มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 341

เมื่อเห็นฉีเติ่งเสียนหักแขนหักขาของหลี่เทียนลั่ว เหล่าหญิงสาวที่ถูกข่มเหงเหล่านี้ต่างก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเชียร์

จางฮวนตกใจกลัวมาก เมื่อเห็นว่าเจ้านายของตัวเองถูกฉีเติ่งเสียนจัดการก็ถึงกับช๊อคจนอ้วกออกมาเป็นน้ำสีเขียวใสๆแล้วเป็นลมหมดสติไปกับพื้น

“ไอ้สารเลวขี้ขลาดตาขาว” ฉีเติ่งเสียนมองเห็นเช่นนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ

เมื่อจางฮวนกลัวจนเป็นลมสติไป เขาจึงไม่สนใจอะไร

หลี่เทียนลั่วเจ็บปวดจนเหงื่อออกไปทั้งตัว เหมือนกับคนที่เพิ่งถูกช่วยขึ้นมาจากน้ำ เขากรีดร้องจนเสียงแหบแห้ง : “ฉีเติ่งเสียน นายกล้าทำร้ายฉัน ฉันที่เป็นทายาทคนเดียวแห่งมวยตระกูลหลี่!”

“พ่อฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”

“ครั้งที่แล้วถือว่าแกโชคดี ที่ได้ท่านฟู่เหล่าพูดช่วยเอาไว้”

“ครั้งนี้พ่อของฉันต้องฆ่านายด้วยมือเขาแน่นอน!”

หลี่เทียนลั่วตีโพยตีพาย เขาเกลียดฉีเติ่งเสียนเข้ากระดูก เขาไม่สามารถยอมรับความจริงได้ที่ว่าเขาจะต้องพิการไปตลอดชีวิต

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเมินเฉยว่า : “นายควรจะขอบคุณฉันที่ไว้ชีวิตนาย คนอย่างนาย ฉันไม่ฆ่านายก็ถือว่าฉันมีเมตตาต่อนายมากนะ”

ฉีเติ่งเสียนไม่กลัวว่าหลี่ฉางหงจะมาหาเรื่องเขา เพราะเขาได้ทำร้ายหลี่เทียนลั่ว ถ้าหลี่ฉางหงต้องการมาแก้แค้นแทนลูกชาย เขาก็จะจัดการให้เป็นคนพิการไปด้วยอีกคน

ลูกชายของเขาไม่ใช่คนดีอะไร รีสอร์ทแห่งนี้สร้างขึ้นโดยหลี่เทียนลั่ว ถ้าหลี่ฉางหงยังต้องการกลับมาแก้แค้นแทนลูกชายเขา ก็หมายความว่าเขาเข้าใจเหตุการณ์ปัจจุบันโดยไม่แยกแยะผิดชอบชั่วดี!

“มวยตระกูลหลี่ของฉันต้องไม่ปล่อยนายไว้แน่!” หลี่เทียนลั่วตะโกนด้วยความโกรธ

“หุบปาก ถ้านายยังพูดอีกแล้วทำให้ฉันอารมณ์เสียขึ้นมา ฉันได้ฆ่านายแน่ๆ แม้ว่าพ่อของจะมีความสามารถ แต่ก็คงไม่เท่ากับปลัดหรอก” ฉีเติ่งเสียนพูดแล้วยิ้มหัวเราะ

หลี่เทียนลั่วถึงกับหน้าซีดขาว ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เขาไม่กล้าพนันได้ว่าฉีเติ่งเสียนจะฆ่าเขาหรือไม่

ฉีเติ่งเสียนเดินกลับไปอยู่ด้านข้างเฉียวชิวเมิ่ง แล้วพูดกับหญิงสาวเหล่านั้นว่า : “ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว พวกเธอไม่ต้องกังวลว่าตัวเองจะโดนคุกคามอีกต่อไป”

เหล่าหญิงสาวก็พากันถอนหายใจ และพูดขอบคุณฉีเติ่งเสียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในขณะเดียวกันพวกเธอก็รู้สึกละอายใจกับความสงสัยของพวกเธอ

ฉีเติ่งเสียนโบกมือ แล้วพูดว่า : “พวกเธอไม่ต้องรีบย้ายออก และสบายใจได้เลยเดี๋ยวมีคนมาจัดการเรื่องนี้ให้อย่างเหมาะสม คนที่กดขี่ข่มเหงพวกเธอต้องได้รับการลงโทษ”

“โอเค ขอบคุณมากค่ะ คุณชาย”

เหล่าหญิงสาวน้ำตาไหล คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะได้มีโอกาสเห็นพระอาทิตย์อีกครั้ง ดังนั้นพวกเธอจึงรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณกับฉีเติ่งเสียนอย่างมาก

ถ้าไม่ได้ฉีเติ่งเสียนช่วยไว้ ชั่วชีวิตของพวกเธอนั้นก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไร ดีไม่ดีถ้าเกิดวันไหนพวกเธอทำผิดพลาดขึ้นมาก็อาจจะถูกคนเหล่านั้นฆ่าทิ้งแล้วจับโยนทะเลก็ได้

เฉียวชิวเมิ่งรู้สึกเศร้าโศกคิดว่าหญิงสาวเหล่านี้น่าสงสาร พวกเธอไม่ได้มีความผิดอะไรแต่กลับต้องมาทนทุกข์ทรมานกับชะตากรรมที่เลวร้ายแบบนี้ในชีวิต

“ถ้าพวกเธอยินดี พวกเธอสามารถบอกตัวตนของคุณกับฉัน ฉันสามารถให้ความช่วยเหลือพวกเธอได้ตามดุลยพินิจของฉัน” เฉียวชิวเมิ่งพูด

หญิงสาวเหล่านั้นรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยก่อนที่จะส่ายหัว พวกเธอไม่ทิ้งตัวตนไว้ที่นี่ ถ้าได้ออกจากที่นี่แล้วพวกเธอก็คงไม่อยากจะระลึกถึงอดีตด้วยซ้ำ

ฉีเติ่งเสียนรู้ว่าหญิงสาวเหล่านี้แม้จะได้รับความช่วยเหลือแล้ว แต่ความบอบช้ำทางจิตใจของพวกเธอนั้นไม่สามารถแก้ไขได้

หลังจากนี้ก็ไม่รู้ว่าจะมีกี่คนที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคทางจิต เช่น ภาวะซึมเศร้า และไม่รู้ว่ามีกี่คนที่ไม่สามารถผ่านอุปสรรคในใจและอาจจะเลือกที่ฆ่าตัวตายได้.…..

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิดขึ้นในใจ และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าคนอย่างหลี่เทียนลั่ว

อย่างไรก็ตาม ฆ่าไปตอนนี้ไร้ประโยชน์ เขาหวังเพียงว่ากฎหมายจะให้ความยุติธรรมสําหรับเด็กผู้หญิงเหล่านี้และให้คนชั่วนั้นได้รับการพิจารณาตัดสินคดีตามกระบวนการยุติธรรม!