มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 47

คังเซี่ยงหรงบอกคือ “มารับชีวิต” ท่าทางนี้ สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนแล้ว!

คังเสวี่ยฉวินต้องการให้คนของตระกูลเฉียวทั้งหมดถูกฝังไปพร้อมกับฉีเติ่งเสียน อย่างนั้นก็จะทำแบบนั้นจริงๆ

“มาแล้ว เจ้าแห่งนรกมาจริงๆแล้ว....” พั่งซิ่วอวิ๋นตกใจจนร่างกายอ่อน เกือบจะนอนอยู่บนพื้น

คนของตระกูลเฉียวทั้งหมด ก็ล้วนแล้วอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นขึ้นมาเช่นกัน คิดไม่ถึงเลยว่า วันหนึ่ง จะไปยั่วยุผู้มีอำนาจอย่างตระกูลคังแบบนี้

สำหรับตระกูลเฉียวแล้ว ช่วงเวลานี้เหมือนวันโลกาวินาศ!

ตระกูลคัง คนใหญ่คนโตแบบนี้ พวกเขายั่วยุไม่ได้ด้วยซ้ำ อยู่ต่อหน้าตระกูลคัง ไม่มีคุณสมบัติแม้แต่การต่อต้าน

พร้อมกับการเข้ามาในห้องโถงใหญ่ของคังเสวี่ยฉวินและคนอื่นๆ ทุกคนของตระกูลเฉียวรู้สึกเหมือนมีเมฆดำเข้ามาปกคลุมเมือง

ทุกการกระทำของรองพ่อบ้านผอมบางคนนั้น มันทำให้พวกเขาหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น นี่ก็คือคังเซี่ยงหรงผู้ที่ทำลายตระกูลทำไม่ถ้วน!

“คุณคุณคุณคุณ.....คุณชายคัง.....” ปากของเฉียวกั๋วต้งเปลี่ยนเป็นสีม่วง พูดติดๆขัดๆ

คังเสวี่ยฉวินไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ เหมือนตระกูลเล็กๆอย่างตระกูลเฉียว แค่ดีดนิ้วก็ทำลายได้แล้ว หากไม่ใช่เพราะครั้งหน้าเสียหน้ามากเกินไป เขาไม่จำเป็นต้องเรียกคังเซี่ยงหรงมาก็สามารถฆ่าตระกูลฉีและตระกูลเฉียวได้ทั้งหมด!

เฉียวชิวเมิ่งก็พูดเช่นกัน : “คุณชายคัง.....ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน มีเรื่องอะไรคุณก็มุ่งเป้ามาที่ฉันได้เลย ฉันยินดีรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด!”

คังเสวี่ยฉวินเต็มไปด้วยการดูถูก พูดอย่างเย็นชา : “ฉันยอมวางยานอนกับเธอ นั่นเป็นโอกาสที่จะให้เธอมากอดขาใหญ่ของตระกูลคังของพวกเรา คิดไม่ถึงเลยว่า สามีของเธอกลับไม่เจียมตัวขนาดนี้”

ร่างกายของเฉียวชิวเมิ่งสั่นสะท้าน ในที่สุดก็รู้ว่าทำไมฉีเติ่งเสียนถึงมีความขัดแย้งกับคังเสวี่ยฉวินคนนี้แล้ว

เพียงแต่ รู้แล้วจะทำไม ฉีเติ่งเสียนหุนหันพลันแล่นมากเกินไป ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลคังแบบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถไปรุกรานได้

มุมปากของฉีเติ่งเสียนยกขึ้น พูดอย่างครุ่นคิด : “ไม่ใช่การใช้ไม้แข็งก็เป็นการวางยา.....ดูเหมือนว่า คนอย่างพวกแกล้วนแล้วรู้สึกว่าบะหมี่ชามใหญ่ข้างนอกไม่อร่อย แต่กลับอยากกินข้าวคุกถึงจะอร่อยใช่ไหม!”

สายตาของคังเสวี่ยฉวินมุ่งเป้าไปที่ฉีเติ่งเสียนโดยตรง เต็มไปด้วยจิตสังหาร!

เขาโตขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เสียเปรียบขนาดนี้!

ปกติ ผู้คนล้วนแล้วถูกเขารังแก นอกจากนี้คนที่เคยถูกเขารังแก ยังต้องขอความเมตตาจากเขา!

