มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 313

“คุณสามี!”

เฉียวชิวเมิ่งประหลาดใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นฉีเติ่งเสียนปรากฏตัวขึ้น มีรอยยิ้มประหลาดใจและมีความสุขบนใบหน้าของเธอ

เฉียวชิงอวี่,อาวุโสเฉียวและคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะเปลี่ยนการแสดงออกทันทีหลังจากเห็นฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนหย่ากับเฉียวชิวเมิ่งเรียบร้อยแล้ว ทำไมเขาถึงยังอยู่ที่นี่?

คนในตระกูลเฉียวถูกฉีเติ่งเสียนตบหน้าหลายครั้ง พวกเขาตกตะลึง จะไม่กลัวได้อย่างไรเมื่อเห็นการปรากฏตัวที่นี่อย่างกะทันหันแบบนี้?

โดยเฉพาะเฉียวชิงอวี่ที่ได้รับความสูญเสียครั้งใหญ่หลายครั้งด้วยน้ำมือของฉีเติ่งเสียน

“นาย นาย นาย......ฉีเติ่งเสียนทำไมนายถึงมาที่นี่ ก็เห็นๆอยู่ว่านายและเฉียวชิวเมิ่ง หย่ากันแล้ว!” เฉียวชิงอวี่พูดด้วยความหวาดกลัว

“ใครบอกว่าเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันหลังจากการหย่าแล้ว? เราหลอกว่าเราหย่ากันแล้วไม่ได้เหรอ?” ฉีเติ่งเสียนถามอย่างใจเย็น

ประโยคนี้ทำให้ทุกคนในตระกูลเฉียวสับสน เกิดอะไรขึ้น? หรือจะเป็นจริงอย่างที่เฉียวชิวเมิ่งพูด ทั้งสองหย่าร้างเพียงเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอได้รับผลกระทบ?

เฉียวชิวเมิ่งวิ่งไปหาฉีเติ่งเสียนกอดแขนของเขาแล้วพูดว่า “สามี ทำไมคุณถึงมาที่นี่”

“พ่อของคุณเป็นห่วงว่าคุณมาบริษัทเพียงลำพัง ผมก็เลยแวะมาดู” ฉีเติ่งเสียนเอื้อมมือไปแตะศีรษะของเฉียวชิวเมิ่งพร้อมรอยยิ้ม

ทุกคนในตระกูลเฉียวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

หลงกั๋วจินเยาะเย้ยและพูดว่า “พวกคุณทำไมต้องกลัวขนาดนั้น? ก็แค่ไอ้ขี้แพ้ มันสมควรที่ต้องกลัวขนาดนั้นเลยหรือ?”

“เฉียวกรุ๊ปเป็นทรัพย์สินของตระกูลเฉียว มีอะไรเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้งั้นหรือ?”

“ในเมื่อผมเป็นประธานแล้ว ผมจะปกป้องคุณเอง!”

“แค่ให้คนเอาเขาออกไปจากที่นี่ ถ้าเขากล้าก่อปัญหา ผมจะฆ่าเขาเอง”

หลังจากได้ยินใบหน้าของเฉียวชิงอวี่ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มทันทีและพูดว่า: “คุณชายหลง ถูกต้อง เมื่ออยู่กับคุณ เราไม่จำเป็นต้องกลัวเขาเลย! ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคุณหลงจงฉวนที่อยู่เบื้องหลังคุณชายหลง จำเป็นต้องกลัวเจ้าเด็กสารเลวคนนี้หรือ?”

อาวุโสเฉียวยังกล่าวอีกว่า: “คุณพูดถูก นายน้อยหลงพูดถูก! ตราบใดที่นายน้อยหลงอยู่ที่นี่ ครอบครัวเฉียวของเราก็ไม่จำเป็นต้องกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

“นายหัวเราะอะไร?”

“ฉันรู้สึกไม่พอใจ กล้าดียังไงมาหัวเราะต่อหน้าฉัน”

“วันนี้ถ้านายไม่บอกฉันว่าทำไม ฉันจะฆ่านาย!”

หลงกั๋วจินขมวดคิ้วและตะโกนอย่างหยิ่งผยอง เขาเพิ่งเข้ารับตำแหน่งประธานเฉียวกรุ๊ปและตอนนี้เป็นโอกาสอันดีที่จะใช้ฉีเติ่งเสียนเพื่อสร้างอำนาจของเขา

ฉีเติ่งเสียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ฉันแค่คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับสมองของนาย ฉันปฏิบัติต่อจงฉวนเหมือนสุนัขข้างถนน แต่นายดันอาศัยบารมีเขา?”

“ทำไมไม่ลองโทรเรียกเขามาให้ฉันดูว่าเขายังกล้าอวดต่อหน้าฉันหรือเปล่า?”

เคราของอาวุโสเฉียวสั่นเทา และเขาพูดด้วยความโกรธ: “ฉีเติ่งเสียน อย่าพูดเรื่องไร้สาระที่นี่!”

“คุณหลงเป็นหัวหน้าใหญ่ของบริษัทหลงในเมืองหลวง เขามีภูมิหลังที่ยอดเยี่ยม นายจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาได้อย่างไร?”

“ถ้าเขามาจริงๆ ฉันเกรงว่านายจะคุกเข่าลงขอความเมตตาทันที!”

ฉีเติ่งเสียนกล่าวว่า “ผมไม่ควรช่วยชีวิตสุนัขอย่างคุณตั้งแต่แรกจริงๆ เพื่อมาให้คุณโดนสุนัขจูงแบบนี้?”

“นาย......” ใบหน้าของอาวุฌสเฉียวเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ และเขาเกือบจะเป็นลม เขารู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้าเขายโสเกินไปและคำพูดของเขาก็ไม่น่าพอใจอย่างยิ่ง

ฉีเติ่งเสียนมองไปรอบ ๆ และพูดอย่างเฉยเมย: “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเฉียวชิวเมิ่งคนเดียวเท่านั้นที่จะเป็นคนมีสิทธิพูดในเฉียวกรุ๊ป!”