มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 348

ฉีเติ่งเสียนพูดประโยคเกินจริงจากละครคำนึงขึ้นมา -ในระยะห่างแค่เจ็ดก้าว หมัดเร็วกว่าปืน

ดังนั้น หวงชงยิ่งรู้สึกเคารพฉีเติ่งเสียนมากขึ้นไปอีก ที่ยืนห่างจากเขาเจ็ดก้าว เมื่อพูดจบ ก็ถอยหลังหนึ่งก้าว

ตอนนี้คือแปดก้าวแล้ว

แปดก้าว งั้นปืนก็ต้องเร็วกว่า

ถ้าปืนเร็ว งั้นฉีเติ่งเสียนก็จะตกอยู่ในอันตราย

รอยยิ้มที่น่าพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสวี่อาน ฉีเติ่งเสียนนั้นแข็งแกร่งมากจริงๆ เขาเป็นคนที่มีความเย่อหยิ่งอย่างมาก แต่ว่า การเย่อหยิ่งต่อหน้านักแม่นปืน นั้นมากเกินไปจริงๆ

สวี่หยางเตรียมพร้อมแล้ว ต้องการจะยิงฉีเติ่งเสียนให้ตายในสมรภูมิทันที เพื่อที่เขาจะได้คลายความเกลียดชังลงได้

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า รู้สึกว่าหวงชงเป็นคนที่เข้าใจสถานการณ์ได้ดี และให้ความเคารพต่อเขาจริงๆ

“ปืนP250 ของคุณมีกระสุนทั้งหมด 12 นัด เมื่อสักครู่คุณยิงไปแล้วหนึ่งนัด เพราะฉะนั้น ตอนนี้คุณมีโอกาศอีกสิบเอ็ดครั้ง” ฉีเติ่งเสียนยืนอยู่บนใบประกาศ และพูดอย่างสงบ

หวงชงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมและกล่าวว่า "ใช่"

จากนั้น เขาก็เริ่มจัดการการหายใจของเขา

นักแม่นปืนเก่งๆ จะต้องควบคุมการหายใจได้อย่างดี เมื่อลั่นไกปืน จะต้องกลั้นหายใจครู่หนึ่ง เพื่อให้ร่างกายนิ่งที่สุด

หม่าหงจุนอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายเข้าไปอึกใหญ่ รู้สึกแสบร้อนในลำคอ การตัดสินใจที่กล้าหาญของฉีเติ่งเสียน ทำให้เขาต้องกังวล

แม้แต่เยี่ยเฟิงที่มั่นใจอย่างเต็มที่ในตัวฉีเติ่งเสียน ในตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเหงื่อออกไปทั่งหัว ในใจคิดว่า "รองหัวหน้าใหญ่นับวันก็บ้าขึ้นเรื่อยๆจริง ใช้วิธีนี้ท้าทายนักแม่นปืน!"

“ผู้ชายที่ชื่อหวงชงคนนี้ เป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านหน่วยรบพิเศษที่เกษียณแล้ว เขามีประสบการณ์ในการต่อสู้ในสนามรบด้วยปืนจริงและกระสุนจริง”

“ยิ่งไปกว่านั้น เขาเคยได้รับรางวัลชนะเลิศจากการแข่งขันยิงปืนหลายรายการ ทักษะการยิงปืนของเขามีชื่อเสียงในด้านความแม่นยำและรวดเร็ว”

อาวุธเป็นเสมือนมือและเท้า ในมุมมองของฉีเติ่งเสียนเอง อาวุธแบบปืนก็เป็นเสมือนมือและเท้าเช่นกัน เพียงแต่ว่าอาวุธค่อนข้างจะขี้โกงเกินไปแค่นั้นเอง

ส่วนระเบิดนั้น อยู่นอกเหนือการควบคุมของมนุษย์ นับเป็นอีกเรื่องหนึ่งละกัน

หลังจากทีหวงชง ควบคุมการหายใจได้แล้ว เขาก็ยิ้มให้ฉีเติ่งเสียนและพูดว่า "จะไปแล้วนะ"

"มาเถอะ..." ฉีเติ่งเสียนยังไม่ทันจะพูดจบ ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้าน และมีเสียงอะไรบางอย่างออกมา แขนขวาของเขาหดเข้ามา

ในตอนที่แขนขวาของเขาหดกลับ กระสุนก็เกือบจะโดนแขนขวาของเขา

การเคลื่อนไหวของหวงชงนั้นเร็วจริงๆ และความเร็วของการยิงเมื่อสักครู่ ค่อนข้างเกินความคาดหมายของฉีเติ่งเสียน

เมื่อหวงชงเห็นฉากเมื่อกี้ เขาหรี่ตาลงและเล็ง แล้วเขาก็ขยับปากกระบอกปืนทันที ชี้ไปที่แขนซ้ายของฉีเติ่งเสียน และยิงเสียงดังปัง!

ฉีเติ่งเสียนหดแขนซ้ายของเขาทันที ในตอนที่เขาเหนี่ยวไก และก่อนที่กระสุนจะออกมาจากกระบอก เขาหลบกระสุนนี้ได้อีกครั้ง

เมื่อการหลบของฉีเติ่งเสียนที่เร็วปานสายฟ้าจากหวงชงทั้งสองครั้ง ทุกคนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

นั่นคือมนุษย์เหรอ? กระสุนไม่แม้แต่จะโดน?

แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนไม่ได้เร็วกว่ากระสุน เขาแค่เร็วกว่าคนที่ใช้ปืนเท่านั้นเอง

"ปัง!"

หวงชงไม่ลังเลและยิงฉีเติ่งเสียนที่ขาซ้าย!

ขาซ้ายของฉีเติ่งเสียนดูเหมือนจะแว๊บหายไปในอากาศ ไปโพล่พับที่เอวข้างหลังเขาทันที

พลาดไปสามนัดติดต่อกัน เรื่องนี้ทำให้หวงชงขมวดคิ้ว และรู้สึกถึงความว่างเปล่าในใจ เขาเล็งไปที่เป้าหมายอย่างชัดเจน แต่เป้าหมายก็สามารถหลบได้ทุกครั้ง

“ปัง!ปัง!ปัง!”

หวงชงยิงสามนัดติดต่อกัน และสามนัดนี้เล็งไปที่หน้าอกของ ฉีเติ่งเสียน!

หน้าอกเป็นเป้าหมายที่ยิงง่ายที่สุดเพราะพื้นที่รับกระสุนค่อนข้างใหญ่

ร่างกายของฉีเติ่งเสียนแกว่งไปแกว่งมา และทุกคนก็เห็นอย่างลางๆว่าร่างกายของเขาเอียงไปทางซ้ายเป็นมุม 60 องศา จากนั้นก็เด้งกลับไปยังจุดเดิมในทันที

ฉากนี้ ค่อนข้างจะเกินกฏฟิสิกส์ไปมาก อาจจะทำให้นิวตันถึงกับต้องยกฝาโลงศพขึ้นมาดู

"ปัง!"