หยางหลิงกวงโกรธมากกำลังจะพูด
ในเวลานี้บ็อกดานอฟก็เข้ามาในงาน
“คุณบ็อกดานอฟ!”เชฟเชนโก้หลังจากเห็นเขาก็รีบโค้งคำนับ
“ขอโทษด้วยที่มาสายไป ได้รับสายสำคัญมากในเวลาอันสั้น”บ็อกดานอฟพูดขอโทษแล้วหัวเราะ
เชฟเชนโก้พูด: “คุณบ็อกดานอฟมาได้กำลังดีเลย คนคนนี้ลงมือทำร้ายเลขาอีวานอฟของคุณจนบาดเจ็บ กำลังจะถูกปลัดลงโทษ!”
หลังจากได้ยินบ็อกดานอฟถึงกับตะลึง
เชฟเชนโก้พูด: “ไอ้หมอนี่หยิ่งมาก ไม่เอาคนของประเทศเสวี่ยไว้ในสายตา ไม่เพียงแค่ทำร้ายเลขาของคุณอีกทั้งยังทำร้ายฉันด้วย!”
ขณะพูดเขาก็ชี้ไปตรงหน้าของตัวเอง ใบหน้าแดงและบวมมากและดูน่าเกลียดมาก
บ็อกดานอฟมองหน้าของเชฟเชนโก้แล้วตะลึง!
“เหมือนคนที่กล้าแบบนี้ ไอ่หมอนี่กล้าแม้กระทั่งไม่เอาคนของตระกูลเสวี่ยพวกเรานั้นไว้ในสายตา ต้องจัดการอย่างแรงๆหน่อย!”เชฟเชนโก้พูดคำนี้ออกมา
สวีเอ้าเสวี่ยที่อยู่ข้างๆบ็อกดานอฟก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น: “คุณบ็อกดานอฟขอให้คุณสบายใจได้ จังหวัดตงไห่ของพวกเรา จะให้คำอธิบายที่ยุติธรรมแก่ทุกคนอย่างแน่นอน!”
หยางหลิงกวงรีบแสดงท่าทางรีบร้อนแล้วพูดขึ้น: “คุณบ็อกดานอฟที่เคารพ เราจะจัดการเรื่องนี้อย่างเคร่งครัดอย่างแน่นอน โปรดวางใจ”
เชฟเชนโก้หันหน้าไปยิ้มกับฉีเติ่งเสียนแล้วพูดขึ้น: “ตอนนี้ คุณยังไม่รีบคุกเข่าลงไป?”
“หรือว่า คุณคุกเข่าลงแล้วยอมรับผิดอย่างจริงจังแล้วขอโทษต่อพวกเรา”
“ยังมีทางรอดทางสุดท้าย การต่อต้านที่ดื้อรั้นมีเพียงแค่ตายทางเดียว!”
หลังจากพูดจบ เขาก็ยิ้มแล้วพูดกับบ็อกดานอฟ: “ไอ้หมอนี่ยังพูดโม้ว่าตัวเองนั้นดึงเงินลงทุนจากประเทศเสวี่ยมาได้หนึ่งพันล้านดอลลาร์ นี่คิดว่าทุกคนนั้นเป็นคนโง่!เขาทำร้ายเลขาของคุณ คุณยังจะลงทุนให้กับเขาไหม?”
ฉีเติ่งเสียนที่อยู่ข้างๆก็หัวเราะแล้วพูดกับบ็อกดานอฟ: “คุณไม่พูดคำสองคำหรอ?”
บ็อกดานอฟหน้าอมมืดขึ้น หันหน้าแล้วยกมือขึ้นตบไปหน้าของเชฟเชนโก้อย่างแรงๆ!
เชฟเชนโก้ร้องขึ้น เขาถูกหนึ่งตบของบ็อกดานอฟตบโดยตรงแล้วล้มลงกับพื้น เจ็บจนทนไม่ไหวที่จะจับหน้าแล้วพูดอย่างตกใจ: “คุณบ็อกดานอฟ นี่คุณ..........”
“เบาเกินไป!”ฉีเติ่งเสียนพูดกับบ็อกดานอฟ
จากนั้นเขายกเท้าขึ้นแล้วเตะเชฟเชนโก้ที่อยู่บนพื้นไปหนึ่งที
เตะนี้ผลักเชฟเชนโก้ลงกับพื้นโดยตรงแล้วไถลห่างออกไปสามถึงห้าเมตร เขากระแทกกำแพงอย่างแรงด้วยความเจ็บปวดทำให้เขาแทบจะเป็นลม
ทั่วงานเงียบสนิท ไม่มีใครสักคนที่พูด!
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?ทำไมคุณบ็อกดานอฟถึงลงมือกับเชฟเชนโก้?ฉีเติ่งเสียนยังกล้าขนาดนี้เตะซ้ำไปอีกหนึ่งครั้ง
“คุณฉี ขอโทษด้วยนะไม่คิดเลยว่าหมาตัวนี้จะเนรคุณแบบนี้ กล้าแม้กระทั่งล่วงเกินคุณ”บ็อกดานอฟโค้งคำนับให้กับฉีเติ่งเสียนแล้วพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ
“ไม่เป็นไร”ฉีเติ่งเสียนพูโอย่างนิ่งๆ
ทุกคนได้ยินคำพูดของบ็อกดานอฟ แล้วเห็นท่าทางที่เคารพต่อฉีเติ่งเสียนก็ถึงกับตกตะลึง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...