มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 339

เพื่อป้องกันการหลบหนีของฉีเติ่งเสียนและคนอื่นๆ ตอนนี้หน้าต่างกับประตูถูกปิดลงแล้ว แถมยังทิ้งคนเฝ้าไว้ด้วย

หยางเหวินไคแสยะยิ้ม ครั้งก่อนเขาตกอยู่ในกำมือของฉีเติ่งเสียน และเสียเปรียบ ตอนนี้จะต้องทำให้ไอ้นี่ตายอยู่ที่นี่ให้จงได้

เขากล้าทำให้หยางเหวินไคเสียหน้า งั้นเขาก็จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามดับสิ้น!

ฉีเติ่งเสียนไม่รอให้คนเหล่านี้ลงมือก่อน เขาทำการโจมตี ฝีเท้าเคลื่อนไหว เสียงดังขึ้น รวดเร็วเหมือนรถไฟความเร็วสูง!

ความเร็วของเขาทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว ชั่วพริบตาเดียวก็มาอยู่ตรงหน้าฝูงชน และหลังจากนั้นยกมือขวาขึ้น เพื่อใช้ศอกกระแทกออกไป!

มวยแปดสุดยอด โจมตีด้วยศอก!

“ปัง!”

คนแรกถูกกระแทกเข้าบริเวณใจกลางหน้าอก ถูกกระแทกจนหน้าอกยุบ อวัยวะภายในถูกโจมตีจนแหลกลาญ!

เขากระอักอาเจียนออกมาเป็นเลือด เท้าทั้งสองข้างลอยจากพื้น คนทั้งหมดกระเด็นออกไปชนกระแทกกับพื้นขนาดใหญ่

คนที่ถูกเขากระแทก คนที่ยืนอยู่ด้านหน้า ไม่มีใครสภาพดีเลยสักคน ตอนนี้พวกเขาสูญเสียพลังต่อสู้ ด้านหลังยังดีนิดหน่อย ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย

แต่คนที่ถูกกระแทกศอกใส่ พอล่วงลงกับพื้น ก็สูญเสียความเป็นคนแล้ว

“วันนี้ ผมจะทำให้พวกคุณรู้ ว่าอะไรเรียกว่ายืนอยู่ในระยะไกล ก็สามารถกำจัดทำลายล้างคู่ต่อสู้ได้!”ฉีเติ่งเสียนแสยะยิ้ม อารมณ์พลุ่งพล่าน มองดูแล้วอำมหิตมาก

หลังจากเขาโจมตีคนหนึ่งล้มกระเด็นออกไปแล้ว เขาก็ลงมือทันที มือข้างซ้ายยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง ศรีษะก็ถูกกดลงอย่างรุนแรง!

เสียงปังดังขึ้น เขารู้สึกสับสนมึนงง อ่อนยวบทั้งตัว สิ่งที่เห็นคือฉีเติ่งเสียนโค้งตัวลงมา ยื่นมือไปจับข้อเท้าของเขา

เขาสูญเสียสมดุลจนถูกฉีเติ่งเสียนลากลงบนพื้น และหลังจากนั้น คนทั้งคนก็คล้ายดั่งไม้กวาดใหญ่อันหนึ่งถูกฉีเติ่งเสียนโบกไปมา!

“ปังๆๆๆๆ!”

เสียงกระหึ่มดังขึ้น ร่างกายของเขากลายเป็นอาวุธ กระแทกชนคนจำนวนมาก กระดูกก็ไม่รู้ว่าชนหักไปกี่ชิ้นแล้ว

ทุกคนมองเห็นสถานการณ์นี้ ต่างตกตะลึงตาค้าง มันรุนแรงมาก คนคนหนึ่งรับมือกับคนมากมายแบบนี้ แถมยังเคลื่อนไหวเข้าหากลุ่มอีกด้วย?

แน่นอนว่าร่างกายของฉีเติ่งเสียนก็ถูกท่อเหล็กหรือลูกเตะโจมตี แต่สำหรับเขามันไม่นับว่าอะไรหรอก ไม่แตกต่างอะไรกับอาการคันยิกๆทั่วไป

“ก็อก!”

ข้างหลังของเขามีท่อเหล็กคว้างมา สิ่งที่เห็นคือท่อเหล็กโค้งงอลง มือใหญ่ที่กำท่อเหล็กอยู่ถึงกับตกตะลึงตาค้าง พลิกฝ่ามือก็ถูกตบนอนชักกระตุกอยู่บนพื้น

สมุนคนหนึ่งดึงกริชยาวออกมา และหลบซ่อนอยู่ในกลุ่มคน จากนั้นคอยจ้องหาโอกาสจะลงมือ

เขาหาโอกาสได้เหมาะเจาะ จากนั้นก็กระโจนออกมาจากฝูงชน กริชที่อยู่ในมือหมายจะพุ่งแทงเข้าเอวของฉีเติ่งเสียนโดยตรง!

