มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 603

วันนี้ พูดได้ว่าคือเหตุการณ์สำคัญสำหรับหยางกวนกวนที่จะเข้าสู่เส้นทางของการเป็นปรมาจารย์อย่างเป็นทางการ

ฉีงเติ่งเสียนนึกถึงความรุนแรงในอดีต เปลี่ยนกลายเป็นความอ่อนโยนเหมือนลมและฝนในฤดูใบไม้ผลิ หนึ่งกระบวนท่าหนึ่งครั้ง ทั้งหมดให้คำแนะนำอย่างรอบคอบ ทุกครั้งที่มีการเปลี่ยนแรง พวกเขาทั้งหมดจับมือและสัมผัสมันอย่างระมัดระวัง

“มีความรู้สึกและจิตวิญญาณที่กล้าหาญราวกับเจ้าอินทรี หยางกวนกวนฝึกเสร็จ พูดไปขำไป

“ออ ..... งั้นฉันเป็นคนที่มีจิตใจกล้าหาญเอง！”ฉีเติ่งเสียนตอบ

หยางกวนกวนตะลึง

ฉีเติงเสียนพูดไปยิ้มไป

ชั่วครู่นึงผ่านไป หยางกวนกวนสมาธิกลับมา ด่าว่า：“เหลวไหล เธอคือเจ้าอินทรี！ไม่ใช่ เธอคือกระบะทราย！”

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังออกไปข้างนอก เวลาประมาณสิบโมงแล้ว

หลังจากที่ไปร้านค้าขายเครื่องเซ่นไหว้โดยเฉพาะ แล้วซื้อเทียนกับกับกระดาษขี้ผึ้งและอื่นๆ จากนั้นก็ตรงไปยังที่สถานที่ฝังศพของหยางจื้อ

บรรพบุรุษของตระกูลหยางซื้อที่ดินนอกเขตชานเมืองโดยเฉพาะ สมาชิกในตระกูลหยางรุ่นต่างๆ ทุกคนถูกฝังอยู่ที่นี่

ขณะที่หยางกวนกวนขึ้นเขา ก็ได้หายใจเข้าลึกๆ พูดเคร่งขรึม：“พ่อ ฉันกลับมาหาคุณแล้วนะ！”

ฉีเติ่งเสียนมีแววตาอ่อนโยน อดไม่ได้ที่จะคิดถึงความอบอุ่นของพ่อแม่

โชคดีที่แม่ของเขาเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน ไม่ใช่อ่อนโยนที่ถูกใครก็ได้รังแก แต่เป็นคนทีคิดอย่างละเอียดด้วยความคิดที่ผู้อื่นคาดเดาไม่ได้เสมอ และเป็นคนที่มองทุกสิ่งด้วยความเมตตาเสมอมา

ความอบอุ่นแบบนี้ ทำให้เขายืนหยัด ดังนั้น สิบปีที่ผ่านมาของการพัดพลากจากกันไม่ทำให้เธอรู้สึกล้มเหลว แต่กลับใช้ชีวิตอย่างจริงจังและรอคอยจนมาถึงวันนี้

“ที่นี่ก็คือหลุมศพบนภูเขาที่ตระกูลหยางซื้อทิ้งไว้เมื่อหลายปีที่แล้ว หลุมศพบนนั้นทั้งหมดล้วนเป็นของตระกูลหยาง พ่อของฉันถูกฝังข้างหน้านิดหน่อย ” หยางกวนกวนเดินไปข้างหน้าและพูดไปด้วย

ฉีเติงเสียนรู้สึกตัวถึงบางอย่าง ทุกครั้งที่หยางกวนกวนก้าวไป การหายใจเป็นไปตามจังหวะเป็นการสร้างความรู้สึกที่ยอดเยี่ยม จุดที่ออกแรงของสองขาคือสะโพก แม้แต่กระดูสันหลังก็สั่นตามไปด้วย

การสั่นสะเทือนแบบนี้ไม่ใช่“การสั่นแบบผ่อนคลายหรือจริยธรรมการต่อสู้ ”แต่มันคือการสั่นสะเทือนกล้ามเนื้อโครงกระดูกด้วยตัวมันเอง ทำให้ตัวเองสั่นสะเทือนออกไป ทำให้ท่าทางเปลี่ยนเป็นผ่อนคลาย มีสัดส่วนเท่าเทียมกัน

“อัจฉริยะ ” ฉีเติ่งเสียนในใจอดไม่ได้ที่จะครุ่นคิด ขณะที่เขาเข้าใจวิธีการเดินแบบนี้แล้ว ก็ได้ฝึกมาสามปีกว่าแล้ว

ทันใดนั้น หยางกวนกวนหยุดเดินแล้ว หลังจากนั้น ร่างกายของเขาสั่นเทาขึ้นมา

ฉีเติ่งเสียนเห็นดังนั้น ด้านหน้าที่ว่างเปล่ามีหลุมศพปรากฎขึ้นมา ป้ายศิลาหลุมศพก็หักและแตกออกเป็นชิ้นๆ ถูกฝังอยู่ในดิน

เดิมทีสุสานของหยางจื้อยู่ที่นี่ แต่ถูกขุดไปแล้ว และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโลงศพถูกขโมยไปที่ไหนแล้ว

“ข่างโชคร้ายจริงๆ ไม่คิดว่าเรื่องการขุดหลุมศพจะตกมาอยู่ในมือของพวกเราแล้ว！”ในเวลานี้เอง มีเสียงดังกลับมา

“ใช่แล้ว...หยางจื้อคนนี้เป็นแค่คนโง่คนนึง การขุดหลุมศพของเขามันซวยจริงๆ！ ”มีอีกหนึ่งเสียงพูดคล้อยตามมา

“ฉี่ไว้ในหลุมศพของเขาสักหน่อย ถือว่าเป็นการขยัดสิ่งชั่วร้าย กำจัดโชคร้าย！เกรงว่าคนรุ่นต่อไป พวกเขาล้วนแปดเปื้อนด้วยความโง่เขลาของชายคนนี้ ”

“มีเหตุผล ถ้าไม่งั้นพรุ่งนี้ฉันจะฆ่าสุนัขสีดำ และนำเลือดสุนัขสีดำมาเททิ้ง”

“ฉันคิดว่าดี ฉันกลัวจริงๆที่จะปนเปื้อนเคราะห์ร้ายของไอ้คนนี้ และมันอาจแพร่เชื้อให้ลูกหลานของตัวเอง ”

“คุณคิดมั้ยว่าคือลูกสาวของหยางจื้อนี่ จริงๆเลย ทรัพย์สินไม่ควรเป็นของเธอตั้งแต่แรก กลับจงใจไม่ยอมคืนให้ตระกูลหยาง ตอนนี้กลับตกมาเป็นหลุมศพของพ่อที่ถูกขุดเอาไป ”

ทั้งสองคนคุยไปคุยมา จนถึงโพรงหลุมศพ

ร่างกายของหยางกวนกวนสั่นแล้วสั่นอีก ขอบตากลายเป็นสีแดง เขาคิดไม่ถึงว่า ตระกูลหยางจะทำได้ดีเยี่ยมขนาดนี้！

เพื่อขับไล่เขาไปสู่การตายเร็วที่สุด แม้แต่พ่อของตัวเองที่เสียชีวิตไปก็ยังไม่ปล่อย！