มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 321

“โง่!”

สวีเอ้าเสวี่ยวางสายโทรศัพท์แล้วด่าเสียงหนักออกมาคำหนึ่ง

สำนักงานใหญ่ของสวีกรุ๊ปอยู่ที่เมืองหลวง เธอไม่เชื่อว่าฉีเติ่งเสียนจะสามารถยื่นมือเอื้อมเข้าไปในเมืองหลวงได้ด้วยการ “ใช้วิธีของคนนั้น มาจัดการตัวคนนั้นเอง”

แล้วยังกล้าโทรศัพท์มาเตือนเธอ? นี่มันโครตจะตลกเลย!

ส่วนด้านฉีเติ่งเสียนที่หลังจากถูกสวีเอ้าเสวี่ยวางสายใส่แล้ว ก็พูดกับหลี่อวิ๋นหว่านว่า “โทรหาเซี่ยงตงฉิง บอกให้เธอเตรียมตัวให้ดีมาทำอะไรบางอย่างก่อนปิดตลาดหุ้นบ่ายวันนี้สักหน่อย”

หลี่อวิ๋นหว่านพยักหน้า โทรไปที่เบอร์โทรศัพท์ของเซี่ยงตงฉิง

ฉีเติ่งเสียนเองก็โทรไปที่เบอร์โทรศัพท์ของเยี่ยเฟิง พูดว่า “เสี่ยวเยี่ยจึ ผมต้องการระเบิดลูกเล็กๆสักหน่อย แน่นอนว่าไม่ได้เอามาทำร้ายคน แรงระเบิดระดับระเบิดไม้ไผ่ก็พอ”

เยี่ยเฟิงพูดอย่างดีใจว่า “ได้เลย รองหัวหน้าใหญ่วางใจได้ จะเอาเมื่อไหร่ ผมจะรีบช่วยคุณหาทันทีเลย!”

ฉีเติ่งเสียนมีเรื่องขอให้ช่วยทั้งที แน่นอนว่าเขาดีใจมาก เรื่องใหญ่เรื่องเล็กก็นับว่าเป็นการพึ่งพา ถึงเวลาเขามีเรื่องอะไร ก็ไปเอ่ยปากกับฉีเติ่งเสียนได้สะดวกแล้ว

“ผมต้องการก่อนเที่ยง แล้วก็ คุณซื้อหนูขาวตัวเล็กๆให้ผมอีกสักกี่ร้อยตัวด้วยนะ มัดระเบิดไว้บนตัวหนูพวกนั้น” ฉีเติ่งเสียนพูด

เยี่ยเฟิงเองก็ไม่รู้ว่าฉีเติ่งเสียนเตรียมจะทำอะไร แต่ว่า ในเมื่อสั่งมาแล้ว ทำตามนั้นก็พอ

หลี่อวิ๋นหว่านเองก็โทรไปหาเซี่ยงตงฉิง พูดว่า “ประธานเซี่ยง ประธานฉีให้คุณเตรียมตัวในช่วงบ่ายให้พร้อม ทำอะไรบางอย่างก่อนปิดตลาดหุ้นสักหน่อย”

ช่วงนี้หุ้นของเซี่ยงกรุ๊ปถูกสวีเอ้าเสวี่ยทำให้ราคาต่ำไม่น้อย เซี่ยงตงฉิงเองก็กำลังมีความคิดดึงราคาหุ้นให้สูงขึ้นอยู่พอดี แบบนี้ก็จะสามารถทำให้สวีเอ้าเสวี่ยออกเงินทุนมากขึ้นเพื่อมาโจมตีเซี่ยงกรุ๊ป

ยิ่งเธอจ่ายเงินเยอะเท่าไหร่ ถึงเวลาก็ตายอย่างอนาถมากเท่านั้น

“โอ้? ประธานฉีจะทำอะไรเหรอ?” เซี่ยงตงฉิงพลันเกิดความสนใจ คิดไม่ถึงว่าความสามารถการดำเนินงานของฉีเติ่งเสียนจะมีมากแบบนี้

“อ่า... แฮ่ก... อืม ประธานฉีเตรียมลงมือจากศูนย์กลางซื้อขายหุ้นของพวกเขา” เสียงของหลี่อวิ๋นหว่านพลันหอบขึ้นเล็กน้อย

เซี่ยงตงฉิงฟังอย่างงุนงง เสียงนี้... ทำไมมันเหมือนเสียงแมวตัวเมียกำลังผสมพันธุ์อยู่เลย?

หลี่อวิ๋นหว่านหันหน้ามาถลึงตาใส่ฉีเติ่งเสียน หลังจากนั้นสองนิ้วมือก็สัมผัสผิวเนื้อบนไหล่ของเขา บิดหมุนสามร้อยหกสิบองศาอย่างไม่ออมแรง

ฉีเติ่งเสียนเจ็บจนฉีกปากแยกเขี้ยวและรีบร้อนหยุดการกระทำทันที หลังจากนั้นก็วางมือลงบนเอวของเธออย่างว่าง่าย

หลังวางสาย หลี่อวิ๋นหว่านถึงยื่นมือไปหยิกบนใบหน้าของฉีเติ่งเสียน พูดว่า “นายนี่มันแย่จริงๆ ถ้าประธานเซี่ยงได้ยินขึ้นมาจะทำยังไง?”

ฉีเติ่งเสียนก็ยิ้มพูดว่า “เมื่อกี้ไม่ใช่คุณหาว่าผมนิ่งไปเหรอ? ตอนนี้ผมไม่นิ่งแล้ว คุณก็รับไม่ไหวอีก”

“ไอ้คนบ้า ผีทะเล!” หลี่อวิ๋นหว่านพูดหน้าบึ้งงอน ลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าของตัวเอง

เพิ่งจะโทรศัพท์เมื่อกี้ กระดุมเสื้อก็ถูกถอดออกไปอย่างไร้สุ้มเสียงสามเม็ดแล้ว

หลี่อวิ๋นหว่านถามอย่างสงสัยว่า “ตอนบ่ายนายเตรียมจะทำอะไรน่ะ? พาฉันไปด้วยได้มั้ย?”

ฉีเติ่งเสียนพูดกลั้วหัวเราะ “ถ้าคุณสงสัยจะก็ไปด้วยกันก็ได้ ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณ”

“ไอ้บ้านี่ ผู้ชายเป็นแบบนี้เหมือนกันหมดใช่มั้ย ได้แล้วก็ไม่รู้จักรักษา! ทำอะไรลวกๆให้ฉัน?” หลี่อวิ๋นหว่านระเบิดลงแล้วจริงๆ พุ่งขึ้นไปเตรียมกัดเขา

ฉีเติ่งเสียนไม่กลัวอย่างอื่น แต่เรื่องนี้เขากลัวจริงๆ ถ้าบนคอมีรอยฟันอยู่ล่ะก็ งั้นตนเองก็จะยุ่งยากล่วงหน้าก่อนแน่นอน!