มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 606

ฉี่ปู้อวี่เป็นชายสัยกลางคนที่พูดไม่ได้ จากที่คนนอกดูแล้ว เขาเป็นคนที่แปลก

จ้างหางเปียเป็นชายวัยกลางคนที่ไว้ผมยาวแล้วเปียเป็นหางยาว จากที่คนนอกดูแล้ว เขาก็เป็นคนที่แปลกเหมือน

คนแปลกทั้งสองคน ในวันนี้ เกิดความคาดหมายของทุกคน กำลังเผชิญหน้ากัน

เป็นฉี่ปู้อวี่ที่มาหาถึงที่

ในใจหมาป่าโลภแอบพูดไม่ออก"ครั้งนี้แหล่ะเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น หัวหน้าใหญ่ต่อสู้กับเทพพิทักษ์ตระกูลจ้าว ไม่รู้ว่าใครจะมีชีวิตรอดอยู่ได้?"

ใจของเขาตอนนี้ไม่กล้ามีความคิดที่ไม่ดี เพื่อไม่ให้ทั้งสองคนจับได้ ถึงตอนนี้เริ่มจากการฆ่าคนนก่อนคงเป็นเรื่องที่ไม่ดีแน่

ที่เขามีชื่อว่าหมาป่าโลภ เป็นเพราะบุคลิกบูดบึ้งของเขา และยังมีความโลภมาก ตราบใดที่มีโอกาศ ก็จะยื่นมือทันที

"ปีก่อนที่อยู่ตี้ตู ไม่ได้ฆ่าคุณให้ตาย นี่เป็นคนเสียดายทั้งชีวิตของฉัน!"จ้าวหางเปียมองดูฉี่ปู้อวี่ กล่าวอย่างจริงจัง"ให้คุณได้ฆ่าคนไปมากมาย เป็นคนผิดของฉัน"

ฉี่ปู้อวี่หัวเราะเสียงดัง เผยให้เห็นฟันขาวสว่างสองแถว มือใหญ่ผอมบางยกขึ้นช้าๆ วางไปข้างหน้า

ขณะที่ทานหลางคิดว่าเขาจะทำท่าทางบางอย่าง นิ้วกลางฉี่ปู้อวี่ดีดขึ้นมา ตรงหน้าของจ้าวหางเปียเต็มๆ!

"ไม่แปลกใจเลยที่เป็นพ่อของรองหัวหน้า นิสัยเหมือนกันเลย....."หมาป่าโลภคิดในใจ

ใบหน้าของจ้าวฟางเปียไม่เปลี่ยน เพียงแค่มองฉี่ปู้อวี่อย่างเย็นชา กล่าวนิ่งๆ"หากคุณเต็มใจยอมจำนนต่อตระกูลจ้าว ฉันสัญญาได้ว่า ให้คุณกลับตี้ตูได้ ให้คุณได้เจอกับจ้าวซือชิง!"

ฉี่ปู้อวี่ส่ายหัว เก็บนิ้วกลางกลับ ยกนิ้วโป้งขึ้นมา แล้ว ค่อยๆหมุนข้อมือ

"คุณหาที่ตายเอง ถึงฆ่าคุณตาย ก็ไม่มีใครพูดอะไรได้!"จ้าวหางเปียก้าวออกจากลานเล็ก เส้นเปียด้านหลังหัวปลิวขึ้น กลิ่นไอของทั้งตัว ระเบิดถึงจุดสูงสุดในทันที

ฉี่ปู้อวี่ไม่ได้ขยับดั่งเทพ ดูเหมือนเทพเจ้บนศาเจ้าจริงๆ โดยไม่สนใจทุกสิ่งตรงหน้า

จ้าวหางเปียเริ่มผสานมือ เป็นท่าใช้หมัดพัวพันทงงเป้ย ลมหายใจทั้งหมดถูกจดจ่ออยู่ที่เดียว ไม่มีข้อบกพร่องใด

ฉี่ปู้อวี่ยกมือหน้าขึ้น ถูเท้าขาวไปข้างหน้า เพื่อทำท่าหมัดสิงอี้

ฉี่ปู้อวี่ริเริ่มมาเอง ดังนั้น เขาจะเป็นคนเริ่มก่อน!

ฝีเท้าของเขาเเตะลงพื้น รองเท้าระเบิดออกทันที ร่างทั้งร่างเต็มไปด้วยสปริง เสียงดังปังก้มาถึงด้านหน้าของจ้าวหางเปีย สองตาลืมขึ้น เหมือนเสือที่ถูกปลูกให้ตื่นตอนนอน!

แวดตาของจ้าวหางเปียเฉียบคมทันที สบตากับฉี่ปู้อวี่ ร่างกายมีปฏิกิริยาตอบสนองจากจิตใต้สำนึก

"ท่าหมัดแยกเสือ!"จ้าวหางเปียตัดสินเทคนิคการชกมวยของฉี่ปู้อวี่ทันที ทันใดนั้นเขาก็ยกเเขนขวาขึ้น แล้วเหยียดไปข้างหน้า

หมัดของฉี่ปู้อี่กระเเทกไปที่แขนผอมของจ้าวหางเปีย เสียงดังต้าง มีเสียางสะเทือนของเหล็กระทบกัน ให้ความรู้สึกแปลกประหลาด

ฉี่ปู้อวี่หมัดแรกพลาด และใช้เท้ากระเข้าไปทันที ตามด้วยยกแขนขวาขึ้น กระแทกพื้นด้วยส้นเท้า มีเสียงระเบิดด้วยแรงถีบที่น่าสยดสยอง ปล่อยหมัดออกไปอย่างนุ่มนวล ยัดไปที่หน้าอก!

"ซี๊ด......"

หมาป่าโลภที่อยู่ข้างๆเห็นแล้วกัดฟันเริ่มรู้สึกเย็นๆ ถ้าเป็นตัวเองที่รับหมัดนี้ คงจะสะเทือนจนกระดูกสั่นไปหมด แม้แต่คงจะสั่นจนร่วงหมด

จ้วหางเปียกลับไม่หลบไม่ถอย หมุนแขนขวาง กหมัด แล้วกระแทกกให้ล้มลง!

"ปัง!"

เป็นการเผชิญหน้ากันอีกครั้งที่ไม่ยอมจำนนเลย!