มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 307

“ไอ้ชาติชั่วครั้งนี้คุณตายแน่ พระเจ้ามายังไม่สามารถปกป้องคุณเลย ฉันพูดแล้ว!”

หลงจงฉวนหลังจากโทรเสร็จก็โกรธมากๆ ถูกละอายซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำให้จิตใจของเขานั้นได้รับบาดเจ็บ

คนอย่างหลงจงฉวนแบบนี้ เดินที่ไหนไม่ใช่เดินอย่างตรงๆ วันนี้ฉันรู้สึกอับอายซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยเด็กสารเลวตัวน้อย อีกทั้งคนที่เรียกมาถูกเขาจัดการอย่างง่ายดาย นี่มันเรื่องอะไร?

“สายเมื่อกี้ของประธานหลงโทรหาใคร?ถ้าฉันฟังไม่ผิด น่าจะเป็นปลัดหยาง!”

“ใช่ ปลัดหยาง ประธานหลงคือเจ้านายหลงกรุ๊ป ฐานะพันล้าน ไปถึงไหนก็เดินตัวตรง?”

“เชี้ย นี่มันร่างเทพ เมื่อกี้เพิ่งเรียกหวงต้า ตอนนี้หนึ่งสายก็เรียกคนอย่างปลัดมา นี่มันสุดจัด!”

ทุกคนรู้สึกถึงตกใจ เมื่อกี้หวงเหวินเทาเพราะพูดเรื่องบุญคุณเลยปล่อยฉีเติ่งเสียนไป ทำให้ทุกคนนั้นรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนโชคดีมากๆเลย

แต่ในตอนนี้ หนึ่งสายของหลงจงฉวน เรียกคนใหญ่โตมากกว่าหวงเหวินเทาคนใหญ่มาอีก!

นี่เป็นความสามารถแบบไหน?ไม่น่าเชื่อเลย!

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างนิ่งๆ: “ฉันไม่สนใจว่าเขาจะโทรหาใคร แต่คุณจำไว้นะนี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะให้โอกาสคุณแล้ว”

“โอกาส?ฮ่าๆๆ....”

หลงจงฉวนหัวเราะขึ้น หน้าที่ถูกตบจนเบี้ยว ก็ไม่ลังเลกัดฟันแล้วพูด: “ฉันไม่ให้โอกาสอะไรกับคุณอีกแล้ว ฉันรับประกันจะเอาคุณตายให้ได้!”

“หลังจากจัดการคุณจนตาย ฉันจะค่อยๆเล่นภรรยาของคุณเฉียวชิวเมิ่งจนพิการอย่างช้าๆ พิการแล้วก็ค่อยโยนไปยังประเทศที่เสียหายจากสงครามเพื่อทำงานเป็นโสเภณีทหาร”

“ตระกูลเฉียว ก็ต่างต้องส่งศพคนโง่ๆอย่างคุณ!”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะแล้วพูด: “คุณพูดสามคำเรื่องไร้สาระที่ทำให้ฉันนั้นไม่ชอบ ดังนั้นคุณอยากจะรักษาชีวิตหมาๆของคุณไว้อย่างนั้นก็ต้องเอาเงินสามพันล้านออกมา ไม่อย่างนั้นวันนี้คุณจะไม่มีทางออกไปจากตรงนี้ได้!”

“ไอ้หมอนี่คือใคร ทำไมพูดจาโอ้อวยใหญ่โตขนาดนี้ ประธานหลงโทรหนึ่งสายเรียกปลัดหยางมา เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นเอาปลัดหยางมาแล้วเขาจะไม่สามารถจัดการได้?”

“ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรื่องมันหนักขนาดไหน เขาคิดว่าเขาสามารถเดินไปรอบๆจังหวัดตงไห่ได้เพียงเพราะเขามีบุญคุณต่อตระกูลหวง?ฉันคิดว่าเขานั้นคิดมากไปแล้ว!”

“ถุยๆ ประทานหลงเป็นคนใหญ่โตแห่งเมืองหลวง เป็นคนมีฐานะ ผู้ชายคนนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น เดี๋ยวเขาจะต้องเกิดการสูญเสียครั้งใหญ่!”

“สูญเสีย?คุณผิดไปแล้ว ฉันว่าเขานั้นจะตายแล้ว น่าจะไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้แล้ว”

ทุกคนเห็นถึงความหยิ่งของฉีเติ่งเสียนในเวลานี้ อีกทั้งยังจะเก็บค่ารักษาชีวิตสามพันล้านของหลงจงฉวน ต่างส่ายหัวกัน รู้สึกว่าเขานั้นอวดเก่งเกิน

“รถของปลัดหยางถึงแล้ว!”

