มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 660

รองหัวหน้าใหญ่ได้รับบาดเจ็บแล้ว อีกทั้งยังเป็นแผลภายใน”

หลังจากถึงโรมแรม ปีศาจราตรีพูดด้วยความดีใจฮึกเหิม ราวกลับเจอโอกาสบางอย่างอย่างนั้น

คนฆ่าสัตว์ไร้สีหน้ามองดูเขา สีหน้าเย็นชา

ผีพยาบาทถือลูกประคำไปรอบๆ ลูกตาหมุนไปเรื่อยๆไม่หยุด ในปากบ่นพุทธคัมภีร์ฉอดฉอดฉอด

ปีศาจราตรีพูด：“นี่ก็เป็นโอกาสที่ดี ต้องการที่จะทรยศหรือไม่？เขาในตอนแรกทรมานเราอย่างน่าอนาถ โอกาสในการล้างแค้นมาแล้ว！”

นักฆ่าสัตว์พูดขรึมๆ：“ไอ้โง่！”

ผีพยาบาทไม่ได้พูดอะไร

ปีศาจราตรีโมโหและพูด：“ไอ้เจ้าอ้วน นายพูดอะไรน่ะ เชื่อฉันมั้ยฉันฆ่านายได้！”

นักฆ่าสัตว์ยิ้มสุขุม พูดต่อ：“ใช้สมองหมูของนายคิดให้ดีๆหน่อยมั้ย พวกเราร่วมมือกันจัดการรองหัวหน้าใหญ่ ถ้าอย่างงั้นจะเป็นยังไงล่ะ？”

ปีศาจราตรีพูด：“แน่นอนว่าเราเป็นอิสระแล้ว！”

“งั้นเจ้านายใหญ่ล่ะ？”นักฆ่าสัตว์ถาม

ปีศาจราตรีตะลึง หลังจากนั้นพูดอ้ำๆอึ้งๆไปชั่วขณะและตอบ ：“อา......ก็ใช่อา ยังมีหัวหน้าใหญ่อีกล่ะ.......”

นักฆ่าสัตว์พูด：“เมื่อรองหัวหน้าใหญ่มีอันเป็นไป เดาว่าหัวหน้าใหญ่สามารถแยกศพได้อย่างโหดเหี้ยม！นอกซะจากว่า นายมีความสามารถพอที่จะฆ่าหัวหน้าใหญ่และรองหัวหน้าใหญ่ตายด้วยกัน แน่นอนฉันลุยกับนาย”

ปีศาจราตรีมุมปากชักกกระตุกสองสามครั้ง ความยากนี้เยอะเกินไปแล้ว

ผีพยาบาทพูด：“ฉันได้ยินหมาป่าโลภพูด เจตนาและรูปหมัดของหัวหน้าใหญ่ ฝึกบรรลุถึงระดับเปลี่ยนเซียนแล้ว อีกอย่าง สามารถตีไหว้กังออกมาได้”

คอของปีศาจราตรีหดลงแล้ว พูด：“คิดว่าเมื่อกี๊ฉันไม่ได้พูดอะไร ฉันมันไอ้โง่！”

นักฆ่าสัตว์พูด：“บอกว่านายคือไอ้โง่ยังไม่เชื่ออีก ตอนนี้ยอมรับแล้วหรือยัง？”

ปีศาจราตรีโมโหพูด：“ฉันสามารถบอกตัวเองได้ แต่นายไม่ได้ นายลองพูดอีกครั้งซิ ไอ้เจ้าอ้วน？”

นักฆ่าสัตว์ยิ้มแบบไม่ยิ้มแล้วพูด：“ฉันจะพูดถึงนายแล้วยังไง？ถ้านายไม่สบายใจ ฆ่าฉัน ฆ่าฉันไม่ตาย พรุ่งนี้ฉันก็จะไปบอกความคิดของนยให้กับรองหัวหน้าใหญ่”

ปีศาจราตรีพูดแบบลุกลี้ลุกลน：“หยุดหยุดหยุด ฉันมีหนึ่งเรื่องจะประกาศ！”

สองคนมองไปที่เขา

“ฉันคือไอ้โง่！！！”ปีศาจราตรีตะโกนเสียงดัง

นักฆ่าสัตว์พอใจจนพยักพยักหัว นอนราบไป พูด：“รู้แล้วก็ดี”

หน้าปีศาจราตีโกรธจัด

ผีพยาบาทกลับพูด：“ถ้าไม่ฆ่ารองหัวหน้าใหญ่ แล้วค่อยคิดหาทางกำจัดหัวหน้าใหญ่ ร่วมมือด้วยกัน มีความหวัง”

“อย่าปล่อยให้บุคลิกที่สองออกมาบ่อย ไม่อย่างนั้นมันไม่เกี่ยวกับฉันถ้าวันหนึ่งคุณต้องตายจริงๆ คุณตายไม่ได้ไม่ต้องรีบร้อน แต่ไม่ต้องมาดึงพวกเราไป！”นักฆ่าสัตว์พูดด้วยความดูถูก ร่างกายอ้วนท้วมหันกลับมา

พวกไม่กี่คนนี้ ปล่อยใครออกไปก็ได้ นั่นเป็นหายนะครั้งใหญ่ที่สามารถทำให้โลกพลิกคว่ำได้ แต่ถ้ารวมตัวกัน ก็กลายเป็นตัวตลก

ฉีเติ่งเสียนไม่ค่อยสนใจทัศนคติของสามคนนี้ ขอเพียงแค่สามคนนี้ไม่ไปก่อเรื่องที่ไหน อย่างงั้นก็ไม่สนใจพวกเขา

แต่ทว่าทั้งสามคนนี้อยู่ด้วยกัน ก็ทำใหเกิดความสัมพันธ์ยอดเยี่ยมที่มีจำกัด ควบคุมกันและกัน มันไม่เลอะเทอะ

ฉีเติ่งเสียนไม่กี่วันนี้ตลอดเวลาพยายามเพื่อจะจัดการตัวเอง จนกระทั่งซื้อยาสมุนไพรมาต้มกิน

เห็นฉีเติ่งเสียนนั่งอยู่ในลานบ้านต้มยา หยางกวนกวนหน้าเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด

“คุณไม่ต้องคิดเยอะแล้ว ร่างกันฉันดีเป็นสองเท่า นี่คือยาที่ใช้รักษาภายใน！”ฉีเติ่งเสียนมองไปที่สีหน้าของหยางกวนกวนที่ไม่สบายใจขึ้นมาทันที

“อ้อ ฉันยังคิดว่าคุณอ่อนแอแล้วสินะ ”หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ตอนนี้รอยยิ้มที่อบอุ่นพวกนี้ เขาก็สามารถยิ้มออกมาได้

ฉีเติ่งเสียนสีหน้าดำขึ้น พูด：“เมื่อกลางคืนเมื่อวานก็ไม่รู้ว่าใครปฏิเสธปฏิเสธฉัน”

ฉีเติ่งเสียนตบเบาๆที่หัว เรื่องนี้ลืมไปแล้วจริงๆ

เขามีความคิดที่อยากจะรับกองกำลังเก่าจากโมตูหลงเหมิน แต่หลังจากที่พูดไปแล้ว กลับไม่มีการดำเนินจริง เป็นไปไม่ได้ที่ผู้คนจะจ้องมองและฟังภาพวาดของเขาใช่ไหม?

ฉินถางหู่จริงๆแล้วเป็นคนที่สวยงามมาก รูปร่างที่เกินจริง แต่หลังจากฉีเติ่งเสียนคุ้นเคยกับคลื่นพายุที่ปั่นป่วนของหยางกวนกวน ก็รู้สึกว่าผู้หญิงทุกคนไม่เพียงแต่คลื่นลมสงบเงียบแล้ว

“ฉันรู้แล้ว รอฉันดื่มยาถ้วยนี้เสร็จพวกเราก็ไปกัน”ฉีเติ่งเสียนคิดแล้วคิดอีก เอ่ยขึ้น

ฉินถางหู่อดไม่ได้ที่จะมึนงง พูด：“ช่วงนี้คุณไม่สบายหรอ？หรือว่าได้รับบาดเจ็บ”

ฉีเติ่งเสียนสองตาจ้องมอง พูด：“อย่างงั้นจะถามทำไมเยอะ！”

ขณะที่เขาเทซุปยา ฉินทางหู่เห็นเก๋ากี้ไม่กี่ลูก ดวงตาที่สวยงามอดไม่ได้ที่จะลืมตาเบิกกว้างทันที

“พบเจอคนที่มีฝีมือสูง ก็อ่อนแอได้！ แต่ทว่า ถ้าหากว่าฉันคือผู้ชาย ใช้เวลาอยู่กับเลขาหยางคนนั้นทุกวันล่ะก็ เป็นไปได้มากที่จะควบคุมไม่ได้”ฉินถางหู่อดไม่ได้ที่จะคิดในใจ

ฉีเติ่งเสียนดื่มยาถ้วยนี้หมดอึกๆๆยาลับของตระกูลซุนนี้ รู้สึกว่า มีชีวิตชีวาสองเท่า ยามันดีฉันก็ดี

“ไปกัน ไปคิดบิลกันไป！”เขาลุกขึ้นมา รู้สึกว่าฟ้าสว่างไสวแล้ว ฝนหยุดแล้ว รองหัวหน้าใหญ่ดีขึ้นแล้ว

ฉินถางหู่รีบตามจังหวะของฉีเติ่งเสียนอย่างเร่งรีบ หลังจากออกจากสวนก็พูดว่า：“เมียน้อยสามคนกำลังสู้กับสุนัขในสนามของตระกูลเจิ้ง......ต่อสู้กับสุนัขทำเงินได้ทุกวัน มันเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมที่เติบโตเร็วที่สุดในบรรดารายได้สีเทาของตระกูลเจิ้ง”

ฉีเติ่งเสียนพูด：“เมืองโมตูสมควรที่จะเป็นเมืองใหญ่จริงๆ นึกไม่ถึงว่าแม้แต่สนามต่อสู้กับหมาก็มี？น่าสนใจอ่า เธอขับรถนำทาง พวกเราไปดูกัน

ฉินถางหู่พูด：“คุณต้องการโทรหาพี่น้องบ้างไหม？ยังไงนั่นก็คือฐานตระกูลเจิ้ง ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่อง”

ฉีเติ่งเสียนจับจับไปที่ใจของตัวเอง รู้สึกเหมือนกับว่าภายในของตัวเองนั้นหายดีไม่น้อยแล้ว

“คิดหนี้กับผู้หญิงคนนึง ยังเรียกว่าคน หน้าไม่อายบ้างหรอ？”ฉีเติ่งเสียนสงสัย หลังจากนั้นพูดด้วยความไม่สบายใจ

ฉินถางหู่ไม่กล้าพูดมาก หลังจากขึ้นรถ ขับรถนำทางฉีเติ่งเสียน ไปยังเวทีต่อสู้สุนัขของตระกูลเจิ้งโดยตรง