มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 33

พี่จิ้งกําลังเดินมาพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง น่าจะเป็นคนที่คอยหนุนหลังเธอ!

หลี่อวิ๋นหว่านเมื่อคุณหนูจิงควงแขนกับเยี่ยเฟิงออกมาจากห้องทำงาน เธอก็ขนลุกไปทั้งตัว

เมื่อเห็นพี่จิ้ง คนที่อยู่รอบข้างก็ลุกขึ้นมาทักทาย

และยิ่งเมื่อพวกเขาได้เห็นเยี่ยเฟิง ก็รีบโค้งตัวทำความเคารพ : “สวัสดีตอนเย็นครับท่านเยี่ย !”

เยี่ยเฟิงโบกมืออย่างสง่างามและเดินตามพี่จิ้งไปที่โต๊ะของฉีเติ่งเสียนและหลี่อวิ๋นหว่าน

หลี่อวิ๋หว่านพูดอย่างขมขื่นกับฉีเติ่งเสียนว่า: “เมื่อกี้ที่นายพูดว่าพี่จิ้งไปพี่เขาคงได้ยินหมดแล้วล่ะ ตอนนี้คนที่คอยสนับสนุนเธอมาแล้ว และผู้หญิงสองคนนั้นที่มาช่วยนายก็ไปแล้วด้วย……แล้วตอนนี้จะทำไงดี?”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเยาะเย้ย ไม่แม้แต่มองสองคนที่เดินมา เขานั่งเล่นลูกเต๋าและดื่มอย่างเงียบๆ

“คิดไม่ถึงว่าท่านเยี่ยก็อยู่ในบาร์ด้วย ไม่รู้ไอ้หนุ่มคนนี้มันมีใครหนุนหลังถึงได้กล้าทำให้พี่จิ้งยอมถอยได้ แต่คราวนี้มันคงหนีไม่พ้นแล้วล่ะ!”

“ก็ใช่นะสิ มันยังกล้าอวดดีไม่รู้จักสำนึก คราวนี้ท่านเยี่ยมาด้วยตัวเองเลย!”

“ท่านเยี่ยเป็นแขกคนพิเศษของหลงเหมินในมณฑลตงไห่ เมื่อกี้ที่หวังเป้าถูกทุบตีขนาดนั้น พี่จิ้งพูดคำเดียวเขาก็ยอมถอยเป็นเพราะเขาเห็นแก่หน้าท่านเยี่ย”

ทุกคนต่างพูดขึ้นมาและในขณะเดียวกันพวกเขาก็หันไปมองที่ฉีเติ่งเสียน

หลี่อวิ๋นหว่านกลัวจนแทบจะร้องไห้ สีหน้าของเธอซีดเซียว ฉีเติ่งเสียนปากเสียจนทำให้เจ้านายของเธอต้องมาเอง แล้วทีนี้จะจบลงอย่างไง?!

พี่จิ้งจับแขนของเยี่ยเฟิงและเดินไปตรงหน้าฉีเติ่งเสียน เธอชี้ไปที่ฉีเติ่งเสียนโดยไม่พูดอะไร

“ไอ้หนุ่ม คนเรามันต้องรู้จักความเหมาะสมในการพูดหน่อย” เยี่ยเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะหันมาดื่มไวน์

เยี่ยเฟิงพูดต่อว่า: “ฉันจะไม่หักหน้าอวี้เสี่ยวหลง แต่ฉันมาเพื่อสั่งสอนแกสักหน่อย”

“ฉันไม่จะลงโทษอะไรมาก แค่ให้แกยืนขึ้นแล้วดื่มให้หมดสามแก้วนี้”

“ดื่มหมดแล้ว ก็คุกเข่าลงขอโทษเสี่ยวจิ้ง และพูดขอโทษในสิ่งที่แกได้ทำอะไรโง่ๆลงไป”

“แค่นี้ ฉันก็จะยกโทษเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด”

ในขณะที่เยี่ยเฟิงพูด ก็มีคนอดไม่ได้ที่จะพูดประจบสอพลอขึ้นมา

“ท่านใจกว้างมาก ขนาดต่อหน้าคนบ้าเช่นนี้ ท่านก็ยังทําตัวเป็นสุภาพบุรุษเลย!”

“ไอ้เด็กเวร แกยังไม่สำนึกอีก ถือว่าท่านเยี่ยไว้หน้าแกแล้วนะ แกพูดหยาบคายกับพี่จิ้งขนาดนั้นยังไม่รีบยืนขึ้นขอโทษอีก?”

“ไอ้เวรเอ๊ย ท่านเยี่ยยืนแต่แกยังนั่งนิ่งอยู่อีกเหรอ แกคิดว่าแกเป็นใคร?”

หลังจากได้ยินคําพูดเหล่านี้หลี่อวิ๋นหว่านซึ่งอยู่ข้างๆ เธอกลัวมากจนไม่สามารถนั่งอยู่เฉยได้ เธอจึงรีบลุกขึ้นยืน

เธอพูดตะกุกตะกักกับเยี่ยเฟิงและพูดว่า: “ท่านเยี่ย……คะ เพื่อนของฉันเมามาก เขาพูดไปเพราะความเมาอย่าได้ถือสาเขาเลยนะคะ”

เยี่ยเฟิงยิ้มและพูดว่า : “แน่นอน ฉันไม่ถือสา เพราะไม่อย่างนั้นฉันคงจะไม่ให้โอกาสมันหรอก”

“นายเป็นอะไร ถึงต้องมาให้โอกาสฉัน?” ฉีเติ่งเสียนหันศีรษะกลับมาถาม

“ไอ้เวรนี่ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงใช่ไหม!” ชายคนหนึ่งที่ต้องการประจบเยี่ยเฟิงยืนขึ้นพร้อมกับเดินไปด้านหน้า

“ท่านเยี่ยเป็นใคร? แกถึงได้มาพูดแบบนี้กับท่าน ท่านให้ความเมตตาเห็นแก่หน้าแกแล้วนะ!”

“เวลานี้แกยังอวดดีอีกเหรอ ยังจะกล้านั่งคุยกับท่านเยี่ยอีก? ฉันว่าแกคงเบื่อไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วล่ะ!”

"คุณรู้ไหมว่าคุณเย่เป็นแขกรับเชิญพิเศษของหางเสือของหลงเหมิน เพียงแค่ประโยคเดียวก็สามารถทําให้แกตายบนถนนได้ทุกนาที!