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะโกนพูด ตอนนี้เริ่มดุเดือดขึ้นทันที

ผู้นำของโรงพยาบาลก็ตกใจ ไม่รู้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ไม่รู้ว่าหมอในโรงพยาบาลนั้นทำอะไรให้ปลัดหยางไม่พอใจหรือป่าว เขาไม่บอกไม่กล่าวก็มาถึงนี่?

หลังจากได้ยินคำนี้ ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตกใจ

“เรียกปลัดมาจริงๆด้วย ประธานหลงคนนี้เก่งมาก เขาเป็นคนประเภทที่ยุ่งด้วยไม่ได้เลย!”มีคนพูเบาๆ

หลงจงฉวนเงยหัวขึ้นอย่างโอ้อวดแล้วพูดกับฉีเติ่งเสียน: “นามสกุลฉี คนครั้งนี้ที่เรียกมาพอให้คุณเหยียบไหม?!”

พูดถึงนี่ เขากำลังถูกครอบงำดวงตาจ้องฉีเติ่งเสียน ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่โกรธแค้นและโอ้อวด

สามารถหนึ่งสายเรียกปลัดมาออกหน้าแทนตัวเองคนแบบนี้เก่งมากๆ นี่มันเป็นสิ่งที่ต้องยอมรับ

แต่ว่า ฉีเติ่งเสียนกลับรู้สึกว่าเหมือนไม่มีอะไร หลงจงฉวนโทรเรียกปลัดมา อีกเขาปลัดอยากเจอเขาก็ต้องมาพบเขาเองกับตัว!

“เหมือนจะไม่พอ ถ้าหากนี่คือไผ่ใบสุดท้ายของคุณอย่างนั้น เกมส์รอบนี้ไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วงแล้ว!”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างนิ่งๆ

หลงจงฉวนรู้สึกน่าตลกเหมือนกัน คำพูดก่อนหน้านั้น“แต่งงานเข้าตระกูลที่รวย ฉันเองเป็นคนรวย?”คำพูแบบนี้ถูกนักแสดงหญิงแบนไปแล้ว ตอนนี้ก็พบเจอคนโง่แบบเดียวกันอีกแล้ว

แต่ว่า ชะตากรรมของคนรุ่นหลังจะเลวร้ายยิ่งกว่าครั้งก่อนแน่นอน!

เพราะว่าไอ้หมอนี่ล่วงเกินตัวเอง ตัวเองเป็นถึงเจ้าของหลงกรุ๊ปหลงจงฉวน!

“ปลัดหยางสวัสดี!”

“ยินดีต้อนรับปลัดหยางมาที่โรงพยาบาลของเราเพื่อเป็นแนวทางในการทำงานของเรา”

“ยินดีต้อนรับการมาของปลัดหยาง!”

ผู้นำของโรงพยาบาลแต่ละคนก็ตั้งตกใจ พูดยินดีต้อนรับหยางหลิงกวงแต่ละคนยิ้มแย้ม เต็มไปด้วยคำเยินยอ

หยางหลิงกวงกลับโบกมือแล้วออกมาจากกลุ่มผู้คน

หลงจงฉวนก้าวเท้าเดินไปต้อนรับแล้วพูด: “ปลัดหยาง คุณมาถึงสักที!คุณเป็นปลัดแห่งจังหวัดตงไห่ ต้องมาเป็นตัวแทนตัดสินใจให้กับแขกในเมืองหลวงอย่างพวกเราด้วยนะ!”

หยางหลิงกวงได้ยินคำพูนี้แล้วก็ขมวดคิ้วขึ้น เงยหน้ามองหน้าของหลงจงฉวนก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

หลงจงฉวนเป็นถึงคนใหญ่โตของที่นั้น กลับมาเสียหน้าที่เมืองเล็กๆอย่างจงไห่?หน้าของเขาถูกทุบตีอย่างกับหมู

ในใจเขาทั้งโกรธและตลก ใครกันที่กล้าขนาดนี้ กล้าลงมือกับหลงจงฉวน ไม่รู้ว่าทำแบบนี้จะทำให้เสียชื่อเสียงจังหวัดตงไห่?

เรื่องแบบนี้ถ้ากระจายออกไป นักธุรกิจพวกนั้นใครยังจะยอมมาลงทุนที่จังหวัดตงไห่?

เห็นหยางหลิงกวงผู้นำแบบนี้ทำให้คนตะลึง คนที่อยู่เงียบสงบไม่พูดอะไร แอบๆคุยกันยังไม่กล้าเลย

“ประธานหลง ขอแค่เพียงคุณไปทำอย่างสบายใจ ฉันจะสนับสนุนคุณเอง”ในเวลานี้หยางหลิงกวงพูดอย่างนิ่งๆ