มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 398

ไม่กี่วันต่อมา ย่านธุรกิจตงไห่ก็ระเบิดขึ้น

สวีกรุ๊ปโดยรวมเริ่มสั่นคลอน และการตอบโต้ทั้งหมดของเซี่ยงกรุ๊ปก็มาถึงแล้ว

หุ้นของบริษัทที่นำโดยสวีกรุ๊ปกลายเป็นสีเขียวในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา โดยไม่มีสีแดงเลย

หู่เหมินกรุ๊ปประกาศล้มละลายกะทันหันเมื่อเช้านี้

ในเวลานี้ผู้ที่ลงทุนกับสวีเอ้าเสวี่ยนั้นกำลังบ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์แบบ

“ประธานเซี่ยงอยู่ที่นี่!” ที่หน้าประตูเทียนไล่แคปปิตอล หวงชงตะโกนเมื่อเขาเห็นรถของเซี่ยงตงฉิงหยุดลง

ในบริษัท พนักงานทุกคนขนาดเข้ามาทันที ยืนสองแถว และทักทายเซี่ยงตงฉิงฝั่งตรงข้ามถนน

เซี่ยงตงฉิงเปิดประตูแล้วลงจากรถ เดินเข้าไปในบริษัท จากนั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องก็ดังขึ้นทันที

สิ่งนี้ทำให้ เซี่ยงตงฉิงตกใจเล็กน้อย จากนั้นเธอยิ้มและพยักหน้าให้ทุกคนโดยพูดว่า “ช่วงนี้ทุกคนทำงานหนักมาก รออีกหน่อยรุ่งอรุณแห่งชัยชนะอยู่ใกล้แค่เอื้อม!”

ทุกคนต่างส่งเสียงเชียร์และตะโกนร่วมกัน “ประธานเซี่ยงจงเจริญ!”

เซี่ยงตงฉิงไม่ได้พูดอะไรกับพวกเขามากนัก และเดินตรงไปที่สำนักงานเพื่อไปหาฉีเติ่งเสียน

ทันทีที่เข้าไปในห้องทำงาน ก็พบกับฉีเติ่งเสียนที่กำลังเอนกายลงบนเก้าอี้ของเขาโดยเอาเท้าวางบนโต๊ะอย่างเกียจคร้าน

เมื่อเขาได้ยินเสียงดังกล่าว เขาก็แทบจะไม่ลืมตาและพูดว่า “ประธานเซี่ยงมาแล้ว นั่งลงได้ทุกที่ที่คุณต้องการแล้วรินชาเองนะครับ”

เมื่อเซี่ยงตงฉิงเห็นฉากนี้ เธอก็โกรธขึ้นทันที เธอเหนื่อยอย่างกับหมาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แต่ผู้ชายคนนี้ผ่อนคลายมาก!

เซี่ยงตงฉิงเดินไปที่โต๊ะ ตบมือของเธอลงบนโต๊ะ ขมวดคิ้วและพูดว่า “นี่ประธานฉี คุณไม่สนใจเงินห้าหมื่นล้านของคุณเลยเหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างง่ายดายและพูดว่า “ผมไม่มีอะไรต้องกังวลหนิครับ ยังไงซะคุณก็รับผิดชอบอยู่แล้ว และอีกอย่างหู่เหมินกรุ๊ป

ก็ประกาศล้มละลายเมื่อเช้านี้ไม่ใช่เหรอครับ?”

หู่เหมินกรุ๊ปเป็นองค์กรที่เซี่ยงตงฉิง มุ่งความสนใจไปที่อำนาจการยิงที่เข้มข้นที่สุดของเธอ โดยเทเงินจำนวนมากเข้ามาเพื่อบดขยี้มัน

ยิ่งไปกว่านั้นหวังหู่ ซึ่งเป็นดั่งเข็มทิศของหู่เหมินกรุ๊ปได้ถูกฉีเติ่งเสียนสังหารไปแล้ว หม่าหงจุนกำลังควบคุมสาขาย่อยของหลงเหมิน และทรัพยากรที่สามารถจัดหาได้นั้นมีจำกัด ไม่น่าแปลกใจเลยที่จะเป็นที่แรกที่ล้มละล้มละลาย

“สวีเอ้าเสวี่ยกลับมาจากเมืองหลวงแล้ว” เซี่ยงตงฉิงมองไปที่ฉีเติ่งเสียนและพูดอย่างจริงจัง

“อ้อ!” ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าอย่างไม่แยแส และไม่สนใจ

“การกลับมาของเธอในครั้งนี้ยังแสดงถึงการต่อสู้ชี้ขาดครั้งสุดท้ายด้วย” ดวงตาของเซี่ยงตงฉิงลึกลง พยายามค้นหาอารมณ์บางอย่างจากฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนยังคงดูเมินเฉย แต่เขาค่อยๆ ขยับขาออกจากโต๊ะแล้วพูดว่า “มาก็มาสิ ผมเฝ้ารอวันนี้มานานแล้ว คุณยังกังวลอยู่เหรอ?”

เซี่ยงตงฉิงพูดอย่างใจเย็น “ฉันได้ข่าวว่าเธอไปที่ตระกูลฉี”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนไป และอารมณ์ทั้งหมดของเขาก็สงบแต่เฉียบคม

“แล้วไงล่ะ? ผมไม่ได้มีความสัมพันธ์กับตระกูลฉีมานานแล้ว”

“ในตอนแรก พวกเขาไล่ผมและพ่อของผมออกจากเมืองหลวง!”

“หากตระกูลฉียืนเคียงข้างพ่อและผมอย่างมั่นคง บางทีอาจจะไม่มีปัญหามากมายขนาดนี้ก็ได้”

ฉีเติ่งเสียนพูดประชดและดูเหมือนจะเมินเฉยต่อตระกูลฉีอย่างมาก

เซี่ยงตงฉิงกล่าวว่า “บางทีคนจากตระกูลฉีก็อาจจะมาพบคุณ”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ “มาก็มาเถอะครับ เราไม่ได้เจอกันมาหลายปี มันไม่มีประโยชน์เลยถ้าเราจะเจอเขาอีกสักครั้ง”

เซี่ยงตงฉิงถามว่า “คุณจะไม่เปลี่ยนใจใช่ไหม?”