มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 717

หลี่อวิ๋นหว่านไม่ต้องคิด ก็รู้ เจียงซานไห่รองนายหางเสืออะไรนี้ต้องซวยแน่นอน

เพียงแต่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ แค่ฉีเติ่งเสียนไม่พัวพันมาถึงแม่ของตัวเอง ทุกอย่างก็ไม่เป็นไร

มองเห็นหลี่อวิ๋นหว่านหน้าตาสดใส และยังใส่ถุงน้องสีดำ ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่ทอดถอนใจ นิสัยเฉพาะตัวของผู้หญิงคนนี้ ทำให้เอวของผู้ชายต้องทำงานหนักจริงๆ…

เขาคิดว่า หลี่อวิ๋นหว่านมาโมตูครั้งนี้ ก็คือมายั่วยวนเขา

ทั้งสองคนถือของขวัญชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ ตรงไปที่บ้านซ่งจือเหมย

ซ่งจือเหมยเป็นรองนายหางเสือของโมตูหลงเหมิน แน่นอนว่าต้องมีเงินและอำนาจ อยู่ในหมู่บ้านที่หรูหรา หนึ่งตารางเมตรราคาสองแสนหยวน รวมสองร้อยตารางวา

“ติ่งต๊อง!”

กริ่งหน้าประตูถูกนิ้วมือเรียวยาวของหลี่อวิ๋นหว่านกด

ประตูใหญ่เปิดออก แต่คนที่เปิดประตูไม่ใช่ซ่งจือเหมย แต่เป็นหญิงวัยกลางคนผมสั้น

“หลี่อวิ๋นหว่านกับฉีเติ่งเสียน?รีบเข้ามา ฉันคือเหวยฮว่าเหมยเพื่อนของแม่เธอ”หญิงวัยกลางคนยิ้มและหลีกทางให้ ทั้งสองคนก็พูดแนะนำตัวอย่างเรียบง่าย

หลี่อวิ๋นหว่านยิ้มและพูด“ฉันรู้จักคุณ คุณคือที่ปรึกษาทางการทหารของแม่ฉัน วางแผนการให้เธอบ่อยๆ!ครั้งแรกที่เจอกัน ก็ให้คำชี้แนะด้วย”

เหวยฮว่าเหมยยิ้มและพูด“ที่ปรึกษาทางการทหารอะไรล่ะ ก็แค่เลขาเท่านั้นเอง ไม่ต้องเกรงใจ”

ทำให้หลี่อวิ๋นหว่านประหลาดก็คือ ซ่งจือเหมยเข้าครัวทำกับข้าวด้วยตัวเอง

“แม่เธอรู้ว่าเธอจะมา ดังนั้นจึงเข้าครัวเอง”เหวยฮว่าเหมยพูด

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็โชคดีมาก”หลี่อวิ๋นหว่านก็พูด

ซ่งจือเหมยเห็นคนมาแล้ว ก็ยิ้มและเช็ดมือ เดินออกมาจากห้องครัวและพูด“อวิ๋นหว่าน เสี่ยวฉี พวกเธอนั่งก่อน ฉันใกล้จะทำเสร็จแล้ว อีกเดี๋ยวยังมีแขกสองคนมาเยี่ยมเยียน”

ฉีเติ่งเสียนนำของขวัญวางลง ก็พูดทักทายซ่งจือเหมย และนั่งรอบนโซฟากับหลี่อวิ๋นหว่าน

เหวยฮว่าเหมยเสิร์ฟชาให้พวกเขาทั้งสองคน ก็เข้าไปช่วยซ่งจือเหมยในห้องครัว

“คุณฉี คุณคิดว่าถ้าแม่รู้ว่าคุณเป็นนายหางเสือของโมตูหลงเหมินแล้ว จะตกใจจนอ้าปากค้างไหม”หลี่อวิ๋นหว่านอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูด

“ฉันเคยไตร่ตรองแล้ว ถึงเวลานั้นจะนำอำนาจมอบให้แม่เธอ ถึงยังไงก็เป็นคนในครอบครัว อีกทั้ง ฉันไม่ได้สนใจกับนายหางเสือของโมตูหลงเหมิน”ฉีเติ่งเสียนพูด

หลี่อวิ๋นหว่านได้ฟังคำพูดนี่ ในใจก็ยิ่งได้รับประโยชน์มากขึ้น ในขณะที่คิดว่าฉีเติ่งเสียนไม่สนใจอำนาจเล็กน้อยนี้ อีกด้านหนึ่งก็คิดว่าเขาให้ความสำคัญกับตัวเอง ยอมช่วยซ่งจือเหมย

ไม่นาน ซ่งจือเหมยก็ออกมาจากในห้องครัว มอบงานให้กับเหวยฮว่าเหมยทำต่อไป

ซ่งจือเหมยยิ้มและพูด“อวิ๋นหว่านรูปร่างผมเกินไปแล้ว ต้องดินเนื้อเยอะๆ”

หลี่อวิ๋นหว่านก็กลอกตามองบน ในชีวิตของคุณ มักจะมีแม่ที่รังเกียจว่าคุณกินน้อย

“เสี่ยวฉี พวกเราเคยเจอกันแล้ว นายก็ไม่พูดว่าจะมาหาฉัน รู้สึกว่าไม่ค่อยดีเถอะ”ซ่งจือเหมยพูด

“น้าซ่ง ผมก็คือรอหลี่อวิ๋นหว่านมาหาคุณพร้อมกันไหม?”ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูด

ก่อนหน้านี้เขากับซ่งจือเหมยเคยมีเรื่องบาดหมางกัน ถึงแม้ว่าตอนนี้จะหายไปแล้ว แต่ถ้ามาเยี่ยมเยียนคนเดียว ก็ต้องหลีกเลี่ยงความเก้อเขินไหม?

หลี่อวิ๋นหว่านก็พูด“อีกเดี๋ยวมีแขกที่ไหนมาเหรอ?”

ซางฉวนจิงหวู่ได้ยินว่าฉีเติ่งเสียนเป็นลูกเขยของซ่งจือเหมย ก็สีหน้ายิ่งแย่ลง ก็หันไปพูดกับหลิวจงเหยียนซุ่ย“อาจารย์ ก็คือหมอนี่ที่ทำลายเรื่องของพวกเรา มิยาซากิ จินโซ ก็เป็นเขาที่เรียกมา!”

หลิวจงเหยียนซุ่ยพยักหน้าอย่างใจเย็น ชำเลืองมองฉีเติ่งเสียน หลังจากนั้นก็เพิกเฉย

คิดว่าเด็กหนุ่มคนนี้มีลมปราณดี แต่หายใจไม่มั่นคง หัวใจเต้นอ่อนแรง ถึงแม้ว่าจะมีทักษะการต่อสู้ แต่ไม่ใช่คนที่มีฝีมือสูง ครึ่งหนึ่งเพราะว่าผู้หญิงล้วงไปหมดแล้ว

ก็ไม่แปลกใจที่เขาจะคิดแบบนี้ ถึงยังไงฉีเติ่งเสียนก็ได้รับบาดเจ็บ และหลี่อวิ๋นหว่านที่นั่งอยู่ด้านข้างเขาก็ยังปล่อยไก่ ถุงน่องสีดำและเรียวขาที่ยาว เกรงว่าผู้ชายคนไหนก็อดใจไม่ที่จะมอง

“คุณซางฉวนมีเรื่องบาดหมางกับลูกเขยฉัน?ฮ่าฮ่า ก็ไม่ต้องตื่นเต้น วันนี้ทุกคนนั่งกินข้าวด้วยกัน ก็ไม่เป็นไรแล้ว”ซ่งจือเหมยพูดพลางลุกขึ้นยืน

ฉีเติ่งเสียนจึงยิ้มให้กับหลิวจงเหยียนซุ่ย กลับถูกปรมาจารย์คนนี้มองข้าม ไม่แม้แต่จะมองเขา ไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตา

หลี่อวิ๋นหว่านอดไม่ได้ที่จะพูดเสียงเบา“คุณมีเรื่องบาดหมางกับคนเจียเผิงสองคนนี้?”

ฉีเติ่งเสียนพูด“มีเรื่องนิดหน่อย ไม่ต้องสนใจ ดูว่าพวกเขามาด้วยจุดประสงค์อะไรแล้วค่อยว่ากัน”

ซางฉวนจิงหวู่ยังอยากจะพูดอะไร หลิวจงเหยียนซุ่ยกลับยื่นมือออกมากดไหล่เขา และพูด“นั่งกินข้าวก่อนเถอะ”

หลิวจงเหยียนซุ่ยสีหนาแข็งทื่อ มีอีกข้างก็วางของขวัญลง ไม่เปิดปากพูด

ซ่งจือเหมยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่าเพื่อนคนสำคัญที่จะร่วมมือด้วย จะมีเรื่องบาดหมางกับฉีเติ่งเสียน หวังว่าจะไม่ทำลายเรื่องดีเถอะ…

ซ่งจือเหมยอยากจะได้ตำแหน่งนายหางเสือโมตูหลงเหมิน พึ่งพาฐานะของตัวเองก็ยังไม่พอ ยังต้องพึ่งพาอำนาจอื่น และเหยียนซุ่ยหลิวคืออำนาจอื่นที่ดีที่สุด

หลังจากที่สองสามคนนั่งลงบนโต๊ะกินข้าว ซ่งจือเหมยก็ยกแก้วเหล้าขึ้น และพูด“ยินดีต้อนรับทั้งสองท่านที่มาเป็นแขกที่บ้านฉัน”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มตาหยีและพูด“ยินดีต้อนรับ ยินดีต้อนรับ!