มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 292

หลังเซี่ยงตงฉิงได้ยินที่หยางหลิงกวงประกาศ ทนไม่ไหวที่จะกำหมัดไว้อย่างแน่นๆ

“สุดท้ายก็สำเร็จ!”เซี่ยงตงฉิงในใจไม่มีความสุข เมื่อดำเนินโครงการนี้ ผู้ประกอบการท้องถิ่นบางรายในจังหวัดตงไห่จะต้องอยู่เคียงข้างเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

สีหน้าสวีเอ้าเสวี่ยน่าเกลียดเหมือนกับกินแมลงวันเข้าไปเลย ตอนแรกคิดว่าชัยชนะอยู่ในกำมือแล้ว อีกทั้งยังประกาศชัยชนะต่อหน้าฉีเติ่งเสียน ไม่คิดไม่ฝันเลย คราวนี้ถูกตบหน้าตัวเองไปอย่างแรงๆ!

การสูญเสียโครงการที่ทะเยอทะยานนี้ทำให้สวีเอ้าเสวี่ยรู้สึกอึดอัดมาก ขณะเดียวกัน ความไม่สบายใจที่คลุมเครือก็เกิดขึ้นในใจของเธอ

ฉีเติ่งเสียนไอ้หมอนี่ ทำไมถึงมีอำนาจที่ใหญ่ขนาดนี้?สามารถทำให้เซี่ยงกรุ๊ปตายไปแล้วเกิดใหม่ได้?

“ท่าเรือน้ำลึกโครงการที่ใหญ่ขนาดนี้ ต้องใช้เวลาหลายปีถึงจะสำเร็จ!อีกทั้ง ก่อนหน้านี้เซี่ยงตงฉิงก็จะเอาเงินนั้นลงทุนเข้าไป จะแข่งขันกับเงินทุนของพันธมิตรของเราได้ที่ไหน?”สีหน้าสวีเอ้าเสวี่ยเย็นชาขึ้น

“เว้นเสียแต่ว่าเธอสามารถทำโครงการให้เสร็จได้อย่างรวดเร็วในช่วงสงครามธุรกิจแล้วได้รับเงินจากรัฐบาล ไม่เช่นนั้นเธอก็จะไม่มีอำนาจในการแข่งขัน!”

“ให้เซี่ยงกรุ๊ปนั้นได้โครงการนี้ไป มันก็เป็นเรื่องดีสำหรับฉันเพราะว่ามันจะทำให้เงินของพวกเรานั้นกระจายออกไป”

สวีเอ้าเสวี่ยสงบแล้วคิดอย่างละเอียด ในเวลาเดียวกันก็มีข้ออ้างมาปลอบใจตัวเอง มีได้มีเสียอย่าตื่นตกใจ

บ็อกดานอฟก็ลงนามสัญญาลงทุนในงาน ทำให้ทุกบริษัทนั้นต่างปรบมือขึ้นมา

หยางหลิงกวงดีใจมากๆ ด้วยความช่วยเหลือจากบริษัทขนาดใหญ่อย่างเฟยเสวี่ยอินเตอร์เนชั่นแนลผลการดำเนินงานทางการเมืองของฉันต้องเพิ่มสูงขึ้นมาก!

“ครั้งหน้าถ้าคณยังล่วงเกินคุณฉี อย่างนั้นอย่างโกรธฉันที่ทำให้คุณตาย!”บ็อกดานอฟมองไปทางเชฟเชนโก้แล้วพูดอย่างเย็นชา

“ผม.....ผมรู้แล้ว คุณบ็อกดานอฟ ผมไม่มีทางล่วงเกินคุณฉี!”เชฟเชนโก้รีบพูดขึ้น

เขาตัดสินใจแล้วในช่วงเวลาที่อยู่เมืองหัวกั๋ว ตัดหางแล้วทำตัวดีๆเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาและรุกรานคนที่ไม่ควรขุ่นเคือง

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะให้กับสวีเอ้าเสวี่ยแล้วพูดขึ้น: “ประธานสวีก่อนหน้านี้คุณไม่ได้พูดว่าคุณได้โครงการท่าเรือน้ำลึกแล้ว?ทำไมตอนนี้โครงการท่าเรือน้ำลึกนุถึงตกอยู่ในมือของเซี่ยงกรุ๊ปพวกเรา?”

สวีเอ้าเสวี่ยโกรธมากๆแล้วตอบกลับอย่างเย็นชา: “ฉีเติ่งเสียน อย่าคิดว่าตัวเองทำเรื่องแค่นี้แล้วจะชนะ ใครที่สามารถหัวเราะไปจนถึงตอนสุขท้ายมันยังไม่แน่!”

ฉีเติ่งเสียนพยักไหล่แล้วพูด: “คุณต้องคุกเข่าขอร้องฉันแน่ คำพูดของฉันจะอยู่ตรงนี้เสมอหวังว่าคุณจะสามารถซีกหน้าฉันได้”

“หึม!”สวีเอ้าเสวี่ยทำเสียงเย็นชาแล้วหันตัวจากไป อยู่ในงานต่อมีแต่ความอับอาย เพราะว่าคำพูดก่อนหน้านี้ หันกลับไปมันน่าขายหน้ามาเลย

ฉีเติ่งเสียนมองสวีเอ้าเสวี่ยออกจางาน รอยยิ้มอดไม่ได้ที่จะปรากฏบนใบหน้าของเขา

พูดกันว่าโลกไม่ใช่ของคนคนเดียว มองเขาเหมือนคางคกอยู่เสมอเขาอยากรู้ จะเป็นอย่างไรหลังจากที่สวีเอ้าเสวี่ยตกหลุมพรางเธอจะยังคงหยิ่งโอ้อวดเหมือนเดิมหรือไม่?

ในเวลานี้หยางหลิงกวงรู้สึกว่าตอนเจอหน้าฉีเติ่งเสียนทำตัวไม่ถูก เพราะว่าเมื่อกี้เขานั้นทำให้สถานการณ์ตึงเครียดมากเกิน

อีกทั้ง ปากของฉีเติ่งเสียนไอ้หมอนี่ไม่ปล่อยใครหรอก คำพูดหยาบคายยังด่าออกมา

เรื่องนี้จบลงแล้วและการประชุมก็ดำเนินไปตามปกติ การประชุมที่เหลือจะเป็นเพียงคำพูดน่าเบื่อที่ทำให้ผู้คนรู้สึกไม่เจ็บปวด

หลังจากที่บ็อกดานอฟเซ็นสัญญาเสร็จก็จากไปจากงาน เขามีภาระงานหนักและไม่มีเวลาเข้าร่วมกิจกรรมที่น่าเบื่อไร้สาระแบบนี้

“หนึ่งปีไม่รู้ว่าฉันนั้นเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ๆตั้งกี่ครั้ง อีกทั้งไม่ไปก็ไม่ได้ มันน่ารำคาญจริงๆ”เซี่ยงตงฉิงนั่งบนเก้าอี้ หาวขึ้นมาแล้วใบหน้าก็ดูเหนื่อยล้า

หลังจากได้โครงการท่าเรือน้ำลึกแล้ว ในใจที่แน่นของเขาก็ผ่อนคลายลงอย่างมากๆ จากนั้นคลื่นแห่งความง่วงก็เข้ามาปกคลุมเธอ ทำให้เปลือกตาของเธอหนักมาก