“มีเศรษฐีจะเลี้ยงมื้อดึกฉัน อย่างนั้นฉันไม่ไปส่งเธอแล้วนะ”
ฉีเติ่งเสียนหันมาพูดกับเจียงชิงเย่ว์
เจียงชิงเย่ว์ได้ยินแบบนั้นก็ทำตาเหลือบมองบน พูดเหมือนกับว่าถ้าไม่มีใครเลี้ยงข้าวเขา เขาจะเต็มใจไปส่งเธออย่างนั้นแหละ?
อีกอย่าง เศรษฐีที่ไหนกัน…..
เศรษฐีที่ไหนจะมาเลี้ยงมื้อดึกคนอื่น?
สุดท้ายเจียงชิงเย่ว์ก็ต้องนั่งรถแท็กซี่กลับด้วยตัวเองอย่างหงุดหงิดใจ
ฉีเติ่งเสียนให้หยางกวนกวนมารับเขา จากนั้นก็กล่าวทักทายฉินถางหู่และปล่อยให้เหล่าพี่น้องทั้งหลายกินกันต่ออย่างสนุกสนาน
หลังจากที่หยางกวนกวนขับรถมารับฉีเติ่งเสียน ก็รู้ว่าลู่จ้านหลงจะเลี้ยงปิ้งย่าง ก็อดดุว่าไม่ได้: “คุณต้องเป็นคนติดดินขนาดนี้ไหม!”
ฉีเติ่งเสียนพูด : “พี่ใหญ่ลู่เป็นคนที่ไม่ร่ำรวย กินปิ้งย่างมันก็ไม่เลวนะ”
หยางกวนกวนพูด : “ปิ้งย่างมันไม่มีประโยชน์และยังเป็นสาเหตุทำให้เกิดมะเร็งได้อีก ฉันไม่อยากกิน”
“เลือกกินให้มันน้อยหน่อย ศิลปะกังฟูก็ไม่ได้เก่งมากยังเลือกเยอะกว่าอวี้เสี่ยวหลงเสียอีก!”คำพูดของฉีเติ่งเสียนทำให้เธอตัวสั่น
ลู่จ้านหลงได้ถึงที่ร้านก่อน เขาจึงสั่งปิ้งย่างและเหล้าราคาถูกไว้สองลังเรียบร้อยแล้ว
เมื่อฉีเติ่งเสียนและหยางกวนกวนลงจากรถ อาหารก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะอาหารพอดี
ลู่จ้านหลงยืนขึ้นพร้อมกับยิ้มทักทาย: “เชิญนั่ง! ฉันยุ่งมากก็เลยหาเวลาว่างมาคืนนี้ ถือโอกาสเลี้ยงข้าวตามที่สัญญากันไว้เมื่อวานนี้ อย่าได้ถือสากันนะ!”
ฉีเติ่งเสียน : “ไม่มีอะไรต้องให้ถือสา ฉันก็ไม่ได้กินปิ้งย่างมากนานแล้ว วันนี้ได้มากินอาหารมื้อใหญ่แบบนี้ดีเลย”
ลู่จ้านหลงตบไปที่กระเป๋าตังค์ของตัวเองอย่างภูมิใจ พร้อมกับยิ้มกว้าง: “วางใจได้ วันนี้ฉันเลี้ยงเอง อยากกินเท่าไรก็จัดไปเลย!”
หลังจากได้นั่งลง ฉีเติ่งเสียนก็กินได้แค่ไม่กี่ไม้ เพราะเขาเพิ่งกินข้าวมาอิ่มมาก ตอนนี้เขาแน่นท้องจนไม่ไหว
หยางกวนกวนก็เพิ่งกินอาหารมาก่อนหน้านี้ แถมเธอยังไม่ชอบกินปิ้งย่างอีกด้วย แต่ก็ด้วยความเห็นแก่หน้าเขาเธอจึงเลือกกินไม้เล็กๆ
เมื่อลู่จ้านหลงเห็นทั้งสองกินไม่เยอะ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ มันช่วยให้เขาประหยัดเงินได้อีก! 300 หยวนที่ยืมมาจากเสี่ยวเฉินคาดว่าน่าจะเพียงพอ!
“ร้านนี้เป็นร้านของพ่อลูกน้องฉันเอง เวลาที่มีงานเลี้ยงอะไรที่โมตูฉันก็มักจะมาฉลองกันที่นี่” ลู่จ้านหลงพูดพร้อมกับรินเหล้าไปด้วย
“แล้วลูกน้องของนายล่ะ?” หยางกวนกวนถามออกไปอย่างไม่ทันคิดอะไร
ลู่จ้านหลงส่ายหัว : “มีภารกิจหนึ่งเพื่อช่วยเหลือเพื่อนร่วมทีม เขาจึงกดระเบิดมือระเบิดตัวเอง”
ตอนนั้นหยางกวนกวนก็รู้สึกผิดว่าตัวเองไม่น่าถามไปอย่างนั้น ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นติดเชื้อ EQ ต่ำของฉีเติ่งเสียนมาตั้งแต่ตอนไหน ถึงได้พูดออกไปอย่างไม่มีสมองแบบนั้น?
ฉีเติ่งเสียนยกแก้วขึ้นมาชนกับลู่จ้านหลง พร้อมกับดื่มทันทีรวดเดียวสามแก้ว จนทำให้เขาอยากจะอาเจียนออกมา
แต่ลู่จ้านหลงกลับดื่มเหมือนดื่มน้ำเปล่า สามแก้วรวดนั้นไม่สามารถทำอะไรเขาได้ แถมยังกินหมั่นโถวย่างต่อได้อีก……
“น้องชายฉี ฉันนับถือนายจริงๆ! หงเทียนตูคนนี้ ฉันก็เคยประลองฝีมือกับเขามาเหมือนกัน ฉันเกือบจะถูกเขาฆ่าไปแล้ว แต่เขากลับมาตายในเนื้อมือของเด็กหนุ่มไฟแรงอย่างนาย” ลู่จ้านหลงพูด “แก้วนี้ ขอดื่มให้นาย”
“พูดเกินไปแล้ว ฉันก็แค่ถูกบังคับให้ทำ” ฉีเติ่งเสียนยิ้มพร้อมกับชนแก้วกับลู่จ้านหลง
“น้องชายฉี ฉันขอดื่มให้นายอีกแก้ว! เมื่อวานนายได้เอาชนะเซี่ยขวางหลงทำให้ฉันตาสว่างขึ้นมาได้!” ลู่จ้านหลงพูดต่อ
“……” ฉีเติ่งเสียนพูดในใจว่าพอแล้วได้ไหม ตอนนี้ท้องเขาอืดมาก ราวกับว่ามันกำลังจะอาเจียนออกมา ถ้าออกมาแบบนั้นใันคงจะน่าเกลียดมากน่าดู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...