มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 480

ข่าวการเดิมพันระหว่างฉีเติ่งเสียนกับภู่ซิงซ่านถูกเผยแพร่ไปทั่วเมือง แม้แต่พนักงานฝ่ายเทียนไล่ยังรู้สึกว่าการเดินเกมของฉีเติ่งเสียนเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเข้าใจยาก

ซั่งซ่านเภสัชกรรมของภู่ซิงซ่านได้ผูกขาดกิจการไปเป็นจำนวนมาก การเดิมพันกับเขาในตอนนี้ แถมยังเป็นการเดิมพันด้วยเงินหนึ่งร้อยล้าน แบบนี้ไม่ได้เรียกว่ายกเงินไปถวายให้หรอกหรือ?

สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจยิ่งกว่าก็คือ ฉีเติ่งเสียนไม่ได้มาทำงานในวันต่อมา โดยบอกว่าจะเข้าไปเข้าพบพ่อของประธานหลี่...

หมอนี่ไม่ได้เอาจริงเอาจังกับหนึ่งร้อยล้านเลยจริงๆ!

เซี่ยงตงฉิงหน้าดำหน้าแดงหลังจากได้ยินข่าวนี้ แต่เธอก็ยังอดทนอดกลั้น เตรียมสังเกตก่อนหนึ่งสัปดาห์แล้วค่อยว่ากันอีกที

หลี่หลงอี้เห็น “ลูกเขย” อย่างฉีเติ่งเสียนก็ดีใจมากและต้อนรับเขาอย่างอบอุ่น จากนั้นจึงสอบถามเรื่องการเดิมพันระหว่างเขากับภู่ซิงซ่าน

ฉีเติ่งเสียนไม่คิดว่าข่าวจะถูกเผยแพร่ไปเร็วขนาดนี้ แม้แต่หลี่หลงอี้ก็ยังรู้

เรื่องนี้ถูกพูดถึงไปทั่วเมืองของจงไห่ บางทีภู่ซิงซ่านอาจจะคิดว่าชัยชนะอยู่ในกำมือเขาและกลัวว่าฉีเติ่งเสียนจะบิดพลิ้ว ดังนั้นจึงจงใจกระพือข่าวทำให้เขายากที่จะลงจากหลังเสือ

“เติ่งเสียน คิดไว้หรือยังว่าจะแต่งงานกับอวิ๋นหว่านเมื่อไร? ตอนนี้เธอก็ไม่ใช่เด็กๆ แล้ว ฉันว่าพวกเธอสองคนควรจะคิดกันได้แล้วนะ!” หลี่หลงอี้พูดขณะกำลังรับประทานอาหาร

“ครับ! ก็คิดไว้แล้วว่าจะรอตอนที่จัดการค่ายนี้เสร็จ” ฉีเติ่งเสียนชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะตอบอย่างเต็มปาก

เป็นไปไม่ได้ที่จะแต่งงาน แต่ท่าทีที่จริงจังนั้นยังเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องมี

แม้แต่หลี่อวิ๋นหว่านก็ยังพอใจมากที่เห็นท่าทีของฉีเติ่งเสียน เธอไม่มีความคิดเช่นนั้นในตอนนี้ ถึงอย่างไรอาชีพการงานของเธอก็กำลังเฟื่องฟู นอกจากนี้การหย่าระหว่างฉีเติ่งเสียนกับเฉียวชิวเมิ่งก็ยังผ่านไปไม่นาน ยังไงก็ต้องรอก่อน

ฉีเติ่งเสียนเดินทางไปที่กองพลที่แปดสิบเอ็ดอีกครั้งในตอนบ่าย จัดการฝึกซ้อมหลังกลับมาจากปีใหม่

ทันทีที่ออกมาจากค่ายฝึก ฉีเติ่งเสียนก็เห็นอวี้เสี่ยวหลงยืนอยู่ที่หน้าประตู

“นายพลอวี้มาแล้ว มาดูเร็วๆ เข้า!”

การปรากฏตัวของอวี้เสี่ยวหลงดึงดูดความสนใจของเหล่าทหารในกองพลที่แปดสิบเอ็ดทันที แต่ละคนมองเธอด้วยสายตาที่แทบจะเรียกได้ว่าเคารพนับถือสุดๆ

เมื่อเห็นฉีเติ่งเสียนเดินออกมา อวี้เสี่ยวหลงจึงพยักหน้าให้เขานิดหนึ่งและบอกว่า “ไปเดินเล่นกันหน่อยสิ”

ฉีเติ่งเสียนชะงักไปนิดหนึ่ง ไม่รู้ว่าทำไม แต่หลังจากที่ทั้งสองคนถูกกระสุนลูกเดียวกันยิงทะลุร่างกาย เขาก็ไม่นึกรังเกียจอวี้เสี่ยวหลงมากเหมือนเดิมอีกแล้ว

มีนักเขียนหญิงชื่อดังคนหนึ่งเคยกล่าวว่า วิธีเดียวที่ผู้ชายจะเข้าใจผู้หญิงได้ก็คือการเข้าไปในร่างกายของเธอ

ฉีเติ่งเสียนคิดว่าอาจเป็นเพราะกระสุนที่เปื้อนเลือดเขาลูกนั้นทะลุเข้าไปในร่างกายของอวี้เสี่ยวหลง... อืม... มันจะต้องเป็นเพราะเหตุผลนี้แน่ๆ!

“ผมควรจะทำความเคารพคุณไหม? ถ้าเป็นอย่างนั้นละก็ ลืมมันซะเถอะ” ฉีเติ่งเสียนเม้มปากและขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

“ไม่จำเป็น อย่าไปสนอะไรกับเรื่องเสียเปล่าพวกนี้!” อวี้เสี่ยวหลงกล่าวพลางส่ายหัว

หลังจากที่เอ่ยล้อเล่นไปแล้ว ฉีเติ่งเสียนก็เดินเคียงข้างไปกับอวี้เสี่ยวหลง

อวี้เสี่ยวหลงเป็นคนผอมสูง และแทบจะสูงเท่าๆ กับเขาเมื่อสวมรองเท้าบูตทหาร หากสวมรองเท้าส้นสูงเธออาจจะสูงกลบเขาเลยก็ได้

เสียงรองเท้าบูตทหารที่เหยียบลงไปบนพื้นนุ่มๆ นั้นดังคมชัดและน่าฟังเป็นพิเศษ

พวกทหารเห็นฉีเติ่งเสียนกับอวี้เสี่ยวหลงเดินไปด้วยกันก็อดอิจฉาไม่ได้ พวกเขาอยากจะไปแทนที่ฉีเติ่งเสียนเหลือเกิน

“คุณคือคนที่ท่านฟู่เลื่อนตำแหน่งให้ ดังนั้นตอนนี้จึงถือว่าเราเป็นคนค่ายเดียวกันแล้ว” อวี้เสี่ยวหลงกล่าว สีหน้าของเธอสงบ ไม่มีความรู้สึกเหมือนคนที่อยู่ในจุดที่สูงกว่าเหมือนเมื่อก่อนแล้ว