มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 591

“หึ คุณซุนมีความกล้าหาญและความมั่นใจจริงๆ ตอนนี้จัดการภู่ซิงซ่านได้แล้ว!”

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจ เขาคิดว่าแท่งไม้เล็กๆที่น่าขยะแขยงนี่ ตอนนี้ถูกเอาออกไปแล้ว เขาก็รู้สึกยินดีเล็กน้อย

ซุนอิ่งซู กล่าวว่า: “ถ้าไม่กำจัดหมาป่าตาขาวที่เลี้ยงไม่เชื่อง แล้วจะเก็บไว้ข้างตัวทำไมล่ะ? รอปีใหม่หรือไง?”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ: “คุณ มีอารมณ์ขันจริงๆ”

หลังจากพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นและพูดอย่างใจเย็น: “แม้ว่าไทอีเทควันโดจะมาก่อกวน ฉันก็จะไม่มีทางสู้กับฮันเฉิงจวิน”

“เพราะฉันเกลียดการถูกคนอื่นวางแผนไว้”

“แม้ว่าเฉินหยู่จะวางแผนอะไรไว้ แต่เธอก็ยังขอโทษ”

“คุณกำลังทำให้ฉันตายใจ แสร้งทำเป็นโอเคกับฉัน? เรื่องแบบจะเกิดขึ้นได้ยังไง?”

ซุนอิ่งซูเห็นว่าฉีเติ่เงสียนดูเหมือนจะโกรธมาก เธอก็ขมวดคิ้วและพูดว่า: “คุณฉี แผ่นป้ายนั้นสำคัญสำหรับฉันมาก มันเป็นสิ่งที่พ่อของฉันจดจำไปจนวันที่เขาไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว!”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “เดี๋ยวสามี เดี๋ยวเป็นพ่อ ชอบพูดถึงคนตายจริงๆ เวลาได้ยินรู้สึกรำคาญ!”

ซุนอิ่งซูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยความโกรธ: “คุณคิดว่าฉันอยากเป็นแบบนี้เหรอ? มันไม่ง่ายเลยสำหรับฉันในฐานะผู้หญิงที่ต้องเอาชีวิตรอดท่ามกลางหมาป่าตาขาวมากมายขนาดนี้”

ฉีเติ่งเสียนหันไปมองเธอแล้วพูดว่า: “สิ่งที่คุณมีตอนนี้ไม่ใช่ของคุณ แต่เป็นของตระกูลชุย ในเมื่อครอบครองแล้วมันลำบาก ทำไมไม่ลองปล่อยมันไปล่ะ?”

ซุนอิ่งซูเยาะเย้ย: “มันง่ายมากขนาดเลยเหรอ ? คำประชดประชันเช่นแบบนี้ จะเกิดอะไรขึ้นกับฉันถ้าฉันแสดงพลังของฉันออกมาบ้าง คุณเคยคิดเรื่องนี้บ้างไหม?”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวแล้วพูดว่า: “ผู้ที่ได้รับความจริงได้จะได้รับความช่วยเหลือมากขึ้น คนที่รับความจริงไม่ได้การช่วยเหลือก็น้อยลงไปอีก คุณซุน ฉันไม่ชอบตัวละครอย่างคุณมากนัก คุณมีแผนการมากเกินไป จากนี้ไปเราควรติดต่อกับกันให้น้อยลง!ความเป็นความตายของคุณก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันด้วยเช่นกัน”

หลังจากที่ซุนอิ่งซูได้ยิน ใบหน้าของเธอก็ซีดลง

ฉีเติ่งเสียนช่วยชีวิตเธอไว้สองครั้ง และยังแก้ไขปัญหาใหญ่ที่เกิดจากชุยเจิ้งเฮ่าไว้ด้วย

เธอรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองถือได้ว่าเป็นเพื่อนกัน แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่ฉีเติ่งเสียนพูดจะไร้ความปรานีขนาดนี้

“มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนในโลกที่ต้องการผูกมิตรกับฉัน และไม่เห็นมีใครนึกถึงคุณสักคน!” ซุนอิ่งซูพูดอย่างเข้มแข็ง

“คุณมีเพื่อนบ้างไหม? ทำไมถึงเป็นคนร้ายกาจขนาดนั้น?” ฉีเติ่งเสียนหันกลับมาและเยาะเย้ย

“เพื่อนแท้คือคนที่แสดงความจริงใจต่อกันและช่วยเหลือกันไม่ว่าเป็นหรือตาย”

“เฉินหยู่ก็เป็นนายทุนเหมือนกัน แต่ฉันเป็นเพื่อนกับเธอได้ แล้วคุณล่ะ?... จริงสิ ช่างมันถอะ”

ซุนอิ่งซู รู้สึกเพียงว่าคำพูดของอีกฝ่ายนั้นช่างโหดร้ายและบีบคั้นหัวใจทำให้หัวใจของเธอกระตุกจนแทบน้ำตาไหลออกมา

ซุนอิ่งซูกัดฟันแล้วพูดว่า: “ช่วยฉันแล้วยังไง? ฉันก็สุภาพจริงจังจริงใจกับคุณเหมือนกัน คิดว่าฉันต้องการแบบนี้เหรอ?”

“เพราะว่าคุณไม่ได้ซื่อสัตย์ตั้งแต่แรก” ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างสบายๆ ก่อนเดินไปที่ประตู

ซุนอิ่งซูรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยกับคำพูดของเขา แต่เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธเขาได้

หลังจากแยกจากซุนอิ่งซูแล้ว ฉีเติ่งเสียนก็รู้สึกสบายใจขึ้น เป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆ ที่ได้เอาผู้หญิงที่หยิ่งยโสคนนี้เข้าปาก!

ซุนอิ่งซูคงเศร้ามาสักพักแล้ว แต่มันเกี่ยวอะไรกับเขา? ผู้หญิงคนนี้วางแผนกำจัดเขาก่อน!

ฉีเติ่งเสียนไปพบกับเฉินหยู่ อวี้เสี่ยวหลงก็อยู่ที่นั่นด้วย พวกเขามาพบกันเพื่อรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน

ฉีเติ่งเสียนโทรหาหยางกวนกวนและผู้หญิงอีกสามคนที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์มากที่สุดมานั่งอยู่ที่โต๊ะ ทำให้ ฉีเติ่งเสียนรู้สึกอิ่มก่อนที่เขาจะกินอะไรด้วยซ้ำ

ในอดีต เมื่อเผชิญหน้ากับคนอย่างอวี้เสี่ยวหลงและเฉินหยู่ หยางกวงกวนคงจะรู้สึกเก็บตัว ไม่สบายใจ