มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 716

“มีเศรษฐีจะเลี้ยงมื้อดึกฉัน อย่างนั้นฉันไม่ไปส่งเธอแล้วนะ”

ฉีเติ่งเสียนหันมาพูดกับเจียงชิงเย่ว์

เจียงชิงเย่ว์ได้ยินแบบนั้นก็ทำตาเหลือบมองบน พูดเหมือนกับว่าถ้าไม่มีใครเลี้ยงข้าวเขา เขาจะเต็มใจไปส่งเธออย่างนั้นแหละ?

อีกอย่าง เศรษฐีที่ไหนกัน…..

เศรษฐีที่ไหนจะมาเลี้ยงมื้อดึกคนอื่น?

สุดท้ายเจียงชิงเย่ว์ก็ต้องนั่งรถแท็กซี่กลับด้วยตัวเองอย่างหงุดหงิดใจ

ฉีเติ่งเสียนให้หยางกวนกวนมารับเขา จากนั้นก็กล่าวทักทายฉินถางหู่และปล่อยให้เหล่าพี่น้องทั้งหลายกินกันต่ออย่างสนุกสนาน

หลังจากที่หยางกวนกวนขับรถมารับฉีเติ่งเสียน ก็รู้ว่าลู่จ้านหลงจะเลี้ยงปิ้งย่าง ก็อดดุว่าไม่ได้: “คุณต้องเป็นคนติดดินขนาดนี้ไหม!”

ฉีเติ่งเสียนพูด : “พี่ใหญ่ลู่เป็นคนที่ไม่ร่ำรวย กินปิ้งย่างมันก็ไม่เลวนะ”

หยางกวนกวนพูด : “ปิ้งย่างมันไม่มีประโยชน์และยังเป็นสาเหตุทำให้เกิดมะเร็งได้อีก ฉันไม่อยากกิน”

“เลือกกินให้มันน้อยหน่อย ศิลปะกังฟูก็ไม่ได้เก่งมากยังเลือกเยอะกว่าอวี้เสี่ยวหลงเสียอีก!”คำพูดของฉีเติ่งเสียนทำให้เธอตัวสั่น

ลู่จ้านหลงได้ถึงที่ร้านก่อน เขาจึงสั่งปิ้งย่างและเหล้าราคาถูกไว้สองลังเรียบร้อยแล้ว

เมื่อฉีเติ่งเสียนและหยางกวนกวนลงจากรถ อาหารก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะอาหารพอดี

ลู่จ้านหลงยืนขึ้นพร้อมกับยิ้มทักทาย: “เชิญนั่ง! ฉันยุ่งมากก็เลยหาเวลาว่างมาคืนนี้ ถือโอกาสเลี้ยงข้าวตามที่สัญญากันไว้เมื่อวานนี้ อย่าได้ถือสากันนะ!”

ฉีเติ่งเสียน : “ไม่มีอะไรต้องให้ถือสา ฉันก็ไม่ได้กินปิ้งย่างมากนานแล้ว วันนี้ได้มากินอาหารมื้อใหญ่แบบนี้ดีเลย”

ลู่จ้านหลงตบไปที่กระเป๋าตังค์ของตัวเองอย่างภูมิใจ พร้อมกับยิ้มกว้าง: “วางใจได้ วันนี้ฉันเลี้ยงเอง อยากกินเท่าไรก็จัดไปเลย!”

หลังจากได้นั่งลง ฉีเติ่งเสียนก็กินได้แค่ไม่กี่ไม้ เพราะเขาเพิ่งกินข้าวมาอิ่มมาก ตอนนี้เขาแน่นท้องจนไม่ไหว

หยางกวนกวนก็เพิ่งกินอาหารมาก่อนหน้านี้ แถมเธอยังไม่ชอบกินปิ้งย่างอีกด้วย แต่ก็ด้วยความเห็นแก่หน้าเขาเธอจึงเลือกกินไม้เล็กๆ

เมื่อลู่จ้านหลงเห็นทั้งสองกินไม่เยอะ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ มันช่วยให้เขาประหยัดเงินได้อีก! 300 หยวนที่ยืมมาจากเสี่ยวเฉินคาดว่าน่าจะเพียงพอ!

“ร้านนี้เป็นร้านของพ่อลูกน้องฉันเอง เวลาที่มีงานเลี้ยงอะไรที่โมตูฉันก็มักจะมาฉลองกันที่นี่” ลู่จ้านหลงพูดพร้อมกับรินเหล้าไปด้วย

“แล้วลูกน้องของนายล่ะ?” หยางกวนกวนถามออกไปอย่างไม่ทันคิดอะไร

ลู่จ้านหลงส่ายหัว : “มีภารกิจหนึ่งเพื่อช่วยเหลือเพื่อนร่วมทีม เขาจึงกดระเบิดมือระเบิดตัวเอง”

ตอนนั้นหยางกวนกวนก็รู้สึกผิดว่าตัวเองไม่น่าถามไปอย่างนั้น ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นติดเชื้อ EQ ต่ำของฉีเติ่งเสียนมาตั้งแต่ตอนไหน ถึงได้พูดออกไปอย่างไม่มีสมองแบบนั้น?