และวินาทีที่เอากริชแทงเข้าไปในผิวหนัง เขาทำล้มเหลวแล้ว ฉีเติ่งเสียนหันมา ขณะเดียวกัน หมัดก็กระแทกเข้าศีรษะของเขา!

สามารถพูดได้เลยว่าฝ่ามือแปดทิศนี้ไม่ออมมือเลยสักนิดหนึ่ง พอกระแทกหมัดออกไป ก็คล้ายกับตบแตงโมอย่างไรอย่างนั้น กระโหลกศีรษะระเบิด ทั้งเลือดทั้งอะไรต่างสาดกระเซ็นใส่คนบริเวณโดยรอบ

ตอนนี้สมุนกลุ่มนี้ที่หลี่เทียนลั่วนำมาสายตาเดือดดาล ราวกับกระแสน้ำป่าไหลหลาก พวกเขากระโจนเข้าหาฉีเติ่งเสียนอย่างต่อเนื่อง หมายจะตีเขาให้ตาย

แต่ฉีเติ่งเสียนเป็นเหมือนหินก้อนใหญ่ไร้การเคลื่อนไหว แค่เข้าใกล้ระยะสามชุ่นต่างก็ถูกโจมตี ต่อให้ไม่ตาย ก็บาดเจ็บหนัก

เด็กผู้หญิงที่หลบซ่อนอยู่ในมุมพากันตัวสั่นระริก ความหวังอันเลือนรางทองแทบไม่เห็น ถ้าฉีเติ่งเสียนถูกตีตาย ก็ไม่เป็นผลดีกับพวกเธอเหมือนกัน

เฉียวชิ่วเมิ่งเครียดมาก เธอเป็นห่วงฉีเติ่งเสียน แต่ตัวเองก็ช่วยอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ภาวนาในใจเงียบๆ

“เหอะ!”

ยิ่งเห็นคนบริเวณโดยรอบมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนแม้แต่ลมก็ไม่สามารถพัดเข้ามาได้ ฉีเติ่งเสียนก็แสยะยิ้มมุมปากหัวเราะเหอะๆออกมา

เสียงนี้ราวกับเทพสายฟ้าหน้าครุฑ ไฟที่แขวนอยู่บนเพดานยังกวัดแกว่ง เหมือนถูกสั่นสะเทือนอย่างไรอย่างนั้น!

การเคลื่อนไหวของคนที่อยู่บริเวณโดยรอบหยุดชะงัก เหมือนมีเสียงหึ่งๆดังมาเข้าโสตประสาทหู เจ็บปวดเหลือเกิน

ฉีเติ่งเสียนยกมือขึ้น นิ้วมือราวกับมีด ปลุกระดมชี่เลือด นิ้วมือกระเพื่อมขึ้นมา หนาราวกับแครอท

สิ่งที่เห็นคือมือสองข้างของเขาโบกสะบัด ตัวเป็นจุดศูนย์กลาง โจมตีขึ้นมา!

ฝ่ามือทั้งสองข้างราวกับว่าเป็นกริชขนาดใหญ่ ปกป้องตัวเองอย่างแน่นหนา น้ำไม่ให้กล้ำกลาย ไฟไม่สามารถเผาได้!

ครั้งนี้ใช้“สงครามยามค่ำคืนแปดทิศ” คนที่เข้าใกล้เขาต่างกรีดร้อง แต่ละคนทยอยล้มลง มีคนที่คิดจะถอย แต่ทว่าด้านหลังเบียดมาข้าฃหน้า จึงจำใจต้องฝืนโผเข้ามา

หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที ไม่มีใครยืนอยู่ในระยะหนึ่งเมตรของฝีเท้าฉีเติ่งเสียนเลย

ตอนนี้ลูกสมุนร้อยกว่าคน เหมือนล้มไปแล้วสองในสาม!

“ฟึ้บ!”

ฉีเติ่งเสียนเก็บฝ่ามือ สาวเท้ากระโจนเข้าไปในกลางฝูงชนที่คนเยอะที่สุด จากนั้นยกหมัดขึ้น กระแทกออกไป และใส่ศอก!

สองหมัดหนึ่งศอก มวยแปดสุดยอด เสยโจมตีทันที!

หมัดนี้ทะลวงออกไป คนสามคนกระเด็นออกไป ชนเพื่อนที่อยู่ด้านหลังจำนวนหนึ่ง ทั้งหมดล้มลงบนพื้น โอดครวญกันเป็นแถว พวกเขาเคลื่อนไหวนิ้วหัวแม่มือยังยาก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องคลานลุกขึ้นมาเลย