มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 306

หวงเหวินเทาพูดพร้อมกับก้าวเดินทีละก้าว ท่าทางของเขาดูน่าเลื่อมใสศรัทธามาก มันเป็นเหมือนคัมภีร์นักเทววิทยา

“สมกับที่เป็นคุณต้าหวงจริงๆ คำพูดและการกระทำช่างมีบารมี ทำให้คนเลื่อมใสได้จริงๆ!”

“ถ้าผมมีท่าทางองอาจน่าเลื่อมใสอย่างคุณต้าหวงนะ ชีวิตนี้ก็ไม่ธรรมดาแล้ว!”

“คิดไม่ถึงว่าเด็กนี่จะไปแหย่เพื่อนของคุณต้าหวง วันนี้จบเห่แน่”

ผู้คนทยอยชมอย่างไม่ขาดปากขึ้นมา เวลาเดียวกันด้านหนึ่งมองว่าท่าทางของหวงเหวินเทาช่างองอาจน่าเกรงขาม ด้านหนึ่งรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนไปแหย่เพื่อนของหวงเหวินเทาเข้าให้แล้ว ช่างโชคดีร้ายเหลือเกิน

หลงจงฉวนรู้สึกมีขวัญกำลังใจขึ้นมา คนทั้งคนโอหัง พูดด้วยน้ำเสียงดังว่า:”หูหนวกเหรอ ไม่ได้ยินที่คุณต้าหวงพูดเหรอ?!”

“คุกเข่าลง ขอร้องฉันให้อภัยให้แกสิ จากนั้นรอฟังคำสั่งจากฉัน!”

ฉีเติ่งเสียนหันหน้ามาทันที และพูดว่า: “เอะอะโวยวาย!”

ระหว่างที่พูดขึ้น เขาได้ยกมือขึ้น และตบฟาดลงบนใบหน้าหลงจงฉวน

เสียงดังขึ้น จากนั้นหลงจงฉวนตัวโยนหมุนลอยไป และล้มลงกระแทกลงที่พื้นทันที

การตบครั้งนี้ของเขาไม่ใช่ว่าไม่มีประโยชน์ อย่างน้อยที่สุด แก้มสองข้างของหลงจงฉวนตอนนี้ก็มีสัดส่วนเท่ากันแล้ว

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง!

หวงเหวินเทาพูดออกตัวแล้ว แต่ฉีเติ่งเสียนยังกล้าลงมือกับหลงจงฉวน อีกทั้งฟาดลงหนักแบบนี้ คือไม่เห็นหวงเหวินเทาอยู่ในสายตาเลยสักนิดหนึ่ง!

“สารเลว! “ หวงเหวินเทาอดไม่ได้ที่จะโกรธ

“คุณต้าหวงปฎิบัติต่อผู้มีพระคุณของตัวเองแบบนี้เหรอ?” ฉีเติ่งเสียนมองหวงเหวินเทา และถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ตอนนี้หวงเหวินเทาเพิ่งจะได้เห็นชัดๆว่าเขาคือใคร จึงอดไม่ได้ที่จะชะงักงัน ขมวดคิ้วเป็นปม พูดว่า:”ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ?”

หลงจงฉวนร้องโหยหวนแล้วพูดว่า:”คุณต้าหวง คุณยังไม่รีบจัดการมันอีก!”

แต่หวงเหวินเทากลับไม่เคลื่อนไหว บรรยากาศตอนนี้ดูอึดอัดกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเป็นอย่างมาก

“วันนี้คุณต้าหวงเตรียมจะช่วยออกหน้าให้หลงจงฉวนคนนี้เหรอ?” ฉีติ่งเสียนยิ้มแล้วถามขึ้น

“เอ่อ……”หวงเหวินเทาอึกๆอักๆ ไม่รู้จะพูดอะไรขึ้นมาทันที

ฉีเติ่งเสียนเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลหวง ที่งานเลี้ยงวันเกิดของหวงฉิงเกอ เพื่อปกป้องหน้าตาของตระกูลหวงไว้ เขาผลักไสเฉินซงเฟยที่ตระกูลเหอจากเซียงซานเชิญมาออกไป ไม่อย่างงั้นล่ะก็ ตระกูลหวงเสียหน้า ไม่มีหน้าไว้อยู่เมืองจงไห่แน่นอน!

แต่สำหรับหวงเหวินเทาที่ผลประโยชน์มาก่อน ไม่ใช่เหตุผลที่จะขัดขวางการออกหน้าของเขาได้

ความเป็นจริง สิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวคือความสามารถของฉีเติ่งเสียน คิดไม่ถึงเลยว่าจะควักเงินหมื่นล้านออกมาลงทุนที่เซี่ยงกรุ๊ป

นี่ยังไม่นับนะ เขายังเอาชนะสวีเอ้าเสวี่ยจากงานส่งเสริมการลงทุนได้ เขาเชิญบ็อกดานอฟซึ่งมีชื่อเสียงมากมา ทำให้สวีกรุ๊ปหมดอาลัยตายอยากเลยทีเดียว!

ตอนนี้ภายในใจของหลายคนที่สนับสนุนสวีกรุ๊ปเริ่มสั่นคลอนแล้ว เพราะถึงอย่างไร ตอนนี้โครงการของท่าเรือน้ำลึกก็ตกอยู่ในมือของเซี่ยงตงฉิงแล้ว

“ฮ่าๆจะทำอย่างนั้นได้ยังไง? ผมหวงเหวินเทา ให้ความสำคัญที่สุดก็คือมิตรไมตรีรักศีลธรรม!”

“ปรมาจารย์ฉีคุณเคยช่วยเหลือตระกูลหวงของพวกเรา ผมหวงเหวินเทาไม่มีทางลืม”

“ผมจะมาโกรธกันกับปรมาจารย์ฉี เพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ได้ยังไง?”

“ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ ไม่ใช่ว่าผมหวงเหวินเทาก็กลายเป็นคนไร้น้ำใจไร้คุณธรรมเหรอ?”

หวงเหวินเทาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ทุกคำพูดที่เปล่งออกมาคือบ่งบอกให้รู้ว่าฉีเติ่งเสียนมีบุญคุณกับตระกูลหวงของพวกเขา

เมื่อเป็นแบบนี้คือ ก็เป็นผลดีกับทั้งสองฝ่าย