มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 397

หวงเหวินเทามาหาฉีเติ่งเสียน แล้วหลังจากนั้น ฉีเติ่งเสียนก็บอกความจริง

ห้าหมื่นล้านของเซี่ยงตงฉิงได้รับการประกาศสู่โลกภายนอกแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องปิดบัง

หลังจากที่หวงเหวินเทาถามยืนยันครั้งแล้วครั้งเล่า เขาอกสั่นขวัญหายและเสียสติไปอย่างสิ้นเชิง...

เขาได้ลงทุนสองถึงสามพันล้านหยวนในสวีกรุ๊ป และรากฐานของเซี่ยงกรุ๊ปนั้นแข็งแกร่งมาก นั้นเป็นสิ่งที่แน่นอน!

“เสียใจที่ไม่ได้ดำเนินการใดๆ เลยตั้งแต่แรก!” หวงเหวินเทาโกรธมากจนเกือบจะทุบหน้าอกและกระทืบเท้าตรงจุดนั้น

ในตอนเริ่มต้นฉีเติ่งเสียนได้มาที่ตระกูลหวงเพื่อพูดคุยกับเขาและขอให้เขาถอนการลงทุนโดยเร็ว แต่เขากลับไม่เชื่อ

หวังว่านจินเลือกที่จะถอนตัวจากการลงทุนและถูกทุกคนเยาะเย้ย และตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่รวยที่สุดคู่ควรกับชื่อของเขา ความรู้สึกถึงวิกฤตของเขาก็แข็งแกร่งกว่ามาก

หวงเหวินเทามองไปที่ ฉีเติ่งเสียนและพูดอย่างกระตือรือร้น “มีวิธีใดบ้างที่จะปกป้องเงินทุนของฉัน?”

ฉีเติ่งเสียนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ทำไมคุณหวงต้าถึงถามคำถามเด็กๆ แบบนี้ ถ้าเราอยากกินแน่นอนว่าเราต้องกินให้หมด เขายังตั้งชื่อคุณและบอกว่าเขาจะไม่ใช้ประโยชน์จากเงินของคุณอย่างนั้นเหรอ?”

หวงเหวินเทาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ราวกับว่าเขากำลังไว้ทุกข์ให้กับญาติ

ในเวลานี้ ทุกคนได้ค้นพบว่าจริงๆแล้วมีบางอย่างผิดปกติกับเซียงกรุ๊ป พวกเขาแค่หลอกลวงตัวเองโดยบอกว่าเซี่ยงกรุ๊ปกําลังยึดมั่นและใช้ความพยายามครั้งสุดท้ายในการต่อต้าน

“อีกหนึ่งคำถาม เงินห้าหมื่นล้านนี้มาจากไหน?” หวงเหวินเทาพูดอย่างขมขื่น

“ผมมอบมันให้คุณแล้ว!” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น

“เดี๋ยวก่อน! คุณมีเงินมากขนาดนี้เหรอ?” หวงเหวินเทามองที่ฉีเติ่งเสียนด้วยความตกใจ

“ดูเหมือนว่าไม่มีเหรอ?” ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วและมองดูชุดของเขาเอง

สวมชุดสูท BOSS และแต่งตัวสดใสมาก ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเขาดูเหมือนร่างระดับเจ้านาย

หวงเหวินเทายิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ผมมองไม่เห็นความจริง ผมไม่ได้คาดคิดว่าคุณรวยกว่าผม! คุณฉีได้โปรดไว้หน้าผมด้วยคุณช่วยผมติดต่อคุณเซี่ยงได้ไหม แล้วให้เราได้ร่วมมือกันในบางโครงการได้ไหมครับ?”

“ผลกำไรจากท่าเรือน้ำลึกนั้นมหาศาลมาก แม้กระทั่งเซี่ยงกรุ๊ปและครอบครัวของเขาก็ยังไม่สามารถทำทุกอย่างให้เสร็จได้”

“ด้วยการมีส่วนร่วมของผม ไม่ต้องพูดถึงว่ามันสามารถสร้างผลกระทบได้มากขนาดไหน อย่างน้อยผมก็สามารถปกป้องมันได้ ไม่มีใครกล้าทำลายโครงการนี้”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม “ตกลง ผมจะบอกคุณเซียงในภายหลัง”

หวงเหวินเทาเป็นผู้นำของเมืองจงไห่ และหวงเหวินเทาก็เป็นนักธุรกิจผู้มีอิทธิพลในจังหวัดตงไห่ เขาเสนอที่จะร่วมมือ และฉีเติ่งเสียนก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ

ประโยชน์ของโครงการท่าเรือน้ำลึกในอ่าวตะวันออกนั้นใหญ่มากแน่นอนว่าต้องมีสุนัขตาแดง หากมีคนเก่งๆเพียงไม่กี่คนเข้ามาร่วมมือก็สามารถข่มขู่คนหนุ่มสาวได้เช่นกัน

“ขอบคุณคุณฉีมากนะครับ ผมหมดธุระแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ อีกอย่างต้องบอกคุณว่าประธานสวีกลับมาเมืองหลวงแล้ว ดังนั้นคุณควรระวังตัวด้วยล่ะ” หวงเหวินเทากล่าวเสียงต่ำ

“ขอบคุณครับคุณหวงต้าที่เตือนผม ผมจะระวัง” ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูด

สวีเอ้าเสวี่ยจะทำอะไรบ้างนะหลังจากกลับจากเมืองหลวง?

จะต้องเป็นการระดมเงินทุนหรือเคลื่อนย้ายกำลังเสริมกันนะ ฉีเติ่งเสียนคาดหวังสิ่งนี้ไว้แล้ว

หยางกวนกวนส่งหวงเหวินเทาออกจากสำนักงาน จากนั้นหันไปหาฉีเติ่งเสียน และพูดขึ้นว่า “มันไม่ตรงไปตรงมาเกินไปที่จะบอกข่าวแบบนี้ให้เขาฟังเหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนตอบ “เซี่ยงตงฉิงได้ประกาศไปแล้วว่าเขาได้รับเงินลงทุนห้าหมื่นล้าน มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?"

หยางกวนกวนพูดอย่างครุ่นคิด “เห็นได้ว่าคุณหวงต้าดูเหมือนจะเสียใจนะ”

“คุณไม่เสียใจเลยเหรอ? คุณจะเสียใจไหมถ้าเงินคุณหายไปหลายพันล้าน?” ฉีเติ่งเสียนถามพร้อมกับเยาะเย้ย

หวงเหวินเทาไม่ได้รวยเท่าหวังว่านจิน เขาเสียใจเมื่อเงินหลายพันล้านลอยหายไปซึ่งเกือบครึ่งหนึ่งของเงินออมในชีวิตของเขา