มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 326

ด้วยความเคารพต่อแม่ของเธอ หลี่อวิ๋นหว่านและหยางหยวนซานจึงทิ้งหมายเลขโทรศัพท์ไว้ให้กันเพื่อป้องกันไม่ให้แม่ของเธอเสียหน้าและโกรธ

ฉีเติ่งเสียนก็เข้าใจ แต่ไม่แสดงอาการอะไร ในเมื่อ ไม่มีใครสามารถงัดมุมจากเขาได้

“คุณไม่หึงหรอ?”หลี่อวิ๋นหว่านทนไม่ไหวถามฉีเติ่งเสียนเบาๆ

“มีอะไรให้ฉันน่าหึง?”ฉีเติ่งเสียนพูนิ่งๆ ยกมือแล้วยื่นไปจับที่ขาสวยๆของหลี่อวิ๋นหว่าน“ฉันสามารถจับขาของคุณได้ เขาทำได้ไหม?”

หลี่อวิ่นหว่านส่งเสียงหัวเราะออกมา ไอ้หมอนี่ตอบได้แปลกแล้วตลกมาก!

แต่ว่าเขาชอบมาก

ท่าทางเล็กๆน้อยๆของทั้งสอง ซ่งจือเหมยและหยางหยวนซานไม่เห็น

ซ่งจือเหมยมองไปทางหยางหยวนซานและพูดขึ้น: “คุณหยาง ถ้าว่างชวนอวิ๋นหว่านออกมากินข้าวบ่อยๆนะ อวิ๋นหว่านลูกอยู่จงไห่มาหลายปี ทำหน้าที่เป็นปฏิบัติแก่แขกให้ดี!”

“คุณหยางเป็นแขกที่แม่เชิญมาจากโมตูเลยนะ ห้ามทำตัวเฉยเมย”

“นี่คือคำสั่ง เข้าใจไหม?”

หลี่อวิ๋นหว่านพูด: “ค่ะๆๆ ได้ยินแล้ว รอช่วงนี้จัดการเรื่องยุ่งๆให้เสร็จก่อน”

เรื่องเทคนเรื่องนี้เขาไม่ได้เคยทำแค่ครั้งสองครั้ง เขาเก่งขนาดนี้ มีคนตามจีบไม่น้อย แต่ละคนก็ถูกเขานั้นทิ้งจนเป็นหมุนวนเป็นวงกลม

ชาตินี้หลี่อวิ๋นหว่านทำเรื่องที่ใหญ่ที่สุดคือทำให้ผู้ชายไม่น้อยรู้หลักการว่าคนขี้ประจบตายไม่ดีแน่

ซ่งจือเหมยพูดขึ้น: “คนบางคนก็ต้องรู้ตัวเองบ้าง ไม่ใช่หวังแต่จะปีนขึ้นที่สูง เดินทีละก้าวๆถึงมั่นคงและถูกต้อง!”

ในสายตาของซ่งจือเหมย ฉีเติ่งเสียนเป็นเพียงแค่ผ็ชายที่ชอบหลอกลวงผู้หญิง ขยะที่อยากจะปีนขึ้นที่สูง เมื่อเทียบกับหยางหยวนซานแล้ว คนหนึ่งอยู่บนคนหนึ่งอยู่เหว

หยางหยวนซานรู้สึกว่าตัวเองต้องเอาความสามารถออกมาหน่อยถึงจะทำให้ฉีเติ่งเสียนเจ้าโง่นี้จากไป ยิ้มแล้วลุกขึ้นเดินไปที่ข้างๆหลี่อวิ๋นหว่าน

“อวิ๋นหว่าน วันนี้วันเกิดของคุณ ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบอะไร ดังนั้นจึงเตรียมของขวัญเล็กๆน้อยๆไว้ให้”

“นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราเจอกัน ฉันหวังว่าต่อไปเมื่อเจอหน้ากันสามารถมีความสุขกว่านี้”

“นี่เป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆ ขอให้คุณรับมันไว้!”

ขณะที่พูด หยางหยวนซานยื่นกล่องของขวัญเล็กๆออกไป

ซ่งจือเหมยแสดงมุมปากโค้งขึ้นแล้วพูดขึ้น: “ยังไม่รีบแกะดู?นี่คือของขวัญที่คุณหยางนั้นเลือกให้ลูกอย่างตั้งใจ!”

หยางหยวนซานและซ่งจือเหมยทั้งสองไม่เอาฉีเติ่งเสียนไว้ในสายตาเลยสักนิด ทั้งที่หลี่อวิ๋นหว่านแนะนำว่าเขาคือแฟนของตัวเองตั้งแต่มาถึง แต่ทั้งสองกลับยังทำเฉยเมย

หลี่อวิ๋นหว่านไม่สนใจ เขาไม่อยากให้แม่ของเขาและฉีเติ่งเสียนนั้นมีปัญหากันมากเกินไป ตอนนี้นิ่งๆไว้ก่อน ถ้านิ่งไม่ไหวแล้วจริงๆเลวร้ายที่สุด เขาแปลงร่างเป็นราชาแห่งท้องทะเลและใช้หยาง หยวนซานเป็นกับดัก

หลังจากแกะกล่องออก เห็นเพียงคีย์การ์ดประตูอยู่ใบเดียว รูปลักษณ์ของคีย์การ์ดคือรูปเขาและน้ำที่หลี่อวิ๋นหว่านนั้นคุ้นเคย

“หึม?คีย์การ์ดแบบนี้ เหมือนกับว่าฉันก็มีใบหนึ่ง?”หลี่อวิ๋นหว่านตะลึง สุดท้ายก็นึกออก

คีย์การ์ดแบบนี้เขามีใบหนึ่งจริงๆอยู่ อีกทั้งใบนี้สีสันดูแล้วยังสดใสกว่าคือสีทอง

คีย์การ์ดนั้นฉีเติ่งเสียนเป็นคนให้เขา ใช้เมื่อเข้าไปใน “วิลล่าวิมานเมฆ!”

หยางหยวนซานหัวเราะแล้วพูด: “ฉันได้ยินมาเป็นเวลานานว่าสิ่งที่ขายในเขตวิลล่าวิมานเมฆในเมืองจงไห่ไม่ใช่บ้าน แต่เป็นงานศิลปะ!ไปดูมาแล้วพบว่ามันดีจริงๆเลยซื้อไว้ มอบเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณ”

ในเวลานี้เขาก็มีความคิดแบบเดียวกันกับซ่งจือเหมย ฉีเติ่งเสียนเป็นเพียงแค่ไม้กันหมาที่หลี่อวิ๋นหว่านหามา ผู้ชายที่ไม่มีความสามารถเก่งแต่ขี้โม้ หลี่อวิ๋นหว่านไม่มีทางชอบผู้ชายแบบนี้?

หลี่อวิ๋นหว่านหัวเราะ แล้วเอากล่องยื่นกลับไปพูดขึ้น: “คุณหยาง เจอกันครั้งแรกก็ส่งของขวัญมีค่าขนาดนี้เลย ฉันไม่สามารถรับมันไว้ได้!น้ำใจฉันรับเอาไว้แล้ว แต่ของขวัญฉันไม่สามารถรับไว้ได้”

เป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงจะแสดงความยับยั้งชั่งใจอย่างเหมาะสมต่อหน้าผู้ชาย หยางหยวนซานไม่บังคับให้หลี่อวิ๋นหว่านรับของขวัญวันเกิดชิ้นนี้เอาไว้

“เขาพักอยู่ที่วิลล่าวิมานเมฆราคาสองพันล้านตั้งนานแล้ว จะยอมไปพักที่คฤหาสน์ร้อยล้านที่คุณให้ได้ยังไง?”ฉีเติ่งเสียนพูดแทงใจ

ซ่งจือเหมยหัวเราะขึ้น หยางหยวนซานก็หัวเราะ ไม่พูดอะไรแล้วทำเฉยเมยฉีเติ่งเสียน

ซ่งจือเหมยเหลือบไปมองหลี่อวิ๋นหว่าน รู้สึกว่าได้แล้วว่าตัวเองนั้นดูเขาออกแล้ว

หลี่อวิ๋นหว่านไม่รับของขวัญ แต่หยางหยวนซานรู้สึกได้ว่าตัวเองได้แสดงความสามารถเล็กน้อยออกมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ในเมื่อซ่งจือเหมยสนับสนุนตัวเอง เขารู้สึกว่าหลี่อวิ๋นหว่านนั้นโอเคเลย มีสิทธิ์เป็นผู้หญิงของตน

“อวิ๋นหว่าน ครั้งหน้าท่าจะแสดงก็หาที่มันมืออาชีพกว่านี้”ซ่งจือเหมย

หลี่อวิ๋นหว่านตะลึง คำพูดนี้หมายความว่ายังไง ทำเอาตัวเองนั้นไปต่อไม่ถูก

หยางหยวนซานหัวเราะเบาๆจากนั้นก็พูดกับซ่งจือเหมย: “คุณน้าซ่ง ถือโอกาสวันนี้ ฉันชวนเพื่อนที่เป็นเจ้านายใหญ่มาด้วย หวังว่าอีกหน่อยสามารถช่วยคุณได้”

ซ่งจือเหมยดีใจขึ้นในทันทีแล้วพูด: “หึม?คุณหยางก็ดีเกินไป ให้ของขวัญอวิ๋นหว่านก็พอแล้ว ยังแนะนำคนมีอำนาจให้ฉันอีก?”

หยางหยวนซานพูด: “คุณน้าซ่งไม่ต้องเกรงใจ ต่อไปเราอาจต้องเป็นคนครอบครัวเดียวกันก็ได้?”

หลี่อวิ๋นหว่านทำเพียงแค่หัวเราะ ยังจะเป็นครอบครัวเดียวกัน?ถ้าไม่ร่วมมือกับแม่ฉันเพื่อหักหน้าฉีเติ่งเสียน ฉันไม่มีทางสนใจคนขยะแบบนี้!

ฉีเติ่งเสียนไม่สนใจเลย วางมือไว้ที่ขาของหลี่อวิ๋นหว่านแล้วลูบไปมา คุณไปเป็นครอบครัวเดียวกันกับซ่งจือเหมยเถอะ ในเมื่อขาของปีศาจหลี่คนนี้มีเพียงฉันคนเดียวที่จับได้