มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 350

หวงชงที่ค่อยๆคลานขึ้นมองไปที่ฉีเติ่งเสียน สีหน้าหมดคำพูด รู้สึกว่าสไตล์เชี่ยวชาญของอีกฝ่ายหายไปทันที

ถ้าฉีเติ่งเสียนอ่านความคิดของเขาออกคงสั่งสอนเขาไปแล้ว

ใครว่าผู้เชี่ยวชาญต้องคีพลุค แบบนี้เรียกว่าติดดิน เข้าใจไหม?

"มา ประธานฉี เจอกันครั้งแรก พวกเราขอชนสักแก้วนะ! ต่อไปนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ!" สาวสวยสูงหุ่นดีที่อยู่ทางด้านซ้ายมือยกแก้วไวน์ขึ้นมาอย่างสุภาพ เข้ามาชนแก้วกับฉีเติ่งเสียนด้วยแววตาหวานมีเสน่ห์

หม่าหงจุนที่อยู่ข้างๆยิ้มและพูดว่า "ประธานฉีชอบไหมครับ? ถ้าชอบ วันนี้ก็พากลับไปได้เลย"

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวว่า "ชอบหรือไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ประเด็นคือวันนี้ผมอยากดื่มเหล้า"

"เข้าใจ เข้าใจ" หม่าหงจุนรีบพูดตาม

มีสาวสวยมานั่งเป็นเพื่อนเยอะขนาดนี้ มีผู้ชายคนไหนไม่อยากดื่มบ้างล่ะ?

ขอบอกเลยว่าหน้าตาและรูปร่างของลูกครึ่งนั้นเด่นกว่าคนธรรมดาอยู่แล้ว ความสวยที่ผสมผสานระหว่างจีนและต่างประเทศแบบนี้ ไม่ได้เสกมาด้วยศัลยกรรมเท่านั้น

"ประธานฉี ตามที่ผมเข้าใจ สวี่อานไม่ใช่คนที่ยอมแพ้ง่ายๆนะ!"

"ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณที่คอยช่วยเหลือ ถึงรักษาหงหม่าวัสดุภัณฑ์ของผมไว้ได้"

"คุณต้องระวังเขาแก้แค้นคืนนะ!"

หม่าหงจุนถือแก้วไวน์มาชนกับประธานฉีแล้วเตือนเขา

ฉีเติ่งเสี่ยนพูดเรียบๆว่า "เมื่อกี้ผมได้ยิน พวกเขาวางแผนจะหาคนมาจัดการผมแล้ว"

หม่าหงจุนประหลาดใจว่า "หาคนอะไรมา?"

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวว่า "ไม่รู้ หาใครมายังไงก็ไม่สำคัญอยู่แล้ว"

หม่าหงจุนสําลัก ในเวลานี้ไม่รู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนคุยโวโอ้อวดแล้ว เขาเก่งขนาดนี้ ไม่ต้องสะทกสะท้านอะไรอยู่แล้ว ไม่จําเป็นต้องโม้เลยสักนิด

"เหมือนจะเตรียมจ้างคนจากโมตูมั้ง เมื่อกี้ได้ยินมานิดหน่อย" ฉีเติ่งเสียนพูด

"โมตู?" หม่าหงจุนขมวดคิ้วแล้วทําสีหน้าตกใจ

เยี่ยเฟิงก็พูดขึ้นว่า "ไม่ใช่ว่าจะจ้างคนในสาขาย่อยของหลงเหมินนะ? ผมได้ยินมาว่าเหวินซือซุ่นนายน้อยหางเสือของสาขาย่อยหลงเหมินนั้น เรียกได้ว่าเป็นปรมาจารย์หนุ่ม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แทบจะกวาดล้างปรมาจารย์ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลตงไห่หมดเลย"

หม่าหงจุนทำสีหน้าจริงจัง "ใช่ เขาเป็นอัจฉริยะที่แท้จริง อาจารย์ของเขาคือเจียเผิงกั๋วที่เป็นวิชาหมัดหินผาแหลกสะท้าน แรงกําลังนั้นสูงอย่างไม่น่าเชื่อ"

เยี่ยเฟิงเตือนฉีเติ่งเสียนว่า "ถ้าเชิญเหวินซือซุ่นมาจริงๆ รองหัวหน้าใหญ่ต้องระวังตัวเองหน่อยนะครับ ไอ่คนนี้ คงไม่ได้อ่อนแอไปกว่ารองหัวหน้าใหญ่อย่างท่านหรอก"

แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนรู้ว่าโลกนี้มีอัจฉริยะอยู่มากมาย และรู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า แต่เขาไม่แคร์เลยสักนิด

ฉีปู้อวี่สอนเขาเสมอว่า มีจิตใจที่เข้มแข็งและแข็งแกร่งสำคัญที่สุด

"น้องพวกนี้ไม่สวยเหรอ?" ฉีเติ่งเสียนถาม

"สวยสิ!" หม่าหงจุนและเยี่ยเฟิงต่างชะงัก ไม่เข้าใจว่าทําไมจู่ๆเขาถึงถามคําถามที่ไม่เกี่ยวข้องไรเลยขึ้นมา

"ขาไม่ยาวเหรอ?" ฉีเติ่งเสียนถามขึ้นอีก

"ยาวสิ!" ทั้งสองคนก็อึ้งอีกครั้ง

"ในเมื่อน้องๆสวยขนาดนี้ ทําไมต้องพูดถึงเรื่องที่น่าปวดหัวเหล่านั้นด้วย?" ฉีเติ่งเสียนถามอีกครั้ง

ทำเอาทั้งสองคนหมดคำพูดไปเลย

หลังจากดื่มเหล้าไปอีกสักพัก โทรศัพท์มือถือของฉีเติ่งเสียนก็ดังขึ้น เขาเห็นระบุว่าเป็น"ลุงฝู"จึงกดรับทันที

อาฝูได้ยินเขารับสาย รีบพูดว่า "ประธานฉี รบกวนคุณช่วยหน่อยเถอะ!"