แต่ครั้งนี้ คาดไม่ถึงว่าจะถูกฉีเติ่งเสียทำร้าย ใช้ส้อมเหล็กแทงทะลุฝ่ามือ ยังถูกบีบบังคับให้ดื่มยาเดิมทีที่เตรียมไว้สำหรับวางยาเฉียวชิวเมิ่ง ตอนนี้องคชาตล้วนแล้วยังปวดแสบเจ็บร้อน

“มองหาพ่อแกเหรอ!” ฉีเติ่งเสียนพูดกับคังเสวี่ยฉวินด้วยใบหน้าที่จะยิ้มไม่ยิ้ม

หลังจากคนของตระกูลเฉียวได้ยินคำพูดประโยคนี้ เกือบจะเป็นลมโดยตรง ล้วนแล้วถึงเวลาแบบนี้แล้ว ฉีเติ่งเสียนยังกล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้ดูถูกคังเสวี่ยฉวินอีกเหรอ!

ในเวลานี้สีหน้าของคังเซี่ยงหรงเปลี่ยนทันที ฮึอย่างเย็นชา พูด : “คุกเข่าลงทั้งหมด!”

ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวของเขาระเบิดออกมา คนรอบข้างรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก ต่อให้เป็นผู้ติดตามของคังเสวี่ยฉวินล้วนแล้วอดไม่ได้ที่จะถอยไปข้างหลัง

ทุกคนของตระกูลเฉียวไม่กล้าต่อต้านด้วยซ้ำ แต่ละคนคุกเข่าลงด้วยใบหน้าที่สิ้นหวัง

มองเห็นคนของตระกูลเฉียวคุกเข่าเต็มไปหมด ภายในใจของคังเสวี่ยฉวินอดไม่ได้ที่จะได้ใจเล็กน้อย

เหล่าชายหนุ่มผู้มั่งคั่งมองเห็นฉากนี้ ภายในใจอดไม่ได้ที่จะตะลึง ไม่ว่าจะพูดยังไงอยู่ในจงไห่ตระกูลเฉียวก็มีตำแหน่งและชื่อเสียงเล็กน้อย ทันทีที่รองพ่อบ้านลั่นวาจา คาดไม่ถึงว่าพวกเขาไม่กล้าต่อต้านแม้แต่คนเดียว พวกเขาทั้งหมดคุกเข่าลงอย่างเชื่อฟัง!

คังเซี่ยงหรงมองเห็นฉีเติ่งเสียนยังยืนอยู่ นอกจากนี้มีความเย็นชาและความไม่พอใจเล็กน้อยระหว่างคิ้ว ทันใดนั้นฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที

“ฉีเติ่งเสียน นายคุกเข่าลง นายแม่งอยากจะให้ตระกูลของพวกเราตายทั้งหมดเหรอ!” เฉียวชิงอวี่ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ค่อนข้างบ้าเล็กน้อย

“เติ่งเสียน.....อดทนต่อความสงบสักพักหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องแข็งข้อกับตระกูลคัง คุกเข่าลงเถอะนะ.....ไม่แน่ อาจจะมีทางรอด” เฉียวกั๋วเทาถอนหายใจ พูดเสียงลึก

คังเสวี่ยฉวินอดไม่ได้ที่จะยิ้มที่มุมปาก พูด : “ไม่ผิด คุกเข่าลงทั้งหมด คุกเข่าลงสามครั้งแล้วคุกเข่าต่อหน้าฉันอย่างจริงใจ ไม่แน่ อารมณ์ของฉันดีขึ้นมาหน่อย อาจจะปล่อยพวกแกไป”

เฉียวชิวเมิ่งกัดฟันแน่นพูดกับฉีเติ่งเสียน : “ตอนนั้นนายมีความกล้าหาสร้างปัญหา อย่างนั้นก็ต้องมีความกล้ารับผิดชอบ รีบคุกเข่าลงเถอะ!”

ระหว่างที่พูด ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เผชิญหน้ากับผู้มีอำนาจอย่างตระกูลคัง ไม่มีจุดยืนให้ต่อต้านเลยด้วยซ้ำ

“แน่นอนผมรับผิดชอบอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่การใช้วิธีการอ่อนข้อแบบนี้” ฉีเติ่งเสียนส่ายหน้า พูด

ในเวลานี้คังเซี่ยงหรงหัวเราะออกมา พูดกับฉีเติ่งเสียน : “แกก็คือคนไร้ค่าที่ทำร้ายคุณชายสามของฉันคนนั้นเหรอ”

“ตะเฒ่า ฉันว่าแกต่างหากที่เป็นคนไร้ค่า” ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้ว ถามกลับอย่างไม่พอใจเล็กน้อย

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา แม้แต่คังเสวี่ยฉวินล้วนแล้วอดไม่ได้ที่จะอึ้ง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยิน มีคนกล้าพูดแบบนี้กับคังเซี่ยงหรง!

“ฉีเติ่งเสียน นายก็คือคนที่ทำลายตระกูลเฉียวของพวกเรา ไม่ทำให้ตระกูลเฉียวของพวกเราตาย นายไม่สบายใจใช่ไหม!”