ฉีเติ่งเสียนยกแก้วขึ้นมาชนกับลู่จ้านหลง พร้อมกับดื่มทันทีรวดเดียวสามแก้ว จนทำให้เขาอยากจะอาเจียนออกมา

แต่ลู่จ้านหลงกลับดื่มเหมือนดื่มน้ำเปล่า สามแก้วรวดนั้นไม่สามารถทำอะไรเขาได้ แถมยังกินหมั่นโถวย่างต่อได้อีก……

“น้องชายฉี ฉันนับถือนายจริงๆ! หงเทียนตูคนนี้ ฉันก็เคยประลองฝีมือกับเขามาเหมือนกัน ฉันเกือบจะถูกเขาฆ่าไปแล้ว แต่เขากลับมาตายในเนื้อมือของเด็กหนุ่มไฟแรงอย่างนาย” ลู่จ้านหลงพูด “แก้วนี้ ขอดื่มให้นาย”

“พูดเกินไปแล้ว ฉันก็แค่ถูกบังคับให้ทำ” ฉีเติ่งเสียนยิ้มพร้อมกับชนแก้วกับลู่จ้านหลง

“น้องชายฉี ฉันขอดื่มให้นายอีกแก้ว! เมื่อวานนายได้เอาชนะเซี่ยขวางหลงทำให้ฉันตาสว่างขึ้นมาได้!” ลู่จ้านหลงพูดต่อ

“……” ฉีเติ่งเสียนพูดในใจว่าพอแล้วได้ไหม ตอนนี้ท้องเขาอืดมาก ราวกับว่ามันกำลังจะอาเจียนออกมา ถ้าออกมาแบบนั้นใันคงจะน่าเกลียดมากน่าดู

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการให้ความโชคร้ายเหล่านี้ปรากฏต่อผู้อื่นอีกครั้ง และสิ่งเหล่านี้เองก็หล่อหลอมความบริสุทธิ์และความชอบธรรมของเขาไว้ในตัวเขา

ฉีเติ่งเสียนประทับใจในประโยคสุดท้ายของลู่จ้านหลงอย่างมาก เขาจึงหยิบแก้วเหล้าขึ้นมายกดื่มจนหมดเกลี้ยง!

อันที่จริง แนวคิดของลู่จ้านหลงนั้นเหมือนกับแนวคิดของกลุ่มอวี้เสี่ยวหลงมาก แต่เขาเลือกที่จะช่วยเหลือผู้คนให้มากขึ้น

มิฉะนั้นแล้วด้วยคุณสมบัติของเขา เขาคงจะมีสถานะที่สูงกว่าตอนนี้!

หยางกวนกวนยกนิ้วโป้งให้กับลู่จ้านหลง แล้วพูดว่า : “พี่ลู่ ฉันหวังว่าพี่จะสามารถเติมเต็มความฝันของตัวเองโดยการช่วยเหลือผู้คนได้มากขึ้น”

ลู่จ้านหลงยิ้ม : “ความฝันของฉันสำเร็จแล้ว! ฉันแค่อยากให้คนทั่วไปมีความฝันแบบนี้บ้าง!”

เนื่องจากคําพูดที่กล้าหาญของลู่จ้าวหลง ฉีเติ่งเสียนและหยางกวนกวนดื่มเบียร์จนหมดสองลัง

ลู่จ้านหลงคิดผิดไป ถ้ารู้ว่าชวนคุยเรื่อยเปื่อยแล้วจะกินเบียร์เยอะขนาดนี้ เขาคงจะพูดให้น้อยลงจะได้ไม่กระทบกับเงินในกระเป๋า!

ทั้งสามคนดื่มเบียร์หมดไปสามลัง แต่พวกเขาเป็นคนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ ร่างกายของพวกเขาจึงแข็งแรง ดื่มเข้าไปคนละลังก็ไม่มีปัญหาใหญ่อะไร

“วันนี้สนุกมาก ไว้วันหน้าฉันจะเลี้ยงคืนนะ อีกอย่าง ฉันอยากตั้งรากฐานหรืออะไรสักอย่างเพื่อปลอบโยนพี่น้องของพี่ ถ้าพี่ทําความดี ความแข็งแกร่งของคนคนหนึ่งอาจจะไม่เพียงพอ” ฉีเติ่งเสียนตบไหล่ลู่จ้านหลงและพูดด้วยรอยยิ้ม

“ดีดีดี! นายขับเฟอร์รารีต้องมีเงินมาก ช่วยฉันมันก็ดีมากแล้ว!” ลู่จ้านหลงยิ้มอย่างมีความสุข “ครั้งหน้าให้ฉันได้ลองขับบ้างนะ ชาตินี้คงจะไม่มีบุญวาสนาได้สัมผัสกับรถหรูแบบนี้”

ฉีเติ่งเสียนให้หยางกวนกวนโทรเรียกคนขับมารับ กำลังเตรียมตัวจะแยกย้าย

แต่เวลานั้นเองก็มีเจ้าหน้าที่กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่โหดเหี้ยม พร้อมกับอาวุธปืนที่อยู่ในมือ