มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 602

หยางกวนกวนได้ลงมือทำความสะอาดบ้านใหม่ด้วยตัวเองอีกครั้ง เอาขยะทิ้งไปไม่น้อย

เธอแขวนรูปของพ่อเธอไว้ตรงผังที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง แล้วประสานมือกัน ไหว้โค้งคำนับรูปพ่อเล็กน้อย

“พ่อ คุณไว้วางใจเถอะ ฉันจะไม่ถูกคนอื่นรังแกอีกแล้ว！” หยางกวนกวนคิดในใจ

“แน่นอน ยกเว้นแต่มีแค่ไอ้เหี้ยบางอย่างที่จะแกล้งฉัน..... ”

ฉีเติ่งเสียนจามแบบไม่มีเหตุผล และคิดต่อว่า หยางกวนกวนกำลังทำวิธีไว้อยู่หนิ ก็ไม่จำเป็นที่จะด่าตัวเองหรอกมั้ง？

หลังจากนั้น เขาคิดต่ออีก ต้องเป็นไอ้เซี่ยงตงฉิงไอ่ชั่วคนนั้นแน่จะใช้เวทมนต์อะไรไปเผาและระเบิดสวนหลังบ้านของฉันอีกล่ะ？

บ่นฉอด ๆ ประธานเซี่ยงก็รับผิดแทนเธอ

หยางกวนกวนไปจัดเก็บผ้าห่มกับที่นอนให้เป็นระเบียบ ปูผ้าปูที่นอนในห้อง ความจริงแล้วปูสองผืน เพื่อที่จะเป็นข้ออ้างให้คนบ้ากามบางคนที่จะเข้ามา

ฉีเติ่งเสียนก็เป็นคนที่นับถือมโนธรรม รู้ว่าอารมณ์หยางกวนกวนตอนนี้ไม่ดี ดังนั้น เกี่ยวกับเรื่องนี้เขาไม่พูดเลยแม้แต่น้อย

“เธออยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็กเลยหรอ สภาพแวอดล้อมหอมเย็นและอุ่บอุ่นดีนะ！ ”ฉีเติ่งเสียนยิ้มไป เดินไปรอบๆบ้านหลายรอบเลย

“ใช่แล้วล่ะ….อยู่มานานหลายปีน่ะ ในภายหลังถึงจะย้ายไปเรียนที่จงไห่ จริงๆแล้วเหลือจะทนกับการดูถูกเหยีดหยามมาก ”หยางกวนกวนอดไม่ได้จนยิ้มและพูดด้วยเสียงต่ำ

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวไปมา เอ่ย：“วันนี้เธอพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะไปหลุมศุพพ่อเธอเป็นเพื่อนนะ และไว้อาลัยด้วย ยังไงก็ตามเขาก็จะเป็นพ่อตาในอนาคตของฉัน”

หยางกวนกวนถุย เอ่ย：“อยากตายนักใช่มั้ย จะเป็นพ่อตาในอนาคตแล้วหรอ？

หยางกวนกวนตอบ：“โอเคโอเค ไม่ใช่พ่อตา งั้นก็เป็นพ่อตา โอเคแล้วหรือยัง？ ”

“……” ด้วยความที่หน้าไม่อาย หยางกวนกวนจนปัญญาแล้วเปิดประตูออกไปเดินตรงกลับห้อง

ฉีเติ่งเสียนอาบน้ำเสร็จ นอนเล่นอยู่ที่ห้อง ผ้าปูที่เตียงและเครื่องนอนมีกลิ่นเก่าๆนิดหน่อย กลิ่นไม่ค่อยพึงประสงค์เท่าไหร่ แต่ทว่าสำหรับเขาแล้วนี่ก็ให้แก้ขัดไปก่อน

วันนี้เขาไม่ได้อยากจะรบกวนอะไรหยางกวนกวน เห็นได้ชัดว่า ว่าหลังจากที่หยางกวนกวนห่างหายจากบ้านไปนานหลายปี คงต้องมีหลายอารมณ์แน่นอนที่ต้องจัดการให้เป็นระเบียบ

ถ้าหากว่าไปรบกวนเธอตอนนี้ อย่างงั้นก็ไม่ใช่คนบ้ากามแล้ว แต่เป็นไอ่เหี้ย

ฉีเติ่งเสียนได้ยินเสียงดังก่อนรุ่งสาง เปิดหน้าต่างออกไปดูสักหน่อย ก็เห็นหยางกวนกวนอยู่ที่ห้องเล็กๆลุกขึ้นมารำกระบี่ฝึกปรือฝีมือ

วันที่อากาศหนาวมาก รองเท้าผ้าใบสีขาวและกางเกงออกกำลังกายเจ็ดส่วนสีเทา ข้างบนเป็นเสื้อออกกำลังสเวตเตอร์สีขาว กำลังทำท่ามวย5องค์ประกอบอย่างพิถีพิถัน

“พรสวรรค์เป็นปัจจัยที่สามารถกำหนดความเป็นอยู่ของระดับนักรบที่จะบรรลุถึงได้อย่างแน่นอน แต่ว่าความพยายามสำคัญยิ่งกว่า อืม ฉันก็ต้องพยายามนอนแล้ว！”ฉีเติ่งเสียนดูเวลาพึ่งจะตี4เองนะ

เขาทำท่าทางหาวนอน กลับไปกรนหลับ นอนจนถึงประมาณ6โมง ทองฟ้าสว่างสลัวๆ และลุกขึ้นมา

หยางกวนกวนเวลานี้ฝึกฝ่ามือเสร็จแล้ว และกำลังฝึกฝีเท้า ขยันและพยายามมาก

“ยังฝึกอยู่อีกหรอ ขยันหมั่นเพียรจริงๆ….”ฉีเติ่งเสียนง่วงหนาวหาวนอน แล้วกลับไปหลับอีก

ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้เจ็ดโมงแล้ว หยางกวนกวนกลับมาจากข้องนอกด้วยมือที่ถือชามก๋วยเตี๋ยวร้อนๆสองชาม

ก๋วยเตี๋ยวเนื้อวัวสองชาม เพิ่มไข่และเนื้อ ใส่พริกและน้ำมันเยอะนิดหน่อย เช้าขนาดนี้มีก๋วยเตี๋ยวชามใหญ่เสริฟ รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง

“ยังตื่นไม่เร็วเท่าที่คุณลุกมารำฝึกวิชาเลย！ ”ฉีเติ่งเสียนกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อแล้วพูดง่ายๆ

“พรสวรรค์ไม่ดีก็ต้องพยายาม ”หยางกวนกวนพูด

“พรสวรรค์เธอไม่ดีล่ะก็ ทุกคนก็ไม่ต้องฝึกกันแล้ว ”ฉีเติ่งเสียนส่ายหัว

“นี่คือสิ่งที่เธอพูดกับฉัน！”หยวนกวนกวนถาม

ฉีเติ่งเสียนตอบ：“ฉันแค่ล้อเธอเล่น กลัวว่าเธอจะหลงตัวเองเกินไป ดังนั้นควบคุมเธอนิดหน่อย เข้าใจมั้ย？”