“นายรู้ไหมว่าคังเซี่ยงหรงเป็นใคร คาดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดแบบนี้กับเขา คนในตระกูลของพวกเราทั้งหมด ล้วนแล้วถูกคนไร้ค่าอย่างนายทำร้ายแล้ว”

“เฉียวกั๋วเทา ลูกเขยที่นายหามา ไม่ทำให้คนในตระกูลของพวกเราล้มละลาย เขาไม่สบายใจใช่ไหม!”

คังเซี่ยงหรงก้าวมาข้างหน้าอย่างกะทันหัน จิตสังหารบนร่างกายทำให้คนตกใจมากกว่าเดิม กดดันจนทำให้ทุกคนหายใจไม่ออก

ฉีเติ่งเสียนกลับไม่เป็นแบบนั้น ก็แค่ออร่าแค่นี้ เมื่อเทียบกับ “คนฆ่าสัตว์” ที่สังหารสัตว์มาหลายหมื่นตัว ยังคงแตกต่างกันอย่างมาก!

ในเวลานี้คังเสวี่ยฉวินเปิดปากพูด มองไปทางฉีเติ่งเสียน พูดอย่างไม่แยแส : “ฉีเติ่งเสียน แกอย่ามาพูดว่าตระกูลคังของพวกเรารังแกคนนะ ไม่ให้โอกาสพวกแก”

“ตอนนี้ฉันกำลังให้โอกาสแก หวังว่าแกจะรักษามันให้ดี อย่าละทิ้งความหวังดีของฉัน”

“ฉันคนนี้ น้อยอย่างมากที่จะให้โอกาสคนมากขนาดนี้”

ผู้ติดตามคนหนึ่งของคังเสวี่ยฉวินกระโดดออกมา ตะคอก : “คุณชายคังดูแลแกขนาดนี้ ยังไม่รีบคุกเข่าขอบคุณคุณชายคังอีก”

“แกเป็นห่วงภรรยามากไม่ใช่เหรอ เฉียวชิวเมิ่ง ตอนนี้ฉันต้องการให้เธออยู่ต่อหน้าทุกคน เปลื้องผ้าของตัวเองให้หมด หลังจากนั้นคลานมาที่เท้าของฉันเหมือนกับหมาตัวหนึ่ง” คังเสวี่ยฉวินเหลือบมองฉีเติ่งเสียนหนึ่งที หลังจากนั้นมองไปทางเฉียวชิวเมิ่ง พูดด้วยรอยยิ้มจางๆ

“ถ้าหากเธอถอดได้เร็วพอ คลานได้ดีพอ คำพูดที่พูดทำให้ฉันพอใจ อย่างนั้นฉันก็ไม่ใช่ว่าไม่สามารถยกมือขึ้นแล้วปล่อยเรื่องนี้ไป ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป”

“แต่ถ้าหากเธอถอดได้ไม่เร็ว คลานได้ไม่ดี อย่างนั้นไม่แน่ฉันอาจจะโกรธมากกว่าเดิม!”

ระหว่างที่คังเสวี่ยฉวินหัวเราะ เฉียวชิวเมิ่งเป็นภรรยาของฉีเติ่งเสียน เขาต้องการทำให้ฉีเติ่งเสียนเสียหน้า

เฉียวชิงอวี่พูดอย่างดุร้ายทันที : “เฉียวชิวเมิ่ง เธอยังไม่รีบทำตามสิ่งที่คุณชายคังพูดอีกเหรอ!”

สีหน้าของเฉียวชิวเมิ่งซีดขาว คิดไม่ถึงเลยว่า คังเสวี่ยฉวินจะเสนอเงื่อนไขที่เลวร้ายแบบนี้ออกมา

“อยากดูผู้หญิง กลับไปดูแม่ของแกสิ” ฉีเติ่งเสียนก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว พูดอย่างไม่แยแส

สายตาของคังเสวี่ยฉวินอดไม่ได้ที่จะเยือกเย็น พูด : “ปากสุนัขที่ไม่มีหูรูด ให้โอกาสแก แต่แกกลับไม่เอา ดูเหมือนว่า อยากให้ทุกคนตายทั้งหมดใช่ไหม!”

เฉียวชิวเมิ่งน้ำตาไหล พูดอย่างอับอาย : “คุณชายคัง.....ถ้าหากฉันทำได้ดีพอ สามารถปล่อยญาติพี่น้องของฉันไปได้ใช่ไหม”

“นี่มันก็ต้องดูอารมณ์ของฉันแล้ว” คังเสวี่ยฉวินเหลือบมองเฉียวชิวเมิ่งหนึ่งที พูด

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วอย่างเหลืออด เดินตรงไปทางคังเสวี่ยฉวิน.....