มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 718

บนโต๊ะอาหาร ซางฉวนจิงหวู่เองก็ไม่ได้ชักสีหน้าใส่ฉีเติ่งเสียน และหลิวจงเหยียนซุ่ยก็มีสีหน้าสงบ

หลังจากดื่มไปสามรอบ หลิวจงเหยียนซุ่ยจึงวางตะเกียบลงและเอ่ยเรียบๆ ว่า “คุณซ่ง เรามาคุยธุระของเรากันดีกว่า!"

ซ่งจือเหมยยิ้มและเอ่ยว่า “ได้สิ ยินดีเป็นอย่างยิ่ง!"

เหวยฮว่าเหมยเองก็เรียกความมีชีวิตชีวา ยิ้มและบอกว่า “ตอนนี้พวกเรารองนายหางเสือซ่งกำลังต้องการการสนับสนุน ถ้าปรมาจารย์หลิวจงให้การสนับสนุนได้อย่างเต็มที่ มันจะเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับเรา”

หลิวจงเหยียนซุ่ยพยักหน้าอย่างสงบและกล่าวว่า “เงื่อนไขที่ฉันเสนอนั้นง่ายมาก... อย่างแรก ฉันต้องการเปิดโรงฝึกต่อสู้ที่โมตู อย่างที่สอง ฉันต้องการทรัพยากรบางส่วนจากโมตูหลงเหมิน อย่างที่สาม...”

เหวยฮว่าเหมยบอกว่า “แน่นอนว่าเรื่องเหล่านี้เป็นแค่เรื่องเล็กๆ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เราตกลงกันได้แน่นอน”

“เหยียนซุ่ยหลิวที่ใช้ชีวิตมาอย่างดีควรกลับไปเจียเผิงของตัวเอง อย่าคิดยื่นมือเข้ามายุ่งกับเรื่องของโมตูหลงเหมินเลย ไม่อย่างนั้นหากพลาดพลั้งสักครั้งเดียว มือหักขึ้นมาจะทำอย่างไร”

หลังจากที่ฟังคำพูดของหลิวจงเหยียนซุ่ยแล้ว ฉีเติ่งเสียนก็อดไม่ได้ ยกแก้วสุราขึ้นมาและเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

เปลวไฟลุกโชนในดวงตาของซางฉวนจิงหวู่ เขาเอ่ยเสียงเย็นว่า “ไอ้เด็กนี่ ฉันทนนายมานานแล้ว! อาจารย์ฉันอยู่ที่นี่ ต่อให้นายเชิญมิยาซากิ จินโซมาก็ปกป้องนายไม่ได้!"

แววตาของหลิวจงเหยียนซุ่ยก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา เอ่ยกับซ่งจือเหมยว่า “คุณซ่ง ที่ลูกเขยคุณพูด คือสิ่งที่คุณคิดงั้นหรือ”

ซ่งจือเหมยงงงัน คิดไม่ถึงว่าฉีเติ่งเสียนจะออกมาขวางเรื่องนี้กลางคัน!

ทันใดนั้นเธอก็อดโกรธขึ้นมาไม่ได้ นี่เป็นโอกาสที่ดีที่เธอจะใช้ประโยชน์จากมัน ถ้าฉีเติ่งเสียนทำลายมัน เธอจะต้องตามหลังเจียงซานไห่แน่นอน

มีข่าวลือว่าเจียงซานไห่สมคบกับตระกูลเย่แห่งเมืองจิงเต่า เกือบจะให้ลูกสาวแต่งงานกับเย่จีสง ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนจากตระกูลเหวินลุกขึ้นมาทำลายสถานการณ์ ตอนนี้ก็เรื่องคงจบไปแล้ว

สิ่งนี้ทำให้เธอมีความสุขและกระวนกระวายใจไปพร้อมๆ กัน

เจียงซานไห่ทุ่มเทอย่างหนัก เธอจะนั่งรอเฉยๆ ไม่ได้ เธอต้องทำอะไรบ้าง!

“อวิ๋นหว่าน ช่วยดูแลแฟนของเธอก่อนได้ไหม” เหวยฮว่าเหมยขมวดคิ้วและบอกหลี่อวิ๋นหว่าน “ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่จะมาล้อเล่น!”

หลี่อวิ๋นหว่านยิ้มและบอกว่า “ฉันควบคุมเขาไม่ได้ค่ะ ที่ผ่านมาเป็นเขาที่ควบคุมฉันมาตลอด”

อาจเรียกได้ว่าประโยคนี้ไม่เพียงแต่จะช่วยกระชับความสัมพันธ์ แต่ยังเป็นการให้เกียรติฉีเติ่งเสียนอีกด้วย

ผู้หญิงที่มีอีคิวสูงจะรู้จักพูดแบบนี้

ไม่เหมือนผู้คุมบางคน ที่แค่ขยับปากก็ทำให้คนโกรธจนตายได้

ฉีเติ่งเสียนไม่รอให้ซ่งจือเหมยตอบและเอ่ยไปว่า “ที่คุณพูดก็ถูก ที่ผมหมายถึงก็คือสิ่งที่เธอคิด เพราะแค่ผมสนับสนุนเธอก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องลากคนต่างชาติมาสนับสนุนอีก”

คราวก่อนที่เมืองจงไห่ ซ่งจือเหมยต้องเสียหายไปเยอะเพราะฉีเติ่งเสียน พอได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ถึงจะคิดแบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะกล้าพูดออกมา

เหวยฮว่าเหมยโกรธขึ้นมาทันทีและตะโกนว่า “คุณช่วยหุบปากได้ไหม วันนี้ที่ขอให้คุณมาก็เพื่อให้มาเป็นแขก ไม่ใช่ให้มาขโมยซีน มาพังธุระของพวกเรา!"

ฉีเติ่งเสียนเอ่ยเรียบๆ ว่า “ทำไมล่ะ? คุณเหวยคิดว่าการชักหมาป่าเข้าบ้านเป็นเรื่องที่ดีงั้นเหรอ คนเจียเผิงพวกนี้มีความคิดชั่วร้าย มีเจตนาสกปรก คุณชอบพวกเขาขนาดนั้นเลยเหรอ”

เหวยฮว่าเหมยปล่อยให้คำพูดของฉีเติ่งเสียนทำให้เธอโกรธจนตัวสั่น ซ่งจือเหมยจะได้รับการสนับสนุนให้ปฏิบัติหน้าที่เป็นนายหางเสือหรือไม่ นี่คือสิ่งที่เธอกังวลมากที่สุด!