มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 403

“ภักดีต่อคุณ?”

“คุณเป็นแค่พันเอกคนหนึ่ง จะให้ฉันถวายความจงรักภักดีกับคุณ?”

“คำพูดน่าตลกอันนี้ ยังมีความหมายมากเลย”

สีหน้าของฉีเติ่งเสียนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เหมือนกับว่าถูกคำพูดของหลินชงหลงนั้นทำเอาหัวเราะ

หลินชงหลงเห็นฉีเติ่งเสียนนั่งไขว้ขา ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแล้วพูดอย่างเย็นชา: “อย่างนั้น คุณก็รอถูกไล่ออกเลย!”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวแล้วพูดอย่างนิ่งๆ: “หลินชงหลง คุณแค่พึ่งพาความจริงที่ว่าคุณมีเจ้านายที่ดีในตอนนั้น ดังนั้นจึงมีสิทธิ์มาแสดงอำนาจตรงนี้”

“ไม่อย่างนั้น ฉันก็สามารถสั่งทหารออกมาได้เลย เอาคุณกระแทกลงบนพื้น”

“คุณรู้สึกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ในการทำหน้าที่เป็นผู้สอนของพวกเขา อย่างนั้นคุณมาบอกฉันหน่อยว่าใครมีสิทธิ์?”

หลินชงหลงอายุยังน้อยๆก็ได้ติดตามอาจารย์ที่โด่งดังและได้ฝึกฝนการต่อสู้ ดังนั้นเขาจึงมีสิทธิ์เข้าร่วมค่ายทหาร

หลินชงหลงมองไปทางฉีเติ่งเสียนแล้วพูดขึ้น: “ทนไม่ไหวแล้วหรอ?อยากลงมือกับฉัน คุณแน่ใจแล้วหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจแล้วพูดขึ้น: “ตอนแรกไม่อยากสนใจขยะอย่างคุณ แต่คุณวิ่งมาถึงที่ของฉันแล้วมาตกกับดัก ไม่จัดการคุณหน่อยเกรงว่าภายหลังจะมีปัญหา”

ค่ายดาบคมและทหารสงครามมองไปทางฉีเติ่งเสียนอย่างลุกเป็นไฟ พวกเขาหวังให้ฉีเติ่งเสียนลงมือ สามารถสั่งสอนหลินชงหลงอย่างโหดๆสักหน่อย!

“ได้เลย ถ้าหากคุณชนะฉัน อย่างนั้นฉันก็จะไม่หาปัญหาคุณอีก”

“แต่ถ้าคุณแพ้ อย่างนั้นก็ลาออกไปเอง เพื่อหลีกเลี่ยงการขายหน้าจากค่ายทหาร!”

หลินชงหลงขยับคอสองครั้ง จากนั้นก็ขยับมือทั้งสองข้าง พูดอย่างสบายๆ

ฉีเติ่งเสียนหลับหัวเราะไม่พูดอะไร

“มาเลย คุณยังจะยืมไว้ทำไม?”หลินชงหลงก็พูดอย่างนิ่งๆ

“คุณพูดแค่ว่าถ้าฉันแพ้ แต่ไม่พูดเลยว่าถ้าคุณแพ้จะทำยังไง?”ฉีเติ่งเสียนทนไม่ไหวที่จะหัวเราะ

หลินชงหลงกลับหัวเราะอย่างดูถูกแล้วส่ายหัวขึ้น

“ไม่มีทางๆ ขยะอย่างคุณยังคิดว่าจะสามารถชนะพวกเราพันเอกหลินได้หรอ?”

“ล้อเล่นอะไรนี่ คนที่สามารถชนะพันเอกหลินอ่ะมี แต่ไม่ใช่คุณแน่นอน!”

“เด็กน้อยที่ถูกไล่ออกจากบ้าน ผู้คุมเรือนจำไร้ความสามารถ ตัวเองพึ่งพาเส้นสายแล้วได้เป็นนายพลจัตวา แล้วไม่เอาคนอื่นไว้ในสายตา?”

ลูกน้องที่มากับหลินชงหลงทนไม่ไหวหัวเราะขึ้น รู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนเป็นคนที่พูดจาโอ้อวด

พวกเขารู้ดี ทหารสงครามค่ายดาบคมพวกเขานั้นมีฝีมืออยู่ เพียงแค่พบเจอหลินชงหลงเท่านั้นเอง

แต่ว่า ผู้มีฝีมือกับฉีเติ่งเสียนมันเกี่ยวข้องอะไรกัน? เขาเพิ่งจะรับมือการฝึกฝนของค่ายดาบคม

หลินชงหลงมองฉีเติ่งเสียน แล้วพูดอย่างเย็นชา: “ฉันยอมให้โอกาสคุณประลองกับฉันนี่ก็ดีแค่ไหนแล้ว คุณยังคิดเอาชนะ?”

“ฮ่าๆๆ....สมองของคุณไม่ได้มีปัญหาใช่ไหม?คุณก็รู้ชื่อเสียงของอาจารย์ฉัน หัวหน้าผู้คุมเรือนจำอย่างคุณสามาระเทียบได้?”

“ฉันไม่มีทางแพ้ คนที่แพ้ต้องเป็นคุณแล้ว!”

หลินชงหลงพูดอย่างบ้าคลั่ง ไม่เอาฉีเติ่งเสียนไว้ในสายตาเลยสักนิด

“ดีเลย ดูแล้วคุณมีความพากเพียรมากเลยนะ?”

“ถ้าหากฉันแพ้แล้ว ฉันก็คุกเข่าลงแล้วคลาดออกมา จากนี้ก็จะไม่ยุ่งเรื่องของคุณอีกต่อไป”

หลินชงหลงเงยหน้าขึ้นแล้วพูดอย่างโอ้อวด