มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 396

หลังช่วงเช้าฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าหยางกวนกวน มีพรสวรรค์ที่ปรับเปลี่ยนได้อย่างแท้จริง ซึ่งทำให้เปลี่ยนความคิดในการสอนไปอย่างสิ้นเชิง

เขาต้องการฝึกฝนหยางกวนกวนด้วยวิธีที่เข้มงวดยิ่งขึ้น และฝึกฝนเธอให้เป็นปรมาจารย์

หลังจากออกกำลังกายในตอนเช้า ฉีเติ่งเสียนขอให้หยางกวนกวนรอเขาอยู่ที่ประตูวิลล่า จากนั้นก็เข้าไปในบ้านและหายไปอยู่พักหนึ่ง เขาก็หยิบสมุดบันทึกออกมาแล้วยื่นให้หยางกวนกวน

“นี่คืออะไรคะ?” หยางกวนกวน ถามด้วยความประหลาดใจ

“กลับไปอ่านเอง ค่อยๆคิด ถ้าไม่เข้าใจอะไรก็ถามผมได้” ฉีเติ่งเสียนไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแค่ปิดประตูแล้วเดินกลับ

หยางกวนกวนเปิดหน้าปกและเห็นคำใหญ่ๆสี่คำเขียนอยู่ ชื่อเรื่อง – บอกความจริงในการต่อสู้

ในหน้าถัดไปคือคำนำ:

หยูฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่อายุ 12 ปี เริ่มต้นด้วยการเรียนสัญลักษณ์ปากั้ว และแสดงไท่เก๊ก ตอนอายุ 22 ปี เขาได้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาเป็นเวลาสิบปีแล้วและในการต่อสู้ทั้งเล็กและใหญ่มากกว่าร้อยครั้ง ฉันอยากจะเขียนหนังสือเล่มนี้เพื่อบันทึกการต่อสู้ที่น่าประทับใจที่สุด

อยู่ๆหวงชงที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนก็ปรากฏตัวขึ้น หันหน้าไปมองแล้วพูดด้วยความประหลาดใจ “ให้ตายเถอะ... ท่านอาจารย์ นี่ลำเอียงเกินไปแล้วนะ น้องสาว คุณช่วยส่งหนังสือเล่มนี้ให้ฉันหน่อยได้ไหม?”

หยางกวนกวนปิดหนังสือด้วยรอยยิ้ม เหลือบมองเขาแล้วพูดว่า “นี่คุณยังกล้าเรียกฉันว่าน้องสาวอีกเหรอ?”

หวงชงหน้าชาและมึนงง เขาไอซ้ำแล้วซ้ำเล่า และพูดว่า “นี่กลายเป็นอาจารย์แม่แล้วเหรอ?”

หยางกวนกวนกล่าวว่า “เขาไม่ได้บอกให้คุณอ่าน คุณไปถามเขาด้วยตัวเองเถอะ ถ้าเขาพยักหน้า แล้วฉันจะทำสำเนาให้คุณ”

หยางกวนกวนขับรถไปที่บริษัทอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนชุดแล้วนั่งที่โต๊ะเพื่ออ่านหนังสือ “การต่อสู้ที่แท้จริง” เขียนโดยฉีเติ่งเสียน

“มันน่าตื่นเต้นมาก...”

หลังจากอ่านไปสองสามหน้า หยางกวนกวนก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังอ่านนวนิยายศิลปะการต่อสู้สมัยใหม่อยู่

ในหนังสือฉีเติ่งเสียนให้รายละเอียดทักษะการชกมวยของคู่ต่อสู้และรูปแบบการต่อสู้ที่เขาทำได้ดี จากนั้นเขียนว่าตนเองตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวในขณะนั้นอย่างไร ในเวลาเดียวกัน ก็ได้อธิบายแนวความคิด และการเปลี่ยนแปลงที่ตามมาอย่างรอบคอบในเคลื่อนไหวในระหว่างการต่อสู้

หลังบทความเกี่ยวกับการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริงไม่กี่บทความ ยังมีข้อมูลเชิงลึกและความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับการฝึกมวยอีกด้วย

“นี่คือกลโกงศิลปะการต่อสู้ที่มีเพียงตัวเอกในนวนิยายเท่านั้นที่จะได้รับศิลปะการต่อสู้! ฉันหวังว่าสักวันหนึ่ง ฉันจะสามารถฝึกกังฟูถึงระดับนี้ได้” หยางกวนกวนรู้สึกประหลาดใจและยังมีอะไรจะพูดอีกมากมาย

ในช่วงเวลานั้นก็มีเสียงบนโต๊ะดังขึ้น ซึ่งทำให้เธอตกใจมาก เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอก็พบกับฉีเติ่งเสียน

“อย่าอ่านหนังสือในเวลางาน ผมให้เงินคุณต่อปีสูงขนาดนี้ แล้วคุณจะทำงานแบบนี้ให้ผมเหรอ?” ฉีเติ่งเสียนถามอย่างไม่พอใจ

“อา ฉันจะปล่อยมันเดี๋ยวนี้ค่ะ…” หยางกวนกวนกล่าวอย่างรีบร้อน

จากนั้นเธอก็พบว่าหลังจากที่นั่งเป็นเวลานานก้นของเธอไม่ได้สัมผัสเก้าอี้เลย เธอนั่งท่าม้าอยู่เสมอและไม่รู้สึกเหนื่อยเลย

นั่นทำให้เธอประหลาดใจอย่างมาก!

จากนั้นเธอก็รู้สึกภูมิใจเล็กน้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอมีพรสวรรค์ใช่ไหม? ใช้เวลาเพียงสองวันในการฝึกฝนเคล็ดลับท่าม้า!

ฉีเติ่งเสียนดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่เธอคิด และพูดอย่างเหยียดหยาม “ท่าม้าง่ายๆ แบบนี้ใช้เวลาสองวัน โง่เขลาจริงๆเลย คนปกติสามารถเชี่ยวชาญมันได้ภายในครึ่งวัน!”

หยางกวนกวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หงุดหงิดและพูดว่า “แล้วคุณใช้เวลานานแค่ไหนในการฝึกฝนท่าม้า?”

“ผมเหรอ? ไม่กี่นาที” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างนิ่งสงบ ดูไม่ออกเลยว่าเขากำลังโกหก

หยางกวนกวนเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “แล้วหวงชงล่ะตอนนี้ยังไม่เชี่ยวชาญเลยนะคะ.....”

“ถ้าอย่างนั้นผมก็พูดได้แค่ว่าเขาโง่เขลากว่าคุณ ผมจะพูดอะไรได้อีกล่ะ?” ฉีเติ่งเสียนพูดพร้อมกับยักไหล่

หยางกวนกวนถอนหายใจ ดูเหมือนว่าเธอจะโง่เขลาไปหน่อยจริง ๆ เธอใช้เวลาสองวันในการฝึกฝนท่าม้าธรรมดาๆ มันน่าอายจริงๆ...

เมื่อฉีเติ่งเสียนเห็นเธอแบบนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกภูมิใจ ผู้หญิงคนนี้ฉลาด แต่บางครั้งสมองของเธอก็ไม่สว่างพอและเธอก็ถูกหลอกได้ง่าย

ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้น “หนังสือเล่มนี้น่าอ่าน ตั้งใจอ่านล่ะ ผมจะเร่งการสอนให้กับคุณ เมื่อถึงตอนนั้นคุณจะต้องทนทุกข์ทรมานมาก อย่าร้องไห้ล่ะ”

หยางกวนกวนกัดฟันแล้วพูดว่า “ฉันจะพยายามค่ะ!”