มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 615

ฉีเติ่งเสียนได้ยินคำนี้ของหยางกวนกวนก็อดไมได้ที่จะหัวเราะ เธอนับวันยิ่งเหมือนนักสู้ขึ้นมาจริงๆแล้ว มีใจที่จะแก้แค้นให้ตัวเอง

การพบปะกันเมื่อครู่นี้ แขนได้รับการบาดเจ็บจากการกระแทก เขารีบคิดที่จะกลับมาแก้แค้นเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันทีเมื่อเขาเก่งกังฟูแล้ว

แต่ทว่า ชั่วครู่ขณะ หยางกวนกวนอยากจะเผชิญหน้ากับหม่าซีหลงผู้มีฝีมือสูงคนนี้ ก็ยังที่จะยากไปหน่อย ต่อให้จะเป็นการใช้เล่ห์เหลี่ยมที่ใช้เอาชนะหลินเทียนหยางก็ไม่มีทาง

หม่าซีหลงตอบอย่างเย็นชา：“ลงมือเถอะ ให้ฉันดูหน่อย คุณมีคุณสมบัติแค่ไหนถึงบ้าขนาดนี้！”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะพร้อมกับ ขยับขา ใช้ท่าเท้าแปดทิศ แต่ที่เดินคือเส้นตรง คล้ายราวกับหดเหลือแค่หนึ่งนิ้ว พริบตาเดียวก็ไปอยู่ที่หน้าของหม่าซีหลง！

ทันทีที่เขาเข้ามากใล้ ยกมือทั้งสองขึ้น ใช้หมัดต่อเนื่องกระแทกโจมตีเข้าไปอนุภาพรุนแรงราวกับพายุที่รุนแรง！

หม่าซีหลงเห็นฝีเท้าแปลกๆนี้ ตกใจเป็นอย่างมาก นอกจากนี้หมัดทั้งสิบก็โดนเข้าที่ศรีษะรวมถึงหน้าในคราวเดียว” อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนอยู่ชั่วขณะ

หม่าซีหลงก้าวถอยออกมา หลบไปมากกว่าสิบหมัดติดต่อกัน แต่หมัดที่ปล่อยออกมาก็ตามทัน เขาจึงรับมืออย่างหนักทันที！

ความเร็วหมัดของฉีเติ่งเสียนไวมาก แต่การป้องกันของหม่าซีหลงก็รัดกุมอย่างมาก

ฉากนี้ เมื่อดูเข้าไปมันสนุกครึกครื้นมาก หมัดของทั้งสองคนประทะกันในอากาศเสียงดังปังปังปังไม่หยุด ต่อสู้ได้ยอดเยี่ยมติดต่อกัน

“ใช้ท่าเท้าแปดทิศ ในมือใช้ท่าหย่งชุน？！”หม่าซีหลงมองแล้วรู้สึกสับสนเล็กน้อยอยู่พักนึง

ฉีเติ่งเสียนนึกไม่ถึงว่า“ฝีมือจะร้ายกาจ” หวดแขนหนึ่งที หมัดเหมือนปากนกกระเรียน เจาะบริเวณระหว่างคิ้วของหม่าซีหลง！

หม่าซีหลังสกัดกั้นทันทีด้วยการกางแขน และเพิ่มแนงเป็นเท่าตัว หยุดแขนของฉีเติ่งเสียนไว้ได้ ห้านิ้วกางออกพร้อมกัน ก็ได้รัดเส้นเอ็นเอาไว้！

“ไทเก๊กท่าแข็งแกร่งนี้ค่อนข้างน่าสนใจ ”ฉีเติงเสียนอดไม่ได้ที่จะคิดในใจ แขนของเขาสั่น อ่อนเหมือนกับเส้นก๋วยเตี๋ยว กระดูกเหมือนงูทันใดนั้นก็หดลงกลับมา

ต่อมา ขาของเขาขยับ เหยียบตำแหน่งดิน ปล่อยหกหมัดต่อเนื่อง ทุกๆครั้งคือการยิงปืนนอกรีต

ฝ่ามือแปดทิศนี้ปลิ้นปล้อน มันคือการโจมตีแบบยิงปืนนอกรีต ฝ่ามือหกสิบสี่ทิศ รวมกันขึ้นมา มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

หม่าซีหลงกลับไม่ลุกลี้ลุกลน จังหวะขาขยับต่อเนื่อง เขาและฉีเติ่งเสียนเดินไปสองรอบติดต่อกัน ณช่วงเดียวกัน มีฝ่ามือที่มีขั้นตอนอย่างเป็นระเบียบผ่าออกให้หมดสิ้นไปคล้ายราวกลับฝ่ามือมีด

“เขากลัวว่าไทเก๊กของฉันจะแข็งแกร่งเกินไป ตัวเองรับไม่ไหว ดังนั้นอยากใช้ฝ่ามือแปดทิศมาสู้กับฉัน？จะง่ายแบบนี้ที่ไหนกัน！”ทันใดนั้นหม่าซีหลงหัวเราะเหมือนกับมีแผนภายในใจ หนึ่งวงสวิงของแขน สั่นบัดการตบของหมัดฉีเติ่งเสียน ก้าวไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน

การเข้ามาของเขา กระทืบพื้นอย่างรุนแรง สั่นสะเทือนมีเสียง หึ่งหึ่งไปทั้งห้องโถงใหญ่ ทุกคนรู้สึกราวกลับว่าเกิดแผ่นดินไหว！

ใบหน้าที่ซีดลงอย่างน่าเวทนา รู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ กำลังของคนนี้น่ากลัวถึงขนาดนี้ได้ยังไง？

ตรงหน้าของหม่าซีหลงดูเหมือนจะไม่ใช่มนุษย์ แต่กลับเป็นปีศาจในร่างของมนุษย์！

ด้วยสถานการณ์ที่ก้าวไปข้างหน้านี้ ขาหม่าซีหลงเกิดการบิด แรงทั้งหมดจะอาศัยขาและไหลตรงไปยังแขน

“คุณกลัวว่าฉันจะรุนแรงกับคุณหรอ งั้นฉันจะบังคับให้คุณแข็งกร้าวกับฉัน！”ทั้งหน้าของหม่าซีหลงเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมหมัดที่พุ่งชนมาตรงๆ“หมัดทะลุฟ้า” พุ่งไปที่คางของฉีเติ่งเสียนตรงๆ

หยางกวนกวนเห็นสิ่งนี้ กลับเข้าใจบ้างเล็กน้อย

“ของเขา《การต่อสู้ภาคปฏิบัติ》มันถูกเขียนไว้ ผู้มีฝีมือแข่งขันกันเอง มุ่งเพื่อชัยชนะ”

“เมื่อกี๊หม่าซีหลงประทะกันอย่างรุนแรงกับฉันโดยใช้ไทเก๊ก ในตาของเขา ดังนั้นฝ่ามือแปดทิศที่ปล่อยออกมา มีรูปแบบคล้ายราวกับหยิน ทำให้หม่าซีลงคิดไปว่าเขาไม่กล้าเผชิญหน้ากันอย่างรุนแรงตรงๆ”

“ตอนนี้ หม่าซีหลงตกเข้าไปอยู่ในกับดักวรยุทธ์แล้ว เขาระเบิดพลังทั้งหมดออกมา มันคือกับดัก”

หม่าซีหลงกระทบไปที่ฝ่ามือ！

ทันทีที่ทั้งสองประทัน กล้ามเนื้อของกันและกันต่างขยายออก เกือบจะเปิดแขนเสื้อออก มีเสียงระเบิดออกมา ยิ่งทำให้หนวกหู

มันใกล้มาก รู้สึกเจ็บถึงแก้วหู สองตาสีดำ จัดการทำให้ทั้งสนามเกือบจะหูหนวกไป！

หม่าซีหลงดันลิ้นขึ้นไปยังบนเพดานปาก อมลมไว้ในปาก หลังจากลมตันเถียนแน่วแน่ ระเบิดออกมาทันที！

ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างดูถูก ฝ่ามือทั้งหมดอ่อนลงทันที เหมือกับใบหญ้าที่หยุดหมัดของหม่าซีหลงได้ทั้งหมด

“วิชาลับแปดทิศ ลิ้นวัวรอบหญ้า？！”หม่าซีหลงรู้สึกหนังศรีษะชา ยากที่จะคาดเดา

ฉีเติ่งเสียนใช้พลังที่รุนแรงขนาดนี้ และกลายเป็นพลังงานที่อ่อนโยนเช่นนี้ คาดไม่ถึงว่าจะไม่มีการเฉื่อยแม้แต่นิด แม้จะราบรื่นอย่างหน้าประหลาดใจ มีความรู้สึกที่ขัดจากหลักการของศิลปะการต่อสู้ด้วยซ้ำ！

พลังหมดของหม่าซีหลงถูกฉีเติ่งเสียนหยุดชะงัก ทั้งหมดระเบิดออกไปแล้ว ตอนนี้ คนไม่ต้องงการที่จะเผชิญหน้ากับเขาต่อไป และใช้เล่ห์เหลี่ยมแล้ว

หม่าซีหลงรู้สึกว่ากำลังฟ้าหมุน ไม่มีเวลามาคิด ถูกฉีเติ่งเสียนคว้าข้อมือของเขาและโยนทิ้งไป

เขารีบฟื้นฟูสมดุลอย่างรวดเร็ว บินไปแค่ห้าเมตรกว่า รีบยืนอย่างมั่นคงทันที ช่วงเวลาที่ตกลง นั่งท่าม้าเอวต่ำ กอดตันเถียนตรงสะโพก

แต่แค่ลืมยกเปลือกตาขึ้น ก็เห็นร่างกายของฉีเติ่งเสียนนั่งลงไปครึ่งนึง สองขาที่ยาวเปรียบเสมือนแมงมุมยักษ์ ขยับไปมาซ้ายขวา ทั้งคนเหมือนกับแมงมุมที่เกาะอยู่บนผิวน้ำ！

“ตูม！ ตูม！ตูม——”

ในช่วงพริบตาเดียว ระยะห่างห้าเมตรไม่เห็นในทันที ฉีเติ่งเสียนได้ใช้กระบวนท่าศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสานที่ได้เรียนมา ผสมกับเทคนิคร่างมังกรที่คิดค้นขึ้นมาเอง“จังหวะก้าวบิน“พริบตาเดียวติดอยู่ตรงหน้าของหม่าซีหลง！