มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 346

คำพูดของฉีเติ่งเสียนเป็นเพียง การเสแสร้งแบบใหม่!

ถ้าก้นหลุดจากโซฟา จะให้ชนะงั้นหรือ?!

หากจะลากเพื่อท้าทายยอดฝีมือในหลงเหมินเพียงขยับโซฟาหรือจะเติมเชื้อเพลิงลงไปก็ได้ แต่ตอนนี้เขากลับพูดว่าคู่ต่อสู้จะชนะ ถ้าหกสามารถย้ายก้นเขาออกจากโซฟา.......

“ถ้านายไม่อยู่ในระดับคนเลวทรามเหล่านั้นในคุกโยวตู ฉันกลัวว่าจะไม่มีใครสามารถทำให้รองหัวหน้าใหญ่ลุกจากโซฟาได้” เยี่ยเฟิงคิดอย่างลับๆ ในใจ

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาในคุก เขาได้เห็นฉีเติ่งเสียนจัดการกับคนเลวทรามจนตาย ดังนั้นเขาจึงมั่นใจในความแข็งแกร่งมาก

หลี่เซียงรู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดของฉีเติ่งเสียนจริงๆ และมีแสงเย็นชาออกมาจากดวงตาของเขาและพูดว่า: “เอาล่ะ ตกลง นายมันบ้ามาก ฉันหวังว่านายจะยังคงบ้าได้มากกว่านี้ เมื่อหัวนายตกลงบนพื้น!”

ฉีเติ่งเสียนกำลังนั่งอยู่บนโซฟาโดยไม่ขยับตัว และยังวางมือบนเข่าของเขา เพียงมองหน้าอย่างเฉยเมย

สวีอานพูดอย่างเย็นชา: “หลี่เซี่ยง อย่ามัวพูดเรื่องไร้สาระ แค่ตัดหัวมันออก มีอะไรเกิดขึ้น ฉันจะรับผิดชอบเอง!”

หลี่เซียงตอบรับ: “ตกลงครับ!”

ในขณะที่เขากำลังพูด หลี่เซียงก็เดินขึ้นมา และมีดในมือของเขาก็ค่อยๆ ถูกยกขึ้น เปล่งแสงเย็นๆ ออกมา

ผู้คนที่ยืนอยู่ด้านหลังสามารถสัมผัสถึงความกดดันที่หลี่เซียงนำมาใช้ ทำให้พวกเขาต้องการที่จะล่าถอยโดยไม่สมัครใจทันที

แต่ฉีเติ่งเสียนยังคงนั่งอยู่บนโซฟา นิ่งราวกับภูเขา ราวกับว่าเขาพร้อมที่จะนั่งจัดการกับหลี่เซียงจริงๆ

หลี่เซียงยืนอยู่ตรงหน้าฉีเติ่งเสียนประมาณสองเมตรและหายใจเข้าลึก ๆ เนื่องจากฉีเติ่งเสียนนั่งนิ่ง จึงแก้ไขมันได้ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว!

เขาค่อย ๆ ระดมกำลังทั้งหมดไปที่เท้าแล้วค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้า นิ้วเท้าของเขาถูกับพื้นทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบและมีรอยแตกปรากฏบนกระเบื้องปูพื้น

ฉีเติ่งเสียนเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ขยับตัว

หลี่เซียงสูดจมูกอย่างเย็นชา ยกมีดในมือขึ้นแล้วค่อย ๆ ดึงมันกลับ มืออีกข้างของเขายื่นไปข้างหน้า และเขาก็พร้อมที่จะพุ่งตัวออกไปข้างหน้า

หลี่เซียงวางแผนที่จะใช้ทักษะการ “แทง” ที่ง่ายที่สุดในบรรดาทักษะมีดเพื่อขจัดปัญหา เมื่อมีดถูกแทง พลังทั้งหมดก็มุ่งไปที่ปลายมีด รวดเร็วและรุนแรง

“ปึก!”

หลี่เซียงเคลื่อนไหวหลังจากสะสมพลังและกระทืบเท้าลงบนพื้น ซึ่งทำให้ทั้งพื้นที่บริเวณนั้นรู้สึกเหมือนกำลังสั่นสะเทือน

มีดในมือของเขาก็แทงออกไปในทันที ด้วยการแทงนี้ เสียงกระแทกในอากาศก็ดังขึ้น!

ปลายมีดทำให้เกิดการเสียดสีกับอากาศอย่างรุนแรงเพราะมันพุ่งอย่างรวดเร็ว มีกระแสอากาศพันอยู่รอบ ๆ ปลายมีด จากนั้นปลายมีดก็เปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นเล็กน้อย!

“เป็นมีดที่เร็วดีจริงๆ!” แม้แต่เยี่ยเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำ หลังจากเห็นมีดเล่มนี้ และแอบเหงื่อตกแทนฉีเติ่งเสียน

ดวงตาของฉีเติ่งเสียนหรี่ลง มีดแทงตรงหว่างคิ้วของเขา มันเร็วมากจนแทบจะหลบไม่ได้เลย!

แน่นอนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะหลบหลีกอะไรทั้งนั้น

หากเขาหันศีรษะเพื่อหลบหลี่เซียง ก็เหมือนเข้าไปรับคมมีดนั้นแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะไม่สามารถลุกจากโซฟาได้ แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม

ดังนั้น เขาจึงยืดตัวขึ้นเล็กน้อย จากนั้นเผชิญหน้ากับปลายมีดแทงแล้วเปิดปากขึ้นทันที!

“นายกำลังล้อเล่นอะไร!” ความคิดดังกล่าวแวบขึ้นมาในใจของหลี่เซี่ยงและความตั้งใจในการฆ่าของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น เขารู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนคงอยากจะตายมาก แถมยังมีท่าทียโส เขาต้องฆ่าเขาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวเพื่อบรรเทาความเกลียดชังนั้น

แต่หลังจากที่มีดกำลังจะแทงเข้าปากของฉีเติ่งเสียน เขาก็ถึงกลับชะงัก!

หลี่เซียงรู้สึกราวกับว่ามีดเขานั้นกำลังแทงภูเขาลูกใหญ่ แม้ว่าแรงแทงจะเข้มข้นและรุนแรง แต่มีดจะแทงภูเขาได้ยังไง?

เขามองเข้าไปใกล้ ๆ และเห็นฟันขาวของฉีเติ่งเสียนกัดงับปลายมีด ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหน มีดก็ไม่สามารถเข้าไปได้แม้แต่นิ้วเดียว!

“ปั๊ก!”

ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างโกลาหลทันที