มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 312

เฉียวชิวเมิ่งไปที่เฉียวกรุ๊ปในวันรุ่งขึ้น เธอถูกตีที่ศีรษะและสูญเสียความทรงจำบางส่วน แต่ความทรงจำส่วนใหญ่เป็นความทรงจำที่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่อมองย้อนกลับไป

ไม่มีอะไรได้รับผลกระทบเป็นพิเศษในชีวิตประจำวันของเธอ

เธอเพิ่งมาที่บริษัท เธอกลับถูกแรงกดดันมากมายจากเฉียวกรุ๊ป!

“อะไรนะ ถอดฉันออกจากตำแหน่งประธานเฉียวกรุ๊ปงั้นหรือ เป็นเพราะอะไร?!” หลังจากทราบข่าวเฉียวชิวเมิ่งรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าที่กลางใจและพูดด้วยความโกรธ

“เพราะอะไรงั้นเหรอ? เพราะเรื่องที่เธอก่อไง!” ประมุขตระกูลเฉียวเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องประชุม พูดกับเฉียวชิวเมิ่งอย่างเย็นชา

เฉียวชิวเมิ่งขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณปู่? หนูก่อปัญหา? หนูก่อปัญหาอะไรหรือคะ?”

เฉียวชิงอวี่ยิ้มเยาะก่อนจะพูดว่า: “เธอทำให้หลงจิงฉวนขุ่นเคือง เธอยังคงคิดว่านี่ยังไม่ได้ก่อปัญหาเหรอ? ถ้าคุณหลงไม่เข้าใจและไม่พอใจยังยืนกรานจะเอาเรื่องเธอ เธอจะยังยืนอยู่ตรงนี้วันนี้ได้งั้นหรือ?!”

อาวุโสเฉียวยังกล่าวอีกว่า: “ใช่ ปัญหาที่เธอก่อในครั้งนี้มันใหญ่เกินไป ฉันปล่อยให้เธอเป็นประธานต่อไปไม่ได้! เธอไม่คู่ควรกับตำแหน่งและไม่มีคุณสมบัติ!”

“ไม่...ก็เห็นๆว่าสามีหนูได้แก้ไขปัญหานั้นแล้ว คุณปู่ไม่ต้องเป็นห่วงหรือวุ่นวายกับเรื่องนี้อีกต่อไป!” เฉียวชิวเมิ่งขมวดคิ้ว

“สามีของเธอเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า เธอเป็นคนโง่หรือไง? เฉียวชิวเมิ่ง!”

“ก่อนที่เธอและฉีเติ่งเสียนจะหย่า เธอไม่มองคนในตระกูลเลยด้วยซ้ำ”

“ตอนนี้เธอหย่าแล้ว ยังกล้าที่จะเรียกเขาว่าสามีอีกเหรอ? ช่างไร้ยางอายจริงๆ!”

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นผู้หญิงน่ารังเกียจอย่างเธอ!”

หลังจากที่เฉียวชิงอวี่ ได้ยินคำพูดของ เฉียวชิวเมิ่ง เขาก็ระเบิดหัวเราะออกมา

เฉียวชิวเมิ่งรู้สึกสับสน เรื่องจริงหรือที่ว่าเธอกับฉีเติ่งเสียนก็หย่ากันแล้ว? เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่?

จากนั้นเธอก็จำได้รางๆว่าดูเหมือนจะมีเรื่องเช่นนั้น และทันใดนั้นเธอก็คิดออก

“หนูแค่แกล้งทำเป็นหย่ากับเขา เขาต้องการช่วยเซี่ยงกรุ๊ป จัดการกับสวีกรุ๊ปเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ครอบครัวของเราเข้าไปเกี่ยวข้อง เขาเลยแกล้งทำเป็นหย่ากับหนู” เฉียวชิวเมิ่งกล่าว

เฉียวชิงอวี่ระเบิดเสียงหัวเราะและพูดว่า “จินตนาการของเธอช่างเพ้อเจ้อจริงๆ! ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอเป็นคนเริ่มขอหย่าเพื่อไล่ตามประธานลึกลับอะไรนั่นที่เหมือนกำลังไล่ตามเงามืดต่างหาก”

เฉียวชิวเมิ่งขมวดคิ้วและพูดว่า “ประธานลึกลับ? หนูรู้ว่าเขาชอบและเขายังมอบรถให้พ่อแม่ด้วย แต่หนูมีเพียงฉีเติ่งเสียนอยู่ในใจเท่านั้น”

อาวุโสเฉียวโบกมือแล้วพูดอย่างเย็นชา: “เอาล่ะ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้ว! เฉียวชิวเมิ่ง หยุดแสดงละครเถอะ มันไม่มีประโยชน์”

หลังจากพูดจบชายหนุ่มคนหนึ่งก็ได้รับเชิญจากทุกคนในตระกูลเฉียวด้วยความเคารพ

“นี่คือหลานชายของคุณหลงจงฉวน หลงกั๋วจินนับจากนี้ไปเขาจะเป็นประธานเฉียวกรุ๊ปของเรา!” อาวุโสเฉียวกล่าว

หลังจากที่เฉียวชิวเมิ่งถูกโจมตีโดยหลงจงฉวน ตระกูลเฉียวได้เตรียมการ ติดต่อหลงกั๋วจินโดยตรง และจ้างให้เขามาเป็นประธานที่มีเงินเดือนสูงมาก

ด้วยวิธีนี้เฉียวกรุ๊ปที่พยายามมีปฏิสัมพันธ์กับคนแซ่หลง หลงจงฉวนจึงไม่จำเป็นต้องลงมือใดๆ

เฉียวชิวเมิ่งสับสน เธอถูกโจมตีโดยหลงจงฉวน แต่คนตระกูลเฉียวกลับหันมาและประจบประแจงหลานชายของหลงจงฉวนแบบนี้จริงๆน่ะหรือ? !

เธอรู้สึกถึงอารมณ์ผสมปนเปในใจ ทั้งความหงุดหงิด โกรธ ทำอะไรไม่ถูก และเจ็บปวด อารมณ์ทุกชนิดพุ่งเข้ามาในใจของเธอ

ส่งผลให้อาการทางศีรษะที่ยังไม่หายดีอยู่ๆก็เริ่มบวมและปวด

หลงกั๋วจินพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า: “ไม่ต้องเกรงใจครับ คุณเฉียวไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมในการต่อสู้ในศึกครั้งใหญ่อย่างนี้ ผมหวังว่าคุณจะหมายความตามนั้น”

อาวุโสเฉียวจับมือเขาแล้วพูดว่า “นายน้อยหลง ไม่ต้องเกรงใจเรา นับจากนี้ไป เฉียวกรุ๊ป จะต้องพึ่งพานายน้อยหลง! นายน้อยหลงจะเป็น ประธานเฉียวกรุ๊ปของเรา”

“นี่มันจะมากเกินไปแล้ว!” เฉียวชิวเมิ่งพูดเสียงดัง

“เธอเป็นใคร? ตระกูลเฉียวของเราให้กำเนิดเธอ เลี้ยงดูเธอ และเรามีน้ำใจต่อเธอมามาก เธอกล้าดียังไงมาพูดจาแบบนี้?” อาวุโสเฉียวมองด้วยสายตาเย็นชาแล้วถามเสียงดัง

“คุณปู่ คุณ.....” เฉียวชิวเมิ่งน้ำตาแทบไหล เธอรู้สึกเสียใจมาก