มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 682

ตอนนี้ฉีเติ่งเสียนได้กลับคืนมา เขาคิดว่าซุนอิ๋งชูไม่น่าจะเป็นคนทำเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด แต่ความบาดหมางของเขากับกลุ่มเทควันโดไท่อี้ ถ้าสืบสาวราวเรื่องทั้งหมดก็อาจจะมาถึงผู้หญิงคนได้

เขามองไปยังซุนอิ่งซูที่สวมชุดนอนเซ็กซี่อยู่ในขณะนี้ และความคิดในใจของเขาก็เริ่มมีชีวิตชีวามากขึ้นเรื่อยๆ

“ชุดนอนของคุณดูดีมากเลย!”ฉีเติ่งเสียนพูด

“อย่างนั้นเหรอ? ก็เฉยๆนะ” ซุนอิ่งซูแอบตกตะลึงนิดหน่อย เธออดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยในใจ ไม่ว่าผู้ชายจะแกล้งทําเป็นสุภาพบุรุษมากแค่ไหน พวกเขาก็เหมือนกันหมด

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า : “ในเมื่อวันนี้คุณแต่งตัวสวยอย่างนี้ ก็จ่ายชดใช้ผมมา100 ล้าน”

“?” ซุนอิ่งซูตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าเรื่องมันพลิกหมุนไปเร็วอย่างกะทันหันแบบนี้

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า : “เมื่อมาคิดๆ เกี่ยวกับเรื่องที่เธอทำลงไป ผมก็สูญเสียไปไม่ใช่น้อย คุณก็ควรต้องชดใช้? คุณคิดว่ามันมากเกินไปเหรอ?”

ซุนอิ่งซูรู้สึกสติแตกนิดหน่อย เธอพูดขึ้นว่า : “ไม่ใช่สิ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชุดนอนของฉันดูดีหรือไม่ดูดี?”

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่และพูดว่า: “มันก็เป็นแค่คําชมเฉยๆ คุณอย่าไปจริงจังมาก ส่วนเรื่องความเสียหายยังไงคุณต้องชดใช้!”

มุมปากของซุนอิ่งซูกําลังกระตุกอย่างดุเดือด ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจมาก เขาต้องการเอาเงินไปจากเธอไปกี่ร้อยล้าน?!

“โอเค ฉันจะให้นาย”ซุนอิ่งซูหายใจเข้าลึกๆ และตอบตกลง

เธอรู้ดีว่าการที่ฉีเติ่งเสียนกล้าบุกเข้ามาเพื่อคุกคามเธอกลางดึกอย่างนี้ มันต้องมีสิ่งที่ทำให้เขาโกรธเคืองมากอย่างแน่นอน

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ สายตาชำเลืองมองร่างกายของซุนอิ่งซูอีกรอบและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คุณนายซุน หุ่นของคุณงดงามมาก ขาวเรียวยาวสมส่วน สวยจริงๆ”

ซุนอิ่งซูพูดอย่างใจเย็นว่า: “ขอบคุณสําหรับคําชม”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า: “ถ้าสวยเหมือนคุณ ผมคงสามารถทำได้เป็นสิบครั้ง!”

“?” ซุนอิ่งซูตกตะลึงอีกครั้ง เธอไม่สามารถตามทันสมองของอีกฝ่ายได้เลย

“ดังนั้น คุณก็ควรโอนเงินให้ผมโดยเร็วที่สุด” ฉีเติ่งเสียนพูด

ปากของซุนอิ่งซูสั่นสะท้านอย่างดุเดือด: “ที่แท้มันก็ไม่ใช่คำชม แต่มันการคุกคามงั้นเหรอ…...ไอ้เศษขยะ!”

ซุนอิ่งซูต้องการถามพระเจ้าโดยตรงว่าทําไมในโลกถึงยังมีชายแบบนี้อยู่บนโลก

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและตะโกนว่า : “โอน โอน โอน ฉันจะโอนให้เดี๋ยวนี้ ไอ้เลว!”

เธอสบถคำด่าของประเทศโคกูรยอออกมา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเธอนั้นอารมณ์ไม่ดีแค่ไหน

ฉีเติ่งเสียนดูมีความสุข เขายกนิ้วโป้งและชี้ไปที่ซุนอิ่งซูแล้วพูดว่า : “เร็ว!”

“…...” ซุนอิ่งซูโอนเงินด้วยความโมโหน่าหงุดหงิดใจ

แต่ในขณะนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าเดินมาที่หน้าประตู เป็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา ขณะที่เธอเดินเธอก็ถามขึ้นว่า : “พี่อิ่งซุนยังไม่นอนอีกเหรอ กำลังคุยกับใครอยู่?”

“แย่แล้ว!” ซุนอิ่งซูอดไม่ได้ที่จะตกใจ เธอคิดไม่ถึงว่าการเคลื่อนไหวนี้จะทําให้คนอื่นได้ยิน

“ฉันจะเข้าไปแล้วนะ!” ซุนเหม่ยอี้พูดพร้อมกับเอามือวางลงบนลูกบิดประตู

ซุนอิ่งซูเห็นว่าฉีเติ่งเสียนก็ตกตะลึง แต่เธอก็ไม่สนใจเรื่องนี้ เธอดึงเขาอย่างรุนแรงและยกผ้านวมขึ้นพร้อมกับกดทั้งคนลงไปในผ้านวมโดยตรง

“อย่าส่งเสียง ถ้าคนอื่นเห็นนายอยู่ที่นี่ ฉันจบแน่! ตระกูลชุยส่งคนคอยสอดแนมฉันอยู่”ซุนอิ่งซูพูดด้วยเสียงต่ำ

หลังจากพูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาเล่น ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออกและซุนเหม่ยอี้ก็โน้มตัวเข้าไป

ซุนอิ่งซูนอนตะแคงและดูเหมือนเธอกําลังก่ายขาอยู่เธอ เธอจงใจยืดผ้านวมและพูดเบาๆ ว่า: “เหม่ยอี้ ยังไม่นอนอีกเหรอ?”

“อ่อ เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงบางอย่างจากห้องพี่ ฉันก็เลยเดินมาดู”ซุนเหม่ยอี้ยิ้ม แต่สายตาของเธอนั้นกําลังกวาดไปรอบๆ

ซุนอิ่งซูแสร้งทําเป็นดูวิดีโอและพูดอย่างเฉยเมยว่า: “อย่างนั้นก็ทำให้ต้องเธอลำบากใจแล้วล่ะ!”

ใบหน้าของซุนอิ่งซูมืดลง ถ้าไม่บุกเข้ามาในห้องคนอื่นกลางดึกแบบนี้ เธอก็คงไม่ใช่วิธีนี้หรอกไหม?

“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้ยิ่งใหญ่อย่างที่คิด!" ฉีเติ่งเสียนเผยรอยยิ้มเล็กๆ

ซุนอิ่งชูอยากจะเอาเท้ายันหน้าเขาเพื่อไม่ให้เขาได้พูดคำน่าเกลียดแบบนี้อีก

ซุนอิ่งชูพูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึมว่า : “100 ล้านถูกโอนให้นายแล้ว นายออกไปได้แล้วไหม?”

ฉีเติ่งเสียนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่ดูข้อความ พร้อมกับพูดด้วยความโกรธว่า : “100 ล้านโคกูรยอเหรอ? ทําไมไม่เอาสกุลเงินซิมบับเวล่ะ?”

ซุนอิ่งชูหัวเราะเยาะและพูดว่า: “นายบอกเองว่าให้ฉันโอนเงิน 100 ล้านให้ แต่นายไม่ได้บอกว่านายต้องการสกุลเงินอะไรใช่ไหม?”

ฉีเติ่งเสียนมีสีหน้าเคร่งขรึม ราวกับว่าเขากำลังโกรธเป็นไฟ

แต่ซุนอิ่งชูกลับยิ้มออกมา ก่อนยื่นมือไปจับชุดของตัวเอง แล้วพูดอย่างมีเสน่ห์ว่า : “ขาของฉันหอมไหม?”

“คุณมันโหดเหี้ยม” ฉีเติ่งเสียนกระตุกใบหน้า ก่อนจะยิ้มกรุ้มกริม

“ออกไปจากที่นี่!”ซุนอิ่งชูไล่แขกออกไป

ฉีเติ่งเสียนเปิดหน้าต่าง แล้วกระโดดลงไปเหมือนกับขโมยอย่างไรอย่างนั้น

หลังจากที่เขาจากไปแล้ว ซุนอิ่งชูก็อดใจหายไม่ได้ เขามาข่มขู่ตัวเธอกลางดึกเพื่อไถเงิน!

ลืมเรื่องขู่กรรโชกเอาเงินไปได้เลย คิดไม่ถึงว่าจะใช้ประโยชน์จากอันตรายของผู้อื่น?!

“เป็นพวกสุนัข”ซุนอิ่งชูอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย “แถมยังก็เป็นสุนัขขี้ขลาดตาขาวอีกด้วย”

จากนั้นเธอก็เอามือไปแตะต้นขาของเธอที่ถูกสุนัขกัดเมื่อครู่นี้ เธอขมวดคิ้ว และไปอาบน้ำทำความสะอาด