสวี่ยหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่หลังจากได้ฟังสิ่งนี้ เธอส่ายหัวก่อนจะพูดว่า “ฉีเติ่งเสียน อย่าแกล้งทำเป็นโง่เลย ถึงนายจะแกล้งโง่ก็หนีความรับผิดชอบไม่ได้อยู่ดี!”

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้สนใจคนพวกนั้นเลย เขามองหยางหลิงกวงและถามนิ่งๆ ว่า “ปลัดหยางต้องการทุนก้อนนี้รึเปล่า”

หยางหลิงกวงขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร

เชฟเชนโก้ที่อยู่อีกฝั่งแสยะยิ้ม “ไม่คิดเลยว่านายจะบ้าระห่ำขนาดนี้ ก่อนที่จะทำร้ายฉัน นายไปทำร้ายเลขาของท่านบ็อกดานอฟเนี่ยนะ!”

“นายรู้รึเปล่าว่าท่านบ็อกดานอฟคือใคร เขาคือประธานของเฟยเสวี่ยอินเตอร์เนชั่นแนลและเป็นลูกชายของท่านกูซินสกี้!”

“อิทธิพลในประเทศเสวี่ยของเขาอยู่เหนือกว่าที่ขยะอย่างนายจะจินตนาการได้”

ฉีเติ่งเสียนถึงกับหมดคำจะพูด บ็อกดานอฟมีอะไรวิเศษเหรอ ตอนนี้พ่อของเขาถูกจำคุกอยู่ในเรือนจำโยวตูไม่ใช่หรือไง จะได้กินดีอยู่ดีไหมก็ขึ้นอยู่กับท่าทีของฉีเติ่งเสียน

“นายทำร้ายเลขาของท่านบ็อกดานอฟไปแบบนั้น แล้วเขาจะลงทุนกับนายเหรอ ฉันแน่ใจว่านายไม่ได้เห็นแสงตะวันของวันพรุ่งนี้แน่!” เชฟเชนโก้พูดด้วยสีหน้าเย็นชา

เขาไม่คิดจริงๆ ว่าฉีเติ่งเสียนจะกล้าขนาดนี้ กล้าทำให้บ็อกดานอฟไม่พอใจก่อนที่จะมาทำร้ายเขา

บ็อกดานอฟถือว่าเป็นนายใหญ่ของเขา ถ้าเขาอยากจะกินข้าว เขาก็ต้องดูท่าทีของบ็อกดานอฟก่อน

หากไม่มีแหล่งก๊าซธรรมชาติที่กูซินสกี้แบ่งสันปันส่วนให้ ตอนนี้เขาก็คงเป็นเพียงเจ้าของเหมืองเล็กๆ เท่านั้น

หยางหลิงกวงเองก็มีสีหน้าเคร่งขรึม “คุณฉี เรื่องนี้มันไม่ตลกเลยนะ!”

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่ พวกเขาทุกคนคิดว่าเรื่องนี้มันไร้สาระ แล้วเขาจะต้องพูดอะไรอีกล่ะ

“ตอนแรกผมคิดว่าประธานฉีเป็นคนสุภาพ ไม่คิดเลยว่าจริงๆ แล้วคุณจะเป็นคนหยาบคายและป่าเถื่อนแบบนี้!” หยางหลิงกวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด

เชฟเชนโก้ยิ้มอย่างลำพองใจ ถ้าใช้กำลังจัดการไม่ได้ งั้นเขาก็จะใช้อำนาจทางการของประเทศหัวจัดการ!

เขาไม่คิดว่าฉีเติ่งเสียนจะเป็นคนน่ากลัวที่สามารถต้านอำนาจของประเทศได้ด้วยพลังของตัวเองเหมือนกูซินสกี้ และแค่ปลัดคนเดียวก็เพียงพอที่จะจัดการเขา

ฉีเติ่งเสียนคัดค้าน “คนจากประเทศเสวี่ยมาลงทุนที่ประเทศหัวของเราแล้วได้รับสิทธิพิเศษ สามารถลวนลามผู้หญิงได้ตามใจชอบเหรอ เราควรให้บทเรียนเขาไม่ใช่เหรอ”

เชฟเชนโก้กล่าวว่า “ฉันไม่ได้ลวนลามใครสักหน่อย ความจริงแล้วมันเป็นเพราะนายคิดว่าสวี่กรุ๊ปจะได้สิทธิ์ในการก่อสร้างโครงการเพราะฉัน นายก็เลยแค้นและมาทำร้ายฉัน”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มเยาะก่อนจะพูดว่า “ในเมื่อพวกคุณคิดว่าคำพูดของหมอนี่น่าเชื่อถือ งั้นถ้าผมทำร้ายเขาจริง แล้วยังไงล่ะ!”

เขาพูดคำนี้ด้วยท่าทางเย่อหยิ่งและน้ำเสียงของเขาก็เย็นชาราวกับเขาไม่เห็นหัวใครทั้งนั้น

“ป่าเถื่อนเกินไปแล้ว หมอนี่ป่าเถื่อนมาก ทำร้ายคนอื่นแล้วยังจะหาเหตุผลอีกเหรอ”

“รีบๆ จับเขาแล้วทำตามขั้นตอนเถอะ เราต้องทำให้ไอ้บ้านี่ชดใช้ให้ได้!”