มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 363

"ซิ่วซิ่วซิ่ว"

เสียงกระสุนที่วิ่งผ่านหูฉีเติ่งเสียนได้ยินอย่างชัดเจน อันตรายแบบนี้ ทําให้เขาแอบขนลุกเบาๆ

เขารีบเร่งความเร็วขึ้นทันที ขยับไปมา ราวกับมังกร ที่หลบซ่อนซิกแซกไปมาในลานบ้าน

จากนั้น เขาก็มาถึงตรงกําแพงและกระโดดขึ้นไปบนกําแพง

ในเวลานี้อวี้เสี่ยวหลงไล่ตามมาถึงใต้กําแพง แล้วและกระโดดขึ้นมา พอถึงบนกําแพง ก็เห็นฉีเติ่งเสียนหันกลับมา

"ซวยละ ไล่ตามไปเร็วเกินไป!" อวี้เสี่ยวหลงตกใจมาก ในเวลานี้ เธออยู่ที่สูง ถ้าอีกฝ่ายจะฆ่าเธอ เธอรับมือได้ยาก

ฉีเติ่งเสียนซัดหมัดใส่อวี้เสี่ยวหลง

อวี้เสี่ยวหลงเอามือบังหัวและถูกหมัดซัดใส่เต็มๆ

ร่างที่ยังคงลอยอยู่ สตั๊นทันที แล้วตกลงมาอย่างแรง ถูกหมัดของฉีเติ่งเสียนซัดจนตกลงมาจากกําแพง

เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ฉีเติ่งเสียนก็หายไปแล้ว

ด้านหลังเธอมีนักรบจํานวนมากถือปืนวิ่งเข้ามา

"นายพลอวี้ ท่านเป็นอะไรไหม?"

ทุกคนรีบเข้ามาถามอวี้เสี่ยวหลง

อวี้เสี่ยวหลงเห็นว่ามีรถจี๊ปหลายคันในลานทหารไล่ตามออกไปแล้ว เธอส่ายหัวเล็กน้อย ในสภาพแวดล้อมที่แย่แบบนี้ มันยากที่จะตามปรมาจารย์แบบนี้ทัน

น้ำฝนจะลบรอยทุกอย่างให้หายไป

"ฉันไม่เป็นไร คนของพวกนายไม่ต้องไปตามแล้ว ปรมาจารย์แบบนี้ ในสถานการณ์แบบี้นี้ ตามเขาไม่ทันหรอก" อวี้เสี่ยวหลงพูดอีกว่า "เสียแรงเปล่าๆ"

แม้ว่าตอนนี้เธอจะไล่ตามไป ก็คงจะหาคนไม่เจอแล้ว

ทุกคนต่างอึ้งแล้วรู้สึกว่ามีเหตุผล เพราะขนาดอวี้เสี่ยวหลงไล่ตามเองก็ยังหยุดปรมาจารย์คนนี้ไว้ไม่ได้

คนของพวกเขาที่ไล่ตามไป ส่วนใหญ่คงไม่ได้อะไรกลับมา

ในช่วงเวลานั้น ปืนจํานวนมากที่ยิงในเวลาเดียวกันยังไม่สามารถหยุดเขาไว้ได้เลย ลองคิดดูสิว่าอีกฝ่ายจะน่ากลัวแค่ไหน

แววตาของอวี้เสี่ยวหลงกำลังครุ่นคิด อีกฝ่ายเอาแต่ป้องกันตัวและไม่ยอมโจมตีก่อน เป็นเพราะเขากลัวว่าเธอดูท่าออกงั้นเหรอ?

แต่ใบหน้าของอีกฝ่ายถูกเธอเห็นอย่างชัดเจนแล้วนิ

ในความทรงจำของเธอ เธอไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อน

"หรือว่าเขาเปลี่ยนโฉมหน้าและรูปร่างเดิมของตัวเองไป?" อวี้เสี่ยวหลงขมวดคิ้ว

ในเวลานี้เสียงอุทานของนักรบคนหนึ่งทําให้อวี้เสี่ยวหลงดึงสติกลับมา

"นายพลอวี้ คุณหวังหู่ถูกคนฆ่าตายแล้ว!"

อวี้เสี่ยวหลงยักคิ้ว และเดินไปที่ตึกแถวที่หวังหู่อาศัยอยู่ทันที

เมื่อเธอมาถึงลานทหาร ก็ได้กลิ่นเลือดจางๆที่ปนกับน้ําฝน จึงเข้ามาดู

คาดไม่ถึงว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นจริงๆ มีคนกล้าเข้ามาในลานทหารฆ่าคนจริงๆด้วย

ทันทีที่อวี้เสี่ยวหลงเดินเข้าไปในห้องของหวังหู่ ก็ขมวดคิ้วแน่น

แม้แต่ทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ก็รู้สึกคลื่นไส้อยากอ้วกขึ้นมาหลังจากเห็นสภาพที่เกิดเหตุ

ศพของหวังหู่นอนอยู่บนพื้นแบบนี้ เลือดไหลนองเต็มพื้น แต่หัวหายไป

"อย่าทําลายที่เกิดเหตุ ดูว่าจะหาลายนิ้วมือได้หรือเปล่า" หัวหน้าคนหนึ่งพูดเสียงต่